น้องพิม...
.
.
๐ คงเหมือนหมอก, น้ำค้าง..ตอนสางตรู่
แดดทอดสู่หม่นพรางก็จางหาย
ก่อนหยาดเพชรแพรผืนถูกกลืนกลาย
ค่อยค่อยร้างระเหยหาย..กับสายลม
.
๐ ฉ่ำชื้นบนยอดหญ้า..ค่อยพร่าเลือน
สิ้นดาวเดือน, งามระยับ-ย่อมลับล่ม
งามเอย..งามละม่อมเคยจ่อมจม
มาจะล้มลงวายเมื่อปลายคืน
.
๐ ระเหิดระเหย-ร้าง..น้ำค้างหยาด
ก่อน..บำราศดินแดนทั้งแผ่นผืน
ระเหยห่างหว่างพลบ..จนกลบกลืน-
คือหยาดน้ำใจรื่น..เคยตื่นรับ
.
๐ ฤๅจะเช่นน้ำค้าง..ตอนสางรุ่ง
เพียงเรื่อรุ้งแสงพลอดก็มอดดับ
สิ้นผกายเกล็ดแก้วเคยแวววับ
เหลือหม่นหมองโจมจับ..ลำดับนั้น
.
๐ ลมอุษาพลิ้วผ่าน..ฝ่าลานหญ้า
เมื่อรูปรอยคุณค่าเริ่มพร่า-สั่น
จะเริดร้างรูปตระการแห่งวานวัน
เพื่อจะตรึงติดมั่น...ในสัญญา
.
๐ เสียงวิหคครวญคร่ำ..ลมร่ำสาย
เมื่อใจคล้ายเหม่อลอยละห้อยหา
ราวอกใจคร่ำครวญ..เมื่อจวนลา
แต่นี้จักเหว่ว้า..จนกว่าวาย
.
๐ สะทกสะท้อนใน..หัวใจนี้
เมื่อภาพที่ใฝ่ฝันจะพลันหาย
มาจะเลือนลับไปทั้งใจกาย
เหลือเพียงสายเยื่อใย..หัวใจมี
.
๐ ดูเถิดวันคล้อยดวง..ใกล้ล่วงลับ
เหงาก็จับแน่นในหัวใจที่-
โหยหารูปอาลัย..ผู้ใยดี
กับไมตรีเคยมอบ-รับตอบกัน
.
๐ จะรุมเร้าความย้อน..ครั้งก่อนกี้
กับรูปที่อกอ้อม..เคยกล่อมขวัญ
สองแขนโอบกอดเนื้อ..อุ่นเนื้อ..ปัน-
ความผูกพัน..เอมอิ่ม..ให้ลิ้มรส
.
๐ ลำดวนเอ๋ย..เมื่อพรากไปจากถิ่น
แม้น-กรุ่นหอมรวยริน..คงสิ้นบท
หาก-แรงฤทธิ์พิสวาท..ฤๅอาจลด
อันอาจปลดปลงหวังลงทั้งเป็น
.
๐ ดูเถิด..หมอก, น้ำค้าง..ตอนสางตรู่
แดดทอดสู่โลมต้อง..ก็มองเห็น-
หยดหยาดเพชรเป็นระเบียบ..กลางเยียบเย็น
ย่อมจักเร้นเลือนสลาย..กับสายลม
.
๐ ดูเอาเถิด..อกใจที่ไห้หวน
รับรู้ส่วนเช้าชื่นด้วยขื่นขม
ลำดับเรื่องบีบคั้นให้รันทม-
ก็ห้อมห่มโอบเอื้อ..เป็นเนื้อเดียว
เมื่อ จ. 09 มี.ค. 2552 @ 16:02
1172163 [ลบ]
รักให้ถูกศลีธรรมอันดีอะคะ <-- ดีจัง เป้นคนมีคุณธรรมประจำใจ
อยากหาคนที่มีคุณธรรมบ้างสักคน อิๆ
คงไม่มีให้หาหรอกค่ะ..
ต้องหาภายในใจเราเท่านั้น
ว่าเราดีพอหรือยัง..ที่จะไม่ผิดในการ
ทำดีเพราะดี หรือทำชอบเพราะชอบ มิได้อยากดีเท่าไหร่..อิอิ
หายากเนอะ..