ลองเล่นดูน่ะค่ะ
ได้ผลยังไงก็แจ้งให้ทราบหน่อย ^ ^
ขอให้มีความสุข กับทุกๆ วันค่ะ
จะอยู่หรือไปใครกำหนด
เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง
เมื่อวาระสุดท้ายมาถึง .......
ลูกสาว "แม่ไม่เป็นไร ทานข้าวเยอะๆเดียวก็หาย"
คุณยาย "อีกไม่นานก็คงจะตาย มันแสนทรมาน"
ลูกสาว "หมออย่าบอกแม่นะ กลัวแม่ทรุด อย่าบอกแก่เลย"
คุณยาย " ยายรู้หมดแล้ว ทุกคนเกิดมาก็ต้องตาย ยายอยู่มานานแล้ว ตายนะไม่กลัว แต่กลัวเจ็บทรมาน"
ลูกสาว "ช่วยเต็มที่เลยนะหมอ อยากให้แม่อยู่กับเรานานๆ"
คุณยาย "ถ้าจะตาย ยายก็อยากกลับไปตายที่บ้าน"
ลูกสาว "ขอปรึกษากับญาติก่อน ถ้ากลับบ้านก็ไม่รู้จะช่วยดูอย่างไร"
และสุดท้ายทั้งสองก็ไม่ได้เปิดใจ ลูกหลานรำไห้ คุณยายได้กลับบ้านสมใจในวันสุด
ท้ายก่อนจะอำลา
คำสำคัญ (Tags): #วาระสุดท้าย
หมายเลขบันทึก: 240406เขียนเมื่อ 8 กุมภาพันธ์ 2009 01:23 น. ()ความเห็น (15)
เรื่องมันเศร้า....เอ..แต่แฝงแง่คิดนะคะนี่
ขอบคุณ ครูแป๋มนะค่ะที่แวะมาทักทาย
สวัสดีค่ะ
- ครูอมรก็เป็นมะเร็ง..ระยะกระจาย
- สู้ๆๆๆ ..นะคะ
- เป็นกำลังให้ค่ะ
ขอให้พี่ประกายมีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ
สวัสดีค่ะ
* ทางเลือกที่ต้องเดินระหว่างคนอยู่กับคนตาย
* คุณยายพูดถูกทุกอย่างค่ะ..เล็งเห็นการณ์ไกลคือความลำบากของลูกหลาน...ถ้าตายที่บ้านธุรกรรมต่างๆ เกี่ยวกับการตายก็ลดลงไปอีก
* สู้ๆๆๆๆ นะคะ...อาชีพนี้ต้องใช้กำลังใจสูงมาก
* ให้สุขกายสุขใจค่ะ
- เมื่อถึงเวลาหนึ่งซึ่งต้องเลือกว่าจะให้ไปหรือจะให้อยู่ มันทรมานใจมากค่ะ
- แต่ไม่ว่าอย่างไร อยากให้ท่านที่กำลังจะไปเจริญสติรู้ตัวทุกขณะค่ะ จะได้ไปในที่ที่ดีค่ะ
- ขอเป็นกำลังใจให้ต่อสู้ชีวิตด้วยพลังจิตที่เข็มแข็งค่ะ เพราะเราคือเพื่อนทุกข์ในสังสารวัฎเดียวกัน
ขอบคุณทุกท่านที่ร่วมแลกเปลี่ยนค่ะ
- แวะมาส่งกำลังใจก่อนนอนค่ะ
- ต้องรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- ว่างเมื่อไหร่แวะไปทดสอบสายตากันนะคะ
อนิจจังนะคะ..ทุกข์แล้วก็ดับ แล้วก็สุข แล้วก็ดับ ทำไมต้องกลับไปมานะคะ แต่นั่นแหละวัฏสังขาร
เราหนีไม่พ้น มาเร่งทำความดีกันนะคะ
คุณยายท่านไปสบายแล้ว
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครูต้อยและคุณปลายฟ้ที่แวะมาทักทายและให้กำลังใจ
" สุดท้ายชีวิตก็เท่านี้เอง"
ทุกชีวิตไม่ต่างกัน ถึงวันนั้นทุกคนก็จะพบเช่นกัน
ขอบคุณ
ขอบคุณ คุณมนัสนันท์สำหรับเรื่องดีที่นำมาแลกเปลี่ยนช่วยให้คลายเครียดได้ค่ะ
เป็นเรื่องที่ทุกคนต้องพบ ขอบคุณอาจารย์ศรีกมลที่แวะมาให้กำลังใจค่ะ
