95.กะสักของดีที่สูญหายไป ไปไหน
คนทะเลทางภาคพื้นเอเชียอาคเนย์ รู้จักลูกกะสัก กันดี โดยเฉพาะพวกชาวเรือไวกิ้ง ที่ชอบต่อเรือนำเรือออกสู่ท้องทะเล มีชีวิตอยู่บนท้องทะเล
ลูกกะสักคืออะไร ใครรู้บ้าง
ฉันย่ำเท้าไปตามชายฝั่ง ริมเลที่บ้านชายทะเลรางโคกขาม ต.พันท้ายนรสิงห์ อ.เมืองฯ จ.สมุทรสาคร
เพื่อนับจำนวนแสมดำ แต่ฉันก็นับได้เพียง 1 ต้น และยังไม่สามรถถ่ายภาพเก็บไว้ได้ เพราะมันอยู่หน้าทะเล ทีไม้แสมขาวพัง ส่วนด้านอื่นๆก็ถูกน้ำปิดล้อมไว้
คงเก็บตกได้เพียงสาวดำคนงามแห่งเรือไวกิ้ง เพียงต้น เดียว หลงมาได้อย่างไร ที่จริงใช้คำว่าหลงไม่ได้ เพราะที่นี่คือกำเหนิดของเขา จนถึงดงแสมของ กทม.
แต่ขณะนี้แสมดำกลับหายาก มันถูกน้ำทะเลกัดเซาะล้มหายไปเมื่อคราวลินดามาเยือน
อ้า..ฉันเจอมา 2 ต้น ขึ้นคู่เคียงกันเหมือนคู่รักคนละสีผิว
แสมดำต้นใบเรียวยาวกว่า
แสมขาว ซึ่งมีใบมนกว่า ป้อมๆกว่า ทั้งคู่ยังอ่อนเยาว์
ต้นแสมดำที่เติบโตจนถึงวัยกลางที่แข็งแรงบึกบึน จะถูกนำมาทำเป็นลูกกะสัก ลูกกะสักทำหน้าที่เหมือนตะปู แต่เป็นตะปูมหัศจรรย์ ที่คนยุคก่อนรู้จัก และนำมาใช้ในการต่อเรือ โดยตอกลูกกะสักลงไปที่กระดานให้เย็บติดกับกระดูกเรือ(โครงร่างของเรือ ที่มีลักษณะเหมือนกระดูกงู) เอ........มันจะเหมือนหรือเปล่าฉันก็ฟังคนเฒ่า คนแก่ท่านเล่าให้ฟัง ความตอนหลังนี้ยังไม่ได้พิสูจน์
ภารกิจที่ฉันมอบหมายให้กองทัพมดน้อย จำนวน 9 คนในหมู่บ้านคือออกสำรวจหาแสมดำในสัปดาห์หน้า หลังจากสอบเสร็จแล้ว
หมู่บ้านชายทะเลรางโคกขาม แต่ก่อนมีผู้คนอาศัยอยู่ประมาณ 100 หลังคาเรือน ปัจจุบันหนีการกัดเซาะจากน้ำทะเลขึ้นไปอยู่ด้านบน คงเหลือแต่หน่วยกล้าตาย ....55+ ...ไม่รู้จะไปไหนดี ....อีก 20 หลังคาเรือน มีเด็กเล็กตั้งแต่ ป1 ถึง ป.6 ก็ 9 คนนี่แหละที่เป็นกองทัพมดฉันตั้งให้เป็นนักสำรวจ ริมเลจากกระท่อมน้อยแสนรู้ อิอิ....ฟังดูค่อยเข้าท่าหน่อยนะ กำลังใจเป็นสิ่งที่มองข้ามไม่ได้ แรงเสริม กระตุ้นให้เด็กน้อยรู้สึกภูมิใจในตนเอง และเห็นความสำคัญของตนเองเป็นสิ่งที่ฉันชอบทำ
ส่วนเด็กวัยมัธยมศึกษาก็ประมาณ 11 คน ใน 11คนนี้ มีเจ้าสน ลูกศิษย์ของฉันไม่เรียนต่อ เพราะไม่มีเงินทุนเรียน และไม่ชอบไปโรงเรียน โธ่..กว่าเจ้าสนจะจบป6 ได้ ก็เล่นเอาฉันแทบกระอักเหมือนกัน เพราะเจ้าสนสร้างเรื่องราวกับครูผู้สอนได้ทุกวิชา จนวันไหนเจ้าสนไม่มาโรงเรียนฉันรู้สึกว่าครูๆเขาจะสบายใจ ก็จะไม่ให้สบายใจได้ไง เมื่อเจ้าเจ้าสนเดินเข้าประตูโรงเรียนก็จะถูกครูเวรเล่นงานเรื่องผม เรื่องรองเท้า ถุงเท้า ฉันได้แต่ทอดสายตามองเจ้าสนของฉันด้วยความเห็นใจ และก็ควักกระเป๋าจ่ายค่าตัดผม ค่ารองเท้า แทบจะทุกเรื่องที่เจ้าสนไม่พร้อมกับใครเลย ทุนก็ไม่มีใครอยากลงมติให้เพราะมีข้อกำหนดว่าต้องขยันมาโรงเรียน จึงจะได้ทุน เรื่องราวของเจ้าสนมีอีกมากมาย แล้วฉันค่อยบันทึกถึงเจ้าสนใหม่ เพราะดูเหมือนฉันจะเขวออกนอกเขตกะสักเสียแล้ว ...อิทธิพลเจ้าสนทำฉันได้..........
ในวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ เด็กโตจะลงทะเลหากุ้ง หอย ปู ปลามาไว้ทำอาหาร และขายบ้าง ส่วนเด็กเล็กตั้งแต่ ป1 ถึง ป6 ..กองทัพมด..กองพันผสม มีทั้งคนแก่รุ่นคุณปู่ เด็กเล็กๆ ก็จะพากันไปปลูกโกงกาง ตามจำนวนที่ฝักโกงกางแก่เต็มที่จะล่วงหล่นลงมาให้เราจัดสรรบริเวณให้อยู่และเติบโตอย่างที่คิดว่าจะเป็นระบบ เอาแบบบ้านจัดสรรกันเลย ให้ดูเป็นทิวแถวงามตา นอกจากนี้แล้วกองพันผสมของฉันยังทำหน้าที่พิทักษ์ป่าที่เขาปลูกโดยจะต้องเอาไม้หลักลงไปปัก และซ่อมแซมป่าโกงกางที่ปลูกกัน และหากพบว่าบริเวณใดต้นโกงกางหายไปก็จะทำการเติมเต็มปักฝักลงไปใหม่
ฉันมองเด็กๆทำงาน แล้ว ทำให้นึกถึงการเติมเต็มความรู้ที่ขาดหายไป หากเด็กๆ เข้าใจ และมองออกว่าเขาขาดความรู้อะไรก็จะดีมากๆ ..แต่ความหาเป็นดังที่คิดไม่ เด็กหลายคนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเรียนอะไร ได้อะไร เขาทำตัวเป็นหุ่นได้เยี่ยมทีเดียว ที่ซังกะตายมาร่ำเรียน
ฉันคิดเองนะ ว่าบทบาทของครูคงด้อยลงไป ครูไม่ยอมรับว่าตัวเองไม่รู้ว่าจะมีวิธีการใดจัดการกับความไม่รู้ตรงนี้ และมักเหมาเอาว่าคงเป็นอย่างนั้น อย่างนี้ โดยไม่ศึกษาให้ลึกลงไปว่าแท้จริงว่าตัวปัญหานั้นคือใคร .....ปัญหาอยู่ตรงไหน หาประเด็นไม่ถูก อย่างนี้ทฤษฎีอะไรก็ใช้ไม่ได้ ทั้งนั้น นำมาใช้ก็ไม่ได้ผล กลายเป็นของลวงตา ลวงใจ ..บาปเปล่าๆ
อ้า...ออกนอกประเด็นเป็นครั้งที่ 2 แล้วนะ..ฉันต้องคอยสำรวจตัวเอง มิเช่นนั้นแล้วเจ้าความคิดของฉันมักจะชักใบให้เรือเสียซะบ่อย
ความคิดทีกระโดดเร็วมาก ยิ่งฉันต้องสนทนากับใครแล้วบางครั้งฉันจบเรื่องนั้นแล้ว และฉันลืมไปว่าคู่สนทนาของฉันยังไม่จบ ขณะกำลังงง งง เหมือนสมัยเรียนหนังสือที่อาจารย์เข้ามาแล้วก็พูดโครงสร้างของวิชาที่ต้องเรียน บอกให้ทราบแหล่งเรียนรู้ บอกแหล่งค้นคว้า แล้วก็หันมาถามฉันว่าคุณพร้อมที่จะส่งงานผมเมื่อไหร่ และฉันก็จะตามอาจารย์ไม่ทัน คงเอ๊อ...อาจารย์ก็จะบอกว่าอีก2สัปดาห์แล้วกัน คุณคงพร้อม แล้วอาจารย์ก็จากไป พวกฉันก็จะมองหน้ากัน บ้างก็วิพากษ์กันหลากหลายอารมณ์ แต่ฉันเลือกที่จะพุ่งตัวไปหอสมุด จัดการหาหนังสือดังที่อาจาย์ว่า แล้วก็หอบกลับบ้านครั้งละหลายเล่ม ไปถึงบ้านก็วางมันลง เออ...แนะฉันก็คว้ารางวัลมาได้ทุกที รางวัลของคนขยันอ่าน ขยันรายงานหน้าชั้นเรียน แต่....รางวัลเหล่านั้น ที่ได้มาจากการศึกษาแลกเปลี่ยนตามเนื้อความ ...อยากบอกว่าฉันไม่ได้เอามันมาใช้ในชีวิตจริงได้เกิน 50% เวลานี้ฉันก็กำลังทำเช่นนั้นกับคู่สนทนาเหมือนกัน..จริงซิ..รึลูกไม้จะหล่นได้ไม่ไกลต้น จริง !
การสืบค้นเรื่องของกะสักของดีจากต้นแสมดำ ไม่ริมทะเลโคลนน่าจะดำเนินต่อไป วันหนึ่งหากเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้นกับโลกใบนี้ จากโลกโลกาภิวัฒฯ กลับสู๋ ธรรมชาติ สู่ความพอเพียงตามแนวพระราชดำริ ฉันเชื่อว่ากะสักจะกลับมายิ่งใหญ่เคลียคลออยู่ในหัวใจคนไทยอีกครั้ง
ความเห็น (22)
เข้ามาติดตามความรู้ใหม่ เรือง ลูกกะสัก ครับ
เพิ่งเคยเห็นครับพี่ครูต้อย ภาพมาช้ามากๆๆ น้องรอผลการวิจัยที่พี่จะส่งมาให้ใช้ โปรแกรม SPSS ครับ พี่ส่งมาหรือยังครับ..
"ลูกกะสักทำหน้าที่เหมือนตะปู แต่เป็นตะปูมหัศจรรย์ ที่คนยุคก่อนรู้จัก"
คงเหนียวและถูกน้ำไม่ยุ่ย ไม่เป็นสนิม ถูกแดดไม่หดแตก แบคทีเรียเชื้อราไม่ชอบ
น่าสนใจ ขอบคุณครับ
คิดถึง ครูต้อย ครับ แวะมาหาก่อนกลับบ้าน ฝากเจ้าตัวนี้ไปเที่ยวที่บ้านด้วยนะครับ
สวัสดีครับครูต้อย
ลูกสักเรือคนอายุกึ่งพุทธกาลที่อยู่กับเลอยู่กับวัดยังพอมีให้เห็นโดยเฉพาะลูกสักตัวกลางที่ถอดออกถ่ายน้ำจากลำเรือ มีความเชื่อเกี่ยวกับลูกสักตัวนี้ เพราะมีคาถาป้องผีพรายทะเลยึดเรือ (พรายยึดก็คือ เราแจวพายจนสุดแรงเรือยังอยู่ที่เดิม)
เครื่องเรือนสมัยโรณก็ใช้ลูกสัก เรือนเครื่องผูก เรือนเครื่องสับ ในวัด ตำบลฝาละมีอำเภอปากพะยูน โบสถ์ยังมีใช้ลูกสักครับครู
ขอบคุณค่ะ ...
แม้มีงานที่ต้องวิจัยตามหน้าที่ครู แต่พี่เกรงว่าตัวเองจะลืมเมื่อนึกหวนเรื่องราวที่รับรู้มาจึงต้องละงานเร่งด่วนนั้นก่อน 55+ นี่แหละครูต้อย ทำได้ทุกเรื่องที่ใจสั่ง
ภาพมาช้าเพราะผิดครูอิอิ
ลืมลดขนาดภาพก่อน..นึกว่าทำไปแล้ว
คงเข้าตำรา..ดันทุรัง ทำให้ภาพต้องช้า ใจหนึ่งก็บอกว่าแก้ไขเถอะ แต่ใจหนึ่งก็บอกว่า ลองดูน่า..เผื่อเครื่องใครเขาไวกว่าเราหละ อิอิ..
ผลการวิจัยยังไม่ได้ส่งไปให้ค่ะ ขอเวลาแก้ไขบางอย่างนิดหนึ่ง
ขอบคุณที่ต้องรอ...5+ มีอย่างนี้ด้วย!..ล้อเล่น
ไม่ต้องกังวลมีงานให้ช่วยแนะนำและชวนปวดเฮดแน่ ฮา...โปรดรอสักครู่..
เรียนท่านพันคำ
ท่านเข้าใจตรงเผงเลย
สมแล้ว...
ขอบคุณค่ะ
จึ๊กกะจุ๋ย...เจ้าแห่งการแทะ 5+
น่ารักมากค่ะ หายเหนื่อยๆ ..กำลังเร่งสัปหงกหน้าคอมบ่อยๆ
เห็นอย่างนี้ตาสว่าง
ขอบคุณค่ะ
น้องบ่าวเอ๋ย สมแล้วที่เป็นปราชญ์ในใจพี่
ถูกต้องที่สุ๊ดเลย กำลังว่าจะเขียนต่อ
น้องบ่าวผู้อารีช่วยเติมเต็มอย่างนี้ พี่เบาใจ
เอารูปมาลงให้ดูหน่อย คิดถึงกะสักบ้านหลังเก่า เอี๊ยดดดดดด...
หากคนยุคนี้เห็นคุณค่าเราคงหันมาปลูกแสมดำกันให้ครึดไปหมด ไม่
ต้องสั่งซื้อเหล็ก ตะกั่ว มาทำตะปูให้เปลืองตังเน้อะ
ลูกกะสักน่าสนใจครับที่ปัจจุบันน่าจะมีคนรู้กน้อนเต็มที ครูต้อยน่าจะได้จัดทำเป็นสาระท้องถิ่นให้เด็กรุ่นหลังได้เรียนรู้ครับ
วันก่อนผมไปวัดดอนยายหอม นครปฐม มีผู้เฒ่าผู้แก่คนหนึ่งได้ถามว่ารู้จัก "เพลงเย้ย" ใหม ก็บอกว่าไม่รู้ เขาก็เลยบอกว่าให้ลองสืบค้นดู เป็นเพลงท่ยายห้องร้องเย้ยหยัน แค่นี่ กำลังหาข้อมูลเพิ่มเติมอยู่
ขอบคุณน้องกสิณธาราค่ะ
ครูต้อยได้ปรึกษาผู้ใหญ๋แบบไม่เป็นทางการและท่านก็จะช่วยนำทางให้รอให้ภาระกิจงานประจำเสร็จในสิ้รนเดือนนี้ ตอนนี้กำลังเก็บข้อมู, และคิดว่าต้องลงประจวบ เพราะผู้เฒ่าท่านหนึ่ง ยังมีความจำเหลือให้เก็บเกี่ยวเพื่อคนรุ่นหลังค่ะ และอีก1 ท่านตามหาตัวไม่พบ ท่านเขียนหนึ่งเดียวในประเทศไทยที่จังหวัดประจวบฯ สองท่านนี้จะมีข้อมู,เรื่องกะสักให้อีกมากทีเดียว
ขอบคุณที่ชี้แนะค่ะ
สวัสดีครับครูต้อย ข้อมูลดีมากครับ เดี๋ยวนี้คนไม่รู้เรื่องพวกนี้กันแล้วล่ะครับ
มาอ่านบันทึกของครูต้อยแล้ว อยากกระโดดออกจากงานมาเขียนเรื่องสนุกๆ แบบนี้มั่งจังเลยค่ะ มีอะไรเล่าจากงานประจำวันอย่างนี้ สนุกนะคะ งานที่ทำมันซ้ำซากจำเจเหลือเกิน...ฝัน...ถ้าได้เปลี่ยนเส้นทางเดิน จะท่องเที่ยว จะเก็บเกี่ยวเรื่องรอบๆ ตัวมาร้อยเรียง แล้วก็ ฝันจะรวมเล่มแจกมั่ง ขายมั่งแล้วแต่อารมณ์ คงดีนะค่ะ อ้าวเอาฝันมาฟุ้งกับครูต้อยเข้าให้เสียแล้ว...
เอาดอก cordia ที่บ้านมาฝากในวันที่ทั้งเมืองปกคลุมไปด้วยควัน ควัน ควัน ค่ะ
- ขอบคุณสำหรับภาพลูกกะสัก ไม่เคยเห็นค่ะ
พัฒนาก้าวไกลมากแล้วค่ะน้องBob
สรรหาภาพเก๋ไก๋มาให้ครูต้อยมีอารมณ์วิจารณ์..เยี่ยมค่ะ
เจ้าตัวขวามือนี่...ร้ายลึก..นะ แหม..มีสะกิด
สะกิดโดยไม่หันมามองด้วย ..อย่างนี้เรียกว่าแอบร้ายยยยจ๊ะ
อิอิ
แล้วช่างสรรหา..สีสรรสีเดียวกับเสื้อครูต้อยเลย ขอบคุณค่ะ ที่รู้จักจัดสรรให้ดูกลมกลืน 5+
เชื่อว่าน้องดาวต้องมีเรื่องราวมากมายที่เป็นประโยชน์ต่อการเรียนรู้และสังคม พี่จะรออ่านนะคะ หนับหนุนๆ อิอิ
เป็นห่วงมากเรื่องควัน ใครนะช่างทำได้ เน้อะ
คนเหล่านั้นเขาคิดอย่างไร ทำไปสร้างไปเมื่อถึงเวลากลับบ้านเก่า ก็แบกอะไรกลับไปไม่ได้แม้แต่ร่างกายตัวเอง ..เห็นใจและเป็นห่วงก็แต่พี่น้องหมู่เฮา เด็กๆคงต้องดูแลสุขภาพสู้กับภัยนี้นะคะ
ผู้สูงอายุก็น่าเป็นห่วงจังเลย พี่คิดว่าตามประตูหน้าต่างควรหาผ้าบังแล้วทำที่ฉีกน้ำอัตโนมัติ หรืออัตโนมือก็ได้ฉีดให้ชุ่มเพื่อป้องกันควันเข้าบ้าน หากต้องออกนอกบ้านก็สวมหน้ากากกันพิษ คงบรรเทาได้ ปอดไม่ต้องทำงานหนัก
ดอกไม้ชนิดนี้พี่เคยเห็นก็ได้แต่เพ่งพิศ แต่ไม่รูจักชื่อ โชคดีจังเลย น้องดาวช่วยเฉลยให้ cordia ขอบคุณค่ะ
ดูแลตัวเองและคนรอบข้างนะคะ
ขอบคุณค่ะน้องkrupoo
ปิดเทอมหรือยังค่ะ
ไปเที่ยวไหนดี
ลูกกะสักยังหามาลงให้ดูไม่ได้นะคะ มีแต่กำเหนิดลูกกะสักค่ะ
รอดูว่าคุณวอญ่าท่านจะนำมาลงให้ดูได้ปล่าว.....
เจอเมื่อไหร่จะรีบนำมาลงให้ชมกันค่ะ
คนโบราณฉลาดมาก รู้จักได้ว่าไม่ขนิดใดมีคุณสมบัติเหมาะกับการใช้งานในน้ำเค็ม เขาคัดเลือกต้นแสมดำซึ่งเป็นไม่ที่มีคุณสมบัติเหมาะกับการต่อเรือมาก โดยการน้ำต้นแสมดำมาตัดและเหลาเป็นเเท่งยาวๆ คล้ายตะปู เอาไว้ตอกไม้ ยึดไม้กับไม้ คงทน เหนียว ไม่เป็นสนิม อายุการใช้งาน กะสักที่ทำมาจากแก่นจะมีราคาแพงมาก เพราะคุณภาพสูง
- ขอบคุณสำหรับข้อมูลดี ๆ
- พึ่งรู้ว่าแสมดำไม่ชอบอาบน้ำ..ฮิฮิ
อ่านเม้นท์ข้างบนแล้วพบว่าตัวเองพิมพ์ผิดมาก สองวันมานี่มีอาการงีบแบบกระทันหัน ร่างกายก็เป็นงี้เองใช้มากหน่อยก็ทำท่าจะหมดไฟ เหมือนต้นไม่นะคะ โดนลม โดนน้ำมากไปก็ย่ำแย่เหมือนกัน ขอบคุณค่ะที่ตามแสมมาจนเจอ คิดว่าเม้นท์นี้คงไม่ผิดแน่ เริ่มง่วงเต็มที่แล้ว ราตรีสวัสดิ์ค่ะ พรุ่งนี้ยังต้องไปไถนาแต่เช้า...แม้ว่ารวงข้าวที่ปลูกไว้จะได้เก็บเกี่ยวเรียบร้อยไปแล้วก็ตามยังต้องพลิกพื้นดินขึ้นมารับแสงแดด