ชีวิตของคนทำงาน จะทำงานใด มักจะตั้งความหวังไว้เสมอ อยากให้งานสำเร็จ ถูกต้อง และทันเวลาภายในกำหนด หากงานใดที่หวังไว้ไม่เป็นไปตามที่หวัง จะทำให้เกิดอาการทุกข์ใจ การนำธรรมมาใช้กับปฎิบัติงานจึงเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้ปฎิบัติงานจะต้องพึงปฎิบัติ
วันนี้ สำนักงานได้จัดโครงการพัฒนาบุคลากรด้านคอมพิวเตอร์ เพื่อให้บุคลากรได้เพิ่มทักษะและมีความชำนาญด้านคอมพิวเตอร์ อันจะมีส่วนในการนำไปพัฒนางานด้านเทคโนโลยี่และสารสนเทศ ให้มีความก้าวหน้าและทันสมัยยิ่งขึ้น จะทำให้การสนองตอบความต้องการของประชาชนได้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น
ปรากฎว่าเจ้าหน้าที่บางคนที่มีคำสั่งให้มาอบรม ติดภารกิจ บางคนต้องเดินทางไปอบรมที่ส่วนกลาง บางคนต้องติดภารกิจอื่น ๆ ไม่สามารถมาเข้ารับการอบรมตามหลักสูตรได้ ทำให้การอบรมไม่เป็นไปตามที่หวังไว้ ทำให้ต้องปรับแผนใหม่ ต้องหาคนอื่นเข้ารับการอบรมแทน
ยิ่งกว่านั้นบางคนไม่ให้ความสำคัญในการพัฒนาตัวเอง ไม่อยากรู้ ไม่อยากเห็น และไม่อยากเป็น กลัวจะลำบาก เดี่ยวรู้มากจะเพิ่มงานให้ตนเองมากขึ้นอีก... คนประเภทนี้ก็ยังมีอยู่
บางคนอยากจะไปเข้าอบรม แต่ดูตารางการอบรมแล้ว ไม่ไหว ต้องนั่งทั้งวัน สุขภาพไม่เอื้ออำนวย คงไปไม่ไหว ไม่ไปดีกว่า
บางคนอายุมากแล้ว หากไปเรียนก็อายน้อง ๆ ทำให้น้อง ๆ เข้าต้องมาเสียกับเรา ทำให้การเรียนล่าช้า แก่แล้วจะเอาอะไรมากมาย มีอายุมาไดแค่นี้ พี่ก็พอแล้ว ไม่เข้าอบรมดีกว่า คนที่คิดเชิงลบเช่นนี้ก็ยังมี
โครงการที่คิดว่าว่าเป็นโครงการที่ดีมีประโยชน์ แต่บางคนกลับเห็นว่าเป็นเรื่องไร้สาระ เสียเวลา คนที่คิดเช่นนี้ก็ยังมีอยู่ จึงเป็นเรื่องที่คนคิดจะทำความดีบางครั้งก็ต้องทำใจ ทำเป็นคนตาบอด หูหนวก และเป็นใบ้เสียบ้าง การทำความดีถึงจะดี
...การทำความดี เป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าเจอคนไม่ดี ก็อย่าทำให้ความดี เป็นเรื่องที่ไม่ดีไป จะเป็นการเสียความดี..งง!!
หลายๆอย่างต้องทำใจ จริงๆค่ะ
แต่ยังไง ก็เชื่อมั่นในความดี และศรัทธาในคนทำดีเสมอค่ะ
ขอบคุณค่ะ
สุขภาพแข็งแรง นะคะ
สวัสดีค่ะท่านผอ. อ่านบันทึกนี้แล้ว และตามไปอ่านบันทึกที่ท่านเขียนทั้งหมด ในบล็อกนี้ด้วยค่ะ
เป็นเรื่องจริงๆ ที่คนทำงานราชการเจอะ +เป็นความหนักใจของผู้ทำหน้าที่ดูแลประสานงาน(อย่างมีเป้าหมายชัดเจน) ตั้งแต่ระดับบริหาร ลงมาถึงระดับเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานจริงค่ะ
เจริญพร โยมศรีกมล
เข้าลักษณะที่ว่า รู้มากยากนานไหมโยม
เจริญพร
สวัสดีค่ะ