Life is so long..ชีวิตนี้ช่างยาวนานนัก

ผู้ป่วย Bed ridden ..บอกกับผู้เขียนว่า ..“ชีวิตนี้ช่างยาวนานนัก..live is so long..”

เช้าวานนี้ผู้เขียนเข้าไปอ่านบันทึกของท่านอาจารย์ JJ ..ท่านได้ตอบเม้นท์ใครคนหนึ่งว่า.”Life is short..ผู้เขียนคิดต่อว่า.“.ไม่ใช่สิ.. Life is too short ต่างหาก..ชีวิตนี้สั้นนัก..”..ดังนั้นในช่วงที่ยังมีชีวิตอยู่ให้รีบทำ(ความดี)..สร้างผลงานที่มีคุณค่า..ผู้เขียนเองก็เคยคิดแบบนั้นค่ะ..แถมต่อท้ายด้วยว่า “..ย่านบ่มีชาติหน้า. (เกรงว่าชาติหน้าไม่มีจริง : ผู้เขียน).”..ในบางเรื่องบางราวจึงพยายามทำเสียแต่วันนี้และในชาตินี้ ..การคิดเช่นนี้ ผู้เขียนว่าคล้ายๆกับแนวคิด”..Here and Now: อยู่กับปัจจุบัน..” เหมือนกันนะคะ..

บ่ายแก่ๆ..ผู้เขียนก็ไปเข้าเวรค่ะ..น้องๆที่ทำงานเจอหน้ารีบบอกว่า “พี่-น้องเจ้า..มาอีกแล้ว..(มีญาติพี่น้องคุณมานอนโรงพยาบาลอีกแล้ว)” ผู้เขียนยังนึกไม่ออกว่าคือใคร..เพราะพี่-น้อง( ที่มาติดพัน).. เยอะเหลือเกิน..อยู่เตียง 12..อ้อ!!..ป้าพร(นามสมมติ)..นี่เอง...พอเห็นหน้าผู้เขียน ป้าพรก็ยกมือไว้..ผู้เขียนต้องรีบบอกว่า “..อย่าเลยป้า..เดี๋ยว(ดิฉัน)จะแก่....”

       “ป้าพร “เป็นผู้ป่วยโรคมะเร็งลำไส้ใหญ่ ต้องผ่าตัดเปิดรูทวารทางหน้าท้อง  ...เมื่อก่อนนี้ ป้าพร เป็นคนช่างพูด..ช่างคุย..ขณะอยู่โรงพยาบาลป้าจะให้คำแนะนำหรือไม่ก็แสดงความคิดเห็นกับผู้ป่วยเตียงติดกันเสมอ..อีกทั้งให้ข้อเสนอแนะต่อโรงพยาบาล..ยิ่งกว่า พ.ร.พ. มาเองเสียอีกค่ะ..แต่ช่วงนี้ป้าพรเทียวเข้า-ออกโรงพยาบาลบ่อยๆ..เพราะพยาธิสภาพของโรคได้ก้าวเข้าสู่ระยะท้ายๆ...มาครั้งนี้ป้าพรแปลกกว่าทุกครั้ง...เงียบ...นอน...และคลุมโปง..นี่คือ Clue (ลักษณะเฉพาะ) อย่างหนึ่งของคนป่วยที่สิ้นพลังอำนาจ...และอย่างไม่ทันตั้งตัว..จู่ๆป้าพรก็ลุกขึ้นมานั่งพูดกับผู้เขียนว่า “น้องดา...มียาอะไรที่ฉีดแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยมั๊ย.. .”  เอาละสิ...งานเข้าอีกแล้วเรา...

จากประสบการณ์ในการทำงานของผู้เขียน..นี่ไม่ใช่ผู้ป่วยรายแรกที่ร้องขอให้จบชีวิตของตัวเองค่ะ..มีผู้ป่วยหลายรายที่เมื่อเจ็บป่วยนานๆเข้า..ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้..จะรู้สึกว่าตัวเองเป็นภาระของคนอื่น..จึงอยากตายให้พ้นๆไป..และเมื่อไม่นานมานี้ก็มีผู้ป่วยรายหนึ่งซึ่งนอนซมติดเตียง(Bed ridden)บอกกับผู้เขียนว่า ..“ชีวิตนี้ช่างยาวนานนัก..life is so long..”

ท้ายนี้..ลองคิดดูว่า ..ถ้าเป็นเรา-ท่านต้องนอนอยู่บนเตียง..ทำอะไรไม่ได้เลย..นอนหายใจได้อย่างเดียว..ท่านจะรู้สึกและคิดอย่างไร ?????...

               

 

[หนุ่ม กร]

สวัสดีครับ  เป็นคำถามที่แทงใจดำจริง ๆ สักวันหนึ่งต้องมาถึงเราแน่นอน..ยังคิดไม่ออกว่าจะตอบ(จริง ๆ)อย่างไร  ขอบคุณมากครับ

[ขจิต ฝอยทอง]

• สงสัยต้องให้กำลังใจ
• ผมเองชอบให้อ่านหนังสือที่เขาชอบ
• ให้อ่านหนังสือธรรมมะ
• ให้อ่านหนังสือที่เกิดกำลังใจ
• ถ้าไม่ไหว คงต้องสอนวิธีการตายอย่างมีสติหรือฟังพระสวดโพธชฌงค์ 7 ไปเลย
• อิอิๆๆ
• สรุปจะได้พบในงาน HA ไหมครับ

[small man]

แค่คิดก็ทำใจลำบากแล้วหละครับ

[ใบไม้]

เรื่องลำไส้  ใบไม้เคยได้ยินมาหลายครั้งแล้ว

อาจจะเป็นเพราะ ลำใส้ เป็นอวัยวะ ที่ไม่มีส่วนของ ประสาท รับรู้ความเจ็บปวดใดๆ เลย

ดังนั้น เมื่อไม่มีการร้องทุกข์ของร่างกายไล่เรียงมา และทะยอยแก้ไข.....มาเป็น step ๆๆๆ   คนที่มีปัญหาส่วนนี้ ก็คือ ถึงที่สุดของโรค.........

ขอส่งกำลังใจช่วยให้หายป่วยเร็วๆ นะคะ

และขอให้กำลังใจ พี่โม้นา ขอนแก่น คนสวย ด้วยค่ะ   สู้ๆๆๆ   นะคะ    อิ อิ อิ

[ลดาวัลย์]

 สวัสดีค่ะหนุ่มกร..

 

เกิด แก่ เจ็บ ตาย..เป็นสัจจธรรมค่ะ

คิดเผื่อไว้บ้างก็ดีค่ะ..เมื่อต้องเผชิญ..จะเข้าใจและปรับตัวได้ค่ะ

ขอบคุณที่แวะมา..ทุกครั้งค่ะ

[augustman]

สวัสดีครับ

• ก่อนอื่น..ขอขอบคุณที่แวะไปเยือน

• ทำให้เดินทางมาพบคำถามที่ดี ครับ

• เคยรู้สึกทำนองนี้เมื่อเราปฏิบัติธรรม

• เกรงว่าเรายังทำดีได้ไม่ครบถ้วนก่อนตาย

• จึงคิดว่า"ชีวิตนี้สั้นนัก"

• อยากฝากถามคนที่กำลังทำชั่วไม่หยุดหย่อนว่า

ท่านเคยคิดถึงคำถามนี้บ้างไหม ?

...............................................................................................

[ลดาวัลย์]

  ขอบคุณท่าน อ.ขจิตร..ที่ชี้แนะค่ะ..

บอกตรงๆว่า..อยากไปมากค่ะ..แต่....(บ่กล้าบอกครู)อาจารย์ค่ะ

เดินชนกันเมื่อไหร่..ก็รู้เองแหละค่ะ

 

 

 

 

 

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• งง งง
• ว่าทำไมพี่ลดา
• รู้จักชื่อพ่อผมด้วย
• งง งง
• อ.ขจิตร..

[ลดาวัลย์]

  โอยย..ทำอะไรก็ผิดไปหมด..

ขอโทษหลายๆๆๆๆเด้อค่ะ..

ขอบคุณสำหรับมุกนี้...ดิฉันมีความสุขที่สุดในวันนี้ค่ะ..

เอิ๊กกกกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[ลดาวัลย์]

  ท่านรองฯ..

เอ..หรือว่าไม่ต้องคิดดีกว่า..สบายใจดีนะคะ

ช้าเร็วก็ต้องเจอ..อะนะ..

ขอบคุณค่ะ

[พระปลัด]

เจริญพร โยมลดา

ชีวิตเปรียบได้ดังภาชนะดินที่ช่างหม้อทำขึ้น ทั้งเล็กทั้งใหญ่

ทุกอย่างล้วนมีความแตกเป็นที่สุดฉันใด

และยังมีคำเปรียบอีกมาก

เจริญพร

[ลดาวัลย์]

นมัสการพระคุณเจ้า..

สัมผัสที่ 6 มีจริงเจ้าค่ะ..โทรจิตร

ถ้าทำหม้อได้เองจะหล่อหลอมเป็นหม้อแสตนเลสเจ้าค่ะ..ทนทาน..ไม่แตก..

สาธุ

[ลดาวัลย์]

  น้องใบไม้ที่น่ารัก..

เมื่อไหร่หนอ???...พี่จะมีโอกาสได้รู้จัก..คนๆนี้..

เธอเป็นใคร..ช่างน่าฉงน..ชวนให้ค้นหา..ติดตาม

มาหา...แล้วก็จากไป..ไร้ร่องรอย..

พี่นี้ช่างน้อยวาสนาเหลือเกิน...

รอ...เธอกลับมาอีกครั้ง...

 

[@..สายธาร..@]

แวะมาอ่านค่ะ

สุขภาพแข็งแรง นะคะ

[ลดาวัลย์]

 ยินดีต้อนรับเพื่อนใหม่..augustman

ดีใจที่ท่านมองว่าเป็นคำถามที่ดี..

ความจริงคือมันเป็นคำถามที่ธรรมดาๆ..ที่หลายคนไม่มีโอกาสได้คิด

เพราะไม่เคยพบเห็นบริบทดังกล่าว..ค่ะ

ขอบคุณที่เข้ามา ลปรร..

 

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• อ่านแล้วเป็นการเตือนสติและการทบทวนตัวเองได้ดีค่ะ
• พี่คิมขอขอบคุณค่ะ
• ระลึกถึงเสมอนะคะ

[ลดาวัลย์]

  ขอบคุณค่ะครู...@..สายธาร..@

[ลดาวัลย์]

 พี่ครูคิม...

 

เรียนรู้จากการทำงานค่ะ..

เรียนรู้จากชีวิตของผู้ป่วย..สะท้อนคิด..ถึงชีวิตของตัวเองค่ะ..

คิดถึงเสมอ..เช่นกันค่ะ

 

[นิตยา จรัสแสง]

ขอร่วมแชร์ประสบการณ์ คำพูดลุง ชิน (นามสมมุติ)ผู้ป่วยมะเร็งท่อน้ำดีระยะสุดท้าย

"ผมขออย่างนี้นะคุณพยาบาล ช่วยปรึกษากับหมอหน่อยว่ามีทางเป็นไปได้ไหมที่จะมียาฉีดช่วยให้ผมได้ไปเร็วขึ้น มันทรมานจริงๆ หมอบอกลุงอยู่ได้ไม่เกิน 3 เดือน ทำไม่จะให้ผมทรมานนานจัง ผมก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร เรื่องทางบ้านผมก็จัดการหมดแล้ว "

"ลุงคงรู้สึกทรมานมาก"

"กลัวตายนะลุงไม่กลัว แต่ลุงไม่อยากทรมานอีกต่อไป"

 

[ลดาวัลย์]

 สวัสดีค่ะคุณ  นิตยา จรัสแสง

• ยินดีที่นำเรื่องราวมาแลกเปลี่ยนค่ะ..
• สำหรับ case นี้ ดิฉันทำอย่างนี้ค่ะ..
• ให้กำลังใจ..ให้ความช่วยเหลือด้วยความเต็มใจ..
• ให้ผู้ป่วยได้มีส่วนในการดูแลตนเอง
• ติดต่อญาติซึ่งเป็นลูกสาวของผู้ป่วย
• เล่าอาการของผู้ป่วยให้ญาติฟัง 
• อธิบายความหมายของลักษณะอาการดังกล่าวให้ญาติเข้าใจ..
• แนะนำให้มาเยี่ยมหรือโทรให้ญาติคนอื่นๆผลัดกันมาเยี่ยมผู้ป่วยบ้าง..
• ซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างดี..ทั้งนี้อาจเนื่องจากอาการ(ทั้งด้านร่างกายและจิตใจ)ของผู้ป่วยเปลี่ยนแปลงอย่างชัดเจนนั่นเอง..
• ดีขึ้นเล็กน้อยค่ะ..ดิฉันจึงปรึกษากับแพทย์พิจารณาให้ยา antidepressant อีกทางหนึ่งค่ะ..
• อ้อ..ลืมไป..ขอปรึกษาผู้ชำนาญการช่วย evaluation และ  ให้ intervention อื่นๆร่วมด้วยนะคะ
• ขอบคุณค่ะ

[อ.แฟรงค์]

เป็นข้อคิดที่ทำให้เราต้องกำหนด มรณานุสติ อย่างเสมอนะครับ

ขอบคุณครับ

[ลดาวัลย์]

    ขอบคุณท่าน อ.แฟรงค์

 

กำหนด  มรณานุสติ..อย่างเสมอ.. อืมมม..

พยายามฝึกอยู่ค่ะ..ฝึกเท่าที่ตัวเองเข้าใจ

มันชอบลืม..ถ้าเจอสถานการณ์ที..ก็คิดได้ทีค่ะ

ขอบคุณที่ชี้แนะ..และคอยเตือนค่ะ

 

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• ตอนนี้อยากจะเรียบเรียงเรื่อง..
• ของคนซื่อบรื้อต่อแล้วนะคะ
• รอ..ดูใจตัวเองสักนิดก่อนนะคะ
• คิดถึงค่ะ

[คิม นพวรรณ]

สวัสดีค่ะ

• มาอีกรอบค่ะ
• วันนี้ชั้น ม.2 ตลุยสมัครเป็นสมาชิกโกทูโนว์ ทั้งชั้นค่ะ
• และมีบันทึกใหม่กันทุกคน
• แต่ทะยอยลงค่ะ

http://gotoknow.org/blog/fim123/244611

http://gotoknow.org/blog/moddam/244379

http://gotoknow.org/blog/fim123/244611

http://gotoknow.org/blog/suparatana/244303

http://gotoknow.org/blog/mookanutsara/244357

[Sila Phu-Chaya]

• อ่านบันทึกนี้แล้ว ทำให้ได้คำตอบแล้วว่า
• คำตอบแต่ละคนว่าชีวิตสั้นหรือยาวขึ้นอยู่กับว่าคน ๆ นั้นมีชีวิตอยู่แล้วทุกข์ทรมานหรือไม่ หรือว่ามีความสุข มีห่วง มีภาระ
• คำตอบจึงไม่เหมือนกัน
• ให้แง่คิดได้ดีมากค่ะ