เรื่องเล่าดีๆ....ระหว่างค่ายครอบครัวแห่งสติ...อริยะสร้างได้
เมื่อ 17-19 ตุลาคม 2551 ผู้เขียนได้พาลูก ๆ เข้าค่ายครอบครัวแห่งสติ...อริยะสร้างได้ของเสถียรธรรมสถาน เป็นค่ายที่มีแนวคิด คือ “สุขง่าย....ใช้น้อย” ด้วยปฏิบัติการใน3 ขั้นตอน คือ
วันแรก “บ่มเพาะเม็ดพันธุ์...สร้างสรรค์อริยชน”
วันที่สอง “แตกหน่อสติปัญญา...พัฒนาใจตน”
วันสุดท้าย “ต่อยอดต้นกล้า....อาสารับใช้โลก”
17 ตุลาคม 2551วันแรก
ลงทะเบียนเข้าที่พัก น้องเชกได้เริ่มต้นการช่วยเหลือคุณแม่ในการลากกระเป๋าเข้าบ้าน กลับมาเข้าธรรมศาลาพบคุณยายจ๋า และแนะนำตัวในแต่ละครอบครัว แล้วแม่ลูกก็ไปทำกิจกรรม ทำกระเป๋า ช่วงบ่ายเด็กๆและคุณแม่ได้ไปเดินเล่นอย่างมีสติ เดินรอบๆธรรมชาติในเสถียรธรรมสถาน น้องเชกบอกว่า คุณแม่ พี่หินไม่ใจดีเลย เชกเดินไปเตะ เจ็บเท้า ครั้งก่อนตอนเตรียมค่าย ก็ถามเชกว่าเดินเที่ยวป่าเป็นอย่างไรบ้าง พี่ต้นไม้ พี่ดิน พี่กระรอก ใจดีมั้ย เชกบอกว่า ใจดี แต่พี่หินไม่ใจดีเลย พี่น้ำใจดีนะ ให้เชกได้ล้างเท้า คำตอบพี่น้ำใจดี เกินความคาดหวังของคุณแม่ เพราะวันนั้นเด็กๆได้ล้างเท้าในอ่างน้ำก่อนเข้าธรรมศาลา หลังจากนั้นเด็ก ๆ ไปทำเทียนในเปลือกไข่ คุณแม่นั่งฟังเรื่องธรรมชาติบำบัด เด็กๆเริ่มคุ้นกับสถานที่ยอมจากแม่ไปแต่โดยดี ก่อนทานอาหารเย็น เด็กได้ช่วยกันจัดดอกไม้เพื่อวางบนโต๊ะอาหาร
ช่วงค่ำ ผู้ใหญ่ควรนั่งฟังคุณยายสอน แต่น้องชีทก็อยากไปทำกิจกรรมกับพี่ๆ และจะร้องไห้ คุณแม่คิดว่ามันมืดแล้วอาจจะกลัวก็เลยต้องไปเป็นเพื่อน น้องชีท ฟังนิทานจากครูแอม เรื่อง มนุษย์มหัศจรรย์
หลังจากนั้นกลับมาพบคุณยาย เพื่อจะไปสักการะพระบรมสารีริกธาตุ เด็กๆ ก็ไปด้วยความตั้งใจ เดินประคองเทียนไป คุณยายให้เด็กๆได้จุดเทียนบูชา พระบรมสารีริกธาตุ พอดึกเข้าเด็กๆเริ่มง่วงนอน และเริ่มร้องไห้
น้องเชียร์ร้องไห้จนแม่ต้องพากลับไปนอนก่อน ตอนครอบครัวน้องเชียร์ลุกไป ก็ไม่ได้ตามไปเพราะเชกกับชีทยังดีอยู่ พอพี่ๆไป น้องชีทเริ่มร้องไห้ อยากตามไป ช่วงนั้นคุณแม่จัดการตัวเองไม่ถูก จะลุกออกไปก็ไม่ทันแล้ว ออกไปเจอความมืด เด็กก็คงจะไม่ยอมออกไป นั่งอยู่สักพักไม่ไหวแล้ว เกรงใจคนอื่น กลับดีกว่า แต่แล้วก็เป็นไปตามคาด พอเปิดประตูออกไป เจอความมืดไม่ยอมออกอีก เชกไม่ให้ไป ก็ต้องนั่งรอคนอื่น ซึ่งยังไม่เสร็จพิธี สุดท้ายก็อดทนรอจนสวดมนต์เสร็จ ด้วยความเกรงใจและไม่มีสมาธิ เป็นการเรียนรู้ชั้นยอด: ในภาวะลูกก็ร้อง เกรงใจครอบครัวอื่นๆ และคุณยาย โอ้จะทำอย่างไรดี
ถ้าเราอดทนเสียงเด็กก็คือ เสียงเด็ก ทุกครอบครัวก็คงเข้าใจกันและกัน เราก็จะข้ามเหตุการณ์ไปได้ และได้อยู่จนครบกระบวนการ เช่นเดียวกับการทำงาน ถ้าเราทนเสียงรอบข้างไม่ได้ และลาออก หรือขอถอนตัวจากงานที่รับผิดชอบ เราก็ไม่เห็นผลของงาน หรือการทำงานที่จบกระบวนการว่าเราได้เรียนรู้อะไร
18 ตุลาคม 2551 วันที่สอง “แตกหน่อสติปัญญา...พัฒนาใจตน”
เด็กตื่นตั้งแต่ 6 โมงเช้า ไปโยคะรับอรุณ...น้องเชก น้องชีท ไม่ค่อยสนใจโยคะเท่าไร สนใจกระรอกที่วิ่งไปมาบนต้นไม้ เล่นกันบ้าง แกล้งกันบ้าง เสร็จโยคะรับอรุณ เด็กๆช่วยกันเก็บใบไม้ที่ร่วงลงมา ใบไม้ ดอกไม้สวยๆ ก็นำมาจัดตกแต่งโต๊ะอาหารเช้า
หลังอาหารเช้า ตักบาตร และฟังคุณยายในประเด็น “สอนลูก...สุขง่ายใช้น้อย” ในรายการ “วิทยุสาลิกา” ครอบครัวผู้เขียนและน้องสาว ก็ร่วมแสดงความคิดเห็นในรายการวิทยุสาลิกาด้วย
หลังจากนั้นเด็กๆและคุณแม่แยกกันไปทำกิจกรรม ที่ประหลาดใจที่สุด น้องชีทที่ร้องไห้ในวันแรกก่อนนอน ช่วงบ่ายเข้ากลุ่มแล้วไม่กลับมาหาคุณแม่เลย ในขณะที่น้องเชก น้องเซน และน้องเชียร์ กลับมาหาคุณแม่เป็นระยะ ถามใครก็ไม่มีคนเห็นน้องชีท ก็กังวลเล็กน้อยแต่ก็เชื่อมั่นว่าบ้านคุณยายปลอดภัย
จนตอนเย็นเลิกกิจกรรม น้องสาวบอกว่าเด็กๆ ซ้อมละครอยู่ แต่ไม่เห็นน้องชีท โอ้ตายล่ะลูกเราไปไหนคนหนึ่ง รีบไปตาม อ้าวเจอน้องชีทที่ซ้อมละคร โล่งอกไปที
พอตอนค่ำได้ดูฝีมือเล่นละครของเด็ก ๆ เด็กเล็กๆก็คอยโบกหุ่นเงา ประกอบละคร พี่ๆก็เล่นรับบทบาทมากหน่อย แล้วทีมหุ่นเงาก็ออกมาทำประกอบเพลง
สิ่งที่เกินความคาดหวัง น้องเชก น้องชีท ร่วมด้วย เวลาไปโรงเรียน คุณครูจะให้เชกแสดงอะไร เชกรีบบอกเลยว่า เชกไม่แสดง เชกขี้อาย ครั้งนี้ครูแอมเก่งจริงๆ ทำให้น้องเชกกล้าแสดงร่วมกับพี่ๆได้ ซึ่งไม่คาดฝันมาก่อนว่าจะได้เห็นเชกออกมามีส่วนร่วมกับเพื่อนๆ ส่วนน้องชีทไม่มีปัญหาชอบร้องเพลงอยู่แล้ว
19 ตุลาคม 2551 วันสุดท้าย “ต่อยอดต้นกล้า....อาสารับใช้โลก”
6 โมงเช้า โยคะรับอรุณ ฝนดีใจเลยตกลงมาเด็กๆเลยต้องมาทำโยคะในธรรมศาลา ฝนตกมากขึ้นๆ เด็กๆเลยได้ดู Animation แม่ต่ายชวนทำโยคะแบบมีเสียงเพลง ไหว้พระอาทิตย์ , ดิน , ต้นไม้ แล้วตักบาตรกับคุณยายตอนเช้า แล้วเด็กๆต้องแยกออกไปทำกิจกรรมกลุ่ม แต่น้องเชก น้องชีท ไม่ยอมไป เสร็จล่ะ ความกังวลเริ่มมาแล้วจะต่อยอดต้นกล้าได้อย่างไร แล้วก็ตามอารมณ์ทัน ซึ่งเด็กๆเข้าร่วมได้ 2 วันก็ดีมากแล้ว และแล้วน้องเชก น้องชีท ก็หลับไปในธรรมศาลา เลยได้เรียนรู้ว่า บางทีเราชอบคิดไปก่อน และด่วนตัดสินลูกจริงๆสภาพร่างกายของลูกต่างหากไม่พร้อม ง่วงนอน จึงไม่ออกไปร่วมกิจกรรม
ความเห็น (2)
you are my inspiration, thank you so much
ขอบคุณมากค่ะ