ธรรมาสน์เทศน์บุญมหาขาติของอีสาน วันนี้ถูกแทนที่ด้วยธรรมาสน์ไร้ค่าที่มีขายตามร้านสังฆภัณฑ์
ภาพธรรมสน์ที่นำเสนอนี้ เป็นธรรมาสน์ที่ชาวอีสานใช้เทศน์ในประเพณีบุญมหาชาติ(บุญผะเหวด) ธรรมาสน์นี้ตามประวัติแล้วอายุไม่ต่ำกว่า 120 ปี เมื่อคลาจะจัดเทศน์มหาชาติปี 2551 เจ้าอาวาสและผู้นำชาวบ้านได้ตัดสินใจยกลงไปไว้ที่ศาลาพักศพ เพราะต้องการใช้ธรรมาสน์ใหม่ที่เจ้าภาพกฐินถวาย(เป็นธรรมาสน์ที่ไร้คุณค่า คุณภาพ คุณประโยชน์) แต่ด้วยธรรมาสน์โบราณนี้ไม่ได้ใช้ตะปูยึดเพราะอาศัยการเข้าลิ่ม ตอกทอย ตามแบบอย่างในยุคที่สร้างธรรมาสน์ เมื่อยกขึ้นจึงทำให้ชิ้นส่วนทุกอย่างหลุดลงเกิดความพินาศน่าเสียใจเป็นอย่างยิ่ง ผมจึงรู้สึกผิดหวังกับเจ้าอาวาสและผู้ใหญ่บ้านเสียจริง
ความเห็น (12)
- งานช่าง งานฝีมือของอีสานกำลังสูญ
- เพราะเราใช้เงินอย่างเดียว ไม่ได้ภูมิปัญญาของคนในชุมชน
- มีเงิน ซื้อ จ่าย จบ
- ที่จบคือภูมิปัญญา และจิตวิญญาณอีสาน
ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยมยาม จริงอย่างที่อาจารย์ว่าครับ
- เห็นด้วยครับ
- พระและโยม ไม่เข้าใจในคุณค่าของศิลปะ ควรอนุรักษ็ไว้
- ขอบคุณ
หวัดดีค่ะ
- นับวันสิ่งที่เคยมีคุณค่าเหล่านั้นจะหดหาย ถูกทำลายด้วยของสวย ๆ ที่ไม่ยั่งยืนค่ะ
- สิ่งดี ๆ จะอยู่ดี ถ้าเจอคนดีรักษาไว้คุณค่าจะคงอยู่
- แต่ปัจจุบัน ภาพฉาบฉวย สีสวยบาดตา ทำให้คุณค่าที่มีทางใจลดลงเช่นกันค่ะ
- งานอนุรักษ์ทุกวันนี้ อนุรักษ์แค่ตัวจัดแสดง
- ไม่ค่อยจะนิยมอนุรักษ์ช่างฝีมือเลยงะครับ
- อยากให้อนุรักษ์ช่าง พอพอกับอนุรักษ์ข้าวของ
- ธรรมาสน์งาม ๆ เราหาช่างไปซ่อมกันไหมครับ?
* ขอบคุณครับคุณศรีกมล คุณphayorm แซ่เฮ ที่เข้ามาเยี่ยมยามถามข่าวกัน
* ถึง อ.ออต เมื่อธรรมาสน์ตัวนี้หลุดเป็นชิ้นผมได้ขอร้อง(แกมบังคับ)ให้ผู้ใหญ่บ้านช่วยต่อให้อยู่ในสภาพใกล้เคียงไว้ก่อน(เพราะถ้าขืนปล่อยให้เป็นท่อนไม้วางกองกัน ไม้เหล่านั้นคงทะยอยหายเป็นแน่) จากนั้นก็จะนำลายที่ถ่ายภาพไว้ไปปรึกษากับอาจารย์ที่เชี่ยวชาญด้านศิลปะว่าพอที่จะเขียนโครงร่างของลายออกหรือไม่ ประการต่อมาผมกำลังมองหาช่างไม่ที่มีฝีมือซ่อมแซมให้อยู่ในสภาพดีอยู่ครับแต่ทั้งนี้ยังขาดน้ำใจจากช่างไม้และงบที่จะช่วยเหลือช่างไม้ ซึ่งถ้าได้ช่างไม่ที่เขาเต็มใจช่วยไม่คิดค่าแรงก็ดีไป
บ้านป่าบากอยู่ก่อนบ้านขอนแก่นเหนือ 1 กม.เองครับ
- สวัสดีค่ะ
- มาร่วมอนุรักษ์ศิลปะวัฒนธรรมอีสาน
- ที่นับวันสูญหาย
- หาดูศิลปะแบบนี้ยากนะคะสมัยนี้
- ที่วัดที่หมู่บ้าน (บ้านเกิด มหาสารคาม )
- ได้มีการเก็บรวบรวมของเก่า ทำเป็นพิภิธภัณฑ์ ไว้ที่วัดค่ะ
- พวกเครื่องมือในการทอผ้า ฯลฯ
ดีจังครับครูเทียนน้อยที่พระและชาวบ้านเห็นคุณค่าจัดสร้างพิพิธภัณฑ์แต่จะให้ดีสุดยอด โรงเรียนที่ใกล้กับพิพิธภัณฑ์ต้องให้นักเรียนลงไปเรียนรู้ที่พิพิธภัณฑ์นั้นด้วยเพื่อปลูกฝังเยาวชนให้รู้อนุรักษ์มรดกทางปัญญาของชุมชน
อันนี้ไม่ค่อยแน่ใจนะคะอาจารย์ โรงเรียนประถมที่หมู่บ้านนี่รั้วติดกับวัดเลยค่ะ สมัยที่เทียนน้อยเป็นเด็กตัวเล็กๆ พอขึ้น ป.5 ต้องไปเรียนธรรมะ คือเป็นนักเรียนธรรมชั้นตรี ค่ะ ป.6 เป็นนักเรียนธรรมชั้นโทค่ะ อิอิ เทียนน้อยสอบได้ที่ 1 ด้วยหละคะ ไปสอบที่วัดป่าประชาบำรุง ในตัวจังหวัดมหาสารคาม เรียกว่าอยู่ใกล้วัดมาตั้งแต่เด็กๆนะคะ อยากกลับไปที่หมู่บ้านเหมือนกันค่ะอาจารย์ อยากไปรวมกลุ่มเยาวชนและเด็กๆในหมู่บ้าน และใกล้เคียง ร่วมกันทำกิจกรรมเพื่อพัฒนาชุมชน พัฒนาเยาวชน อยากทำบ้านดิน อนุรักษ์ลุ่มแม่น้ำชี ฯลฯ แอบฝันไว้เล็กๆนะคะ เมื่อมีโอกาส อยากจะทำค่ะอาจารย์
I think they are great.I am not good at Thai's old culture and tradition.I need more advice,pleaหe.
อาจารย์พิมล
- หากมีเวลาก็เชิญที่บ้านหนองหมื่นถ่าน
- ธรรมาสน์ ชั้นครูอยู่ที่นั้นครับ พร้อมข้าวของโบราณมากมาย
- ไปเห็นมาเมื่อคราวไปเก็บข้อมูล
- เอาใจช่วย อยากไปช่วยลงแรง แปลงศาลาการเปรียญเป็นแหล่งเรียนรู้ได้ สบาย
- อาจารย์เริ่ม ผมจะตามครับ
ขอคุณครับคุณครูเทียนน้อย น้องเพชร และอ.ออต
ว่าง ๆ จะเดินทางตามรอยอ.ไปชม โบราณสถานโบราณวัตถุที่บ้านหนองหมื่นถ่านนะครับ