เด็กไทยในกำมือ..?

เด็กชายพึ่งเดินออกมาจากสวนสาธารณะ

ยามเย็นเมื่อสัปดาห์ที่แล้วหลังเลิกงานที่เมืองสงขลาแล้วผมบึ่งรถมุ่งหน้าเข้าไปสู่ตัวเมืองหาดใหญ่เป็นเมืองมหานครทางแดนใต้เป็นเมืองที่มีคนหลากหลายวัฒนธรรมเป็นเมืองที่มีรถชาวต่างประเทศวิ่งอยู่อย่างจอแจโดยเฉพาะป้ายทะเบียนมาจากประเทศเพื่อนบ้าน

เป็นเมืองคนหากินหลายรูปแบบเป็นเมืองมีคนรวยสุด ๆ และมีคนจนสุด ๆ เช่นกัน เป็นมีแห่งเทคโนโลยีที่ก้าวไกลและเป็นเมืองท่องเที่ยวไปได้ทั้งทางเรือทางรถทางอากาศ ขณะขับรถได้เปิดวิทยุมีเสียงคุยกันว่ากลุ่มนักเรียนระดับมัธยมแถวทางไปสนามบินเมืองหาดใหญ่นะ พอพ่อแม่ขับรถไปส่งที่หน้าโรงเรียนแล้วพ่อแม่ก็เลี้ยวรถกลับไปทำงาน

พวกเด็ก ๆ บางคนก็แอบเปลี่ยนเสื้อผ้าหนีไปเที่ยวลวงพ่อแม่ว่าได้เข้าโรงเรียนไปแล้ว บางคนไปเรียนแล้วออกมาซ้อนมอตายไวสามคนขับขี่ยกล้อหน้าไปมาผู้ใหญ่มีบ้านริมทางสนามบินนั้นออกมาสอบถามเป็นห่วงเด็กบอกว่าสอบเครียดขอขับรถยกล้อให้สบายใจหน่อย บางคนเอาน้องอายุสัก 5 ปีได้ไว้ตรงกลางที่ซ้อนสามนั้งรถมอตายไวเที่ยวยกล้อข้างเดียวอยู่

โอ..หวาดเสียว ๆ ขณะผมฟังเพลินก็ต้องเบรกรถกะทันหันตรงหน้าสวนสาธารณะเมืองหาดใหญ่เพราะมีเด็กสวมชุดนักเรียนดูประมาณว่าไม่เกิน ป. 6 กำลังเดินเซข้ามถนนตัดหน้ารถทั้งที่ตรงนั้นมีสะพานลอยที่ข้ามไปฝั่งหมู่บ้านทักษิณเมืองทองได้นะ

ผมเห็นแล้วให้นึกถึงอนาคตของเด็กไทยอนาคตของชาติไทยอย่างจังเลยละเพราะดูสาระรูปเด็กชายพึ่งเดินออกมาจากสวนสาธารณะที่เดินผ่านหน้ารถไปใกล้ ๆ นั้นในมือเขาข้างขวากำถุงยางคือดมกาวตาลอยเดินโด่เด่เดียวดาย...ใครจะช่วยเขาได้บ้างนี่.

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #philosophy#umi#เด็กไทยในกำมือ..

หมายเลขบันทึก: 245794เขียนเมื่อ 2 มีนาคม 2009 09:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 05:25 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่าน