โลกภายนอก โลกภายใน (2)
สวัสดีครับ
เมื่อจิตใจนั้น คุ้นชินกับการรู้ กับการตื่นรู้ในทุกขณะ
แม้จะยังไม่ตลอดสาย แต่ก็เริ่มสัมผัสได้ถึงความเบา โล่งสบายเล็กๆ
เมื่อนำมาใช้ขณะการเดินทาง และความเป็นไปของวิถีชีวิตประจำวัน
ทำให้เรารู้เท่าทันความกลัว ความโกรธ ความหลงผิดที่จะคิดลบ ทั้งต่อตนเอง และผู้อื่นมิใช่น้อย
เราจะเริ่มมองผู้อื่นเปลี่ยนไป น่าจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี
เราไม่ได้มองสิ่งที่เราสัมผัส ไม่ว่าจะเป็นเรื่องราว สถานการณ์ ผู้คน
โดยเฉพาะเรื่องของผู้คน ที่เราต้องพบปะและเผชิญ
เราจะเห็นความคิดของเราที่เกิดขึ้นชัดมาก
ทั้งความคิดชอบ พอใจ
แต่ที่ยิ่งใหญ่มากๆคือ ความคิดที่ไม่ชอบ ไม่พอใจ ที่เราคุ้นเคย และเป็นอยู่บ่อยๆ เพื่อนของเรา ที่เม่เคยสามารถไถ่ถอน ลดทอนความเป็นตัวตน หรือความรู้สึกที่เกิดขึ้นได้....
เรามักมีสิ่งที่เราไม่ชอบ คนที่เราไม่ชอบ
แต่เมื่อเราดักด้วยการตื่นรู้ ทันความคิดภายใน
ว่าเอ๊ะ แล้วทำไมเราต้องคิดและรู้สึกเช่นนั้น.....
แท้จริงข้างในของเรานั้นยังเคลือบเเคลงด้วย บางสิ่งบางอย่าง ........ เป็นภาระกิจของเราที่จะต้องไถ่ถอน ลดทอนมันให้เบาบางจางลงไป.....
ลองๆดูหลายกรณี(หลาย 555)
ดูเหมือนจะดี...
ความเห็น (1)
แวะมาอ่านค่ะได้ข้อคิดดีดีนะคะ