วันนี้ได้ทราบข่าวจากเพื่อนเก่า ว่าที่ทำงานเก่า มีอะไรที่ไม่เก่า คือ เขาให้ทั้งครูเก่า ๆ และครูที่จะสมมติตนมาเป็นครูและอยู่จนเก่าต้องเรียน “วุฒิครู...”
ตอนแรก ๆ ฟังแล้วก็ว่าดีเหมือนกัน แต่คิดไปคิดมาก็เริ่มคิดว่าการเป็นครูนี่เขาเรียนกันในห้องเรียนกันด้วยเหรอ...?
แต่คิดไปอีกหน่อยก็พอสรุปได้ว่า “ก็ดีกว่าไม่เรียน...!”
ให้ได้อ่านหนังสือ ให้ได้ฟังครูพูด ให้มีความรู้สักหน่อยก็ยังดี เผื่อวันหน้าจิตใต้สำนึกจะได้รู้และเข้าใจได้ว่า “นี่แหละครู...”
อื่ม... แต่เราว่าคนที่จะได้ประโยชน์อย่างมากเลยก็คือ ครูที่สอนครูนี่หละ
เพราะเขาจะละอายใจตนเองนะ หากสอนแล้วทำไม่ได้...
คำพูดที่เคยถูกสบประมาทว่า “ต้องทำอย่างที่ฉันสอน แต่อย่าทำแบบที่ฉันทำ” ก็จะหมดไปจากวงการครูเมืองไทยได้นะ
มิติใหม่ที่ดี ๆ ของวงการครูเมืองไทยเริ่มเกิดขึ้นแล้ว
เป็นข่าวที่ดีนะสำหรับลูกศิษย์ที่จะได้รับความรู้จากผู้ที่เป็น “ครู” อย่างแท้จริง
เป็นครูที่มีวิญญาณครูอยู่ฝังอยู่ในจิต
เวลาคนเราสอนคนอื่นมาก ๆ โดยเฉพาะสอนเรื่อง “ครู” ว่าครูที่ดีนั้นเป็นอย่างไร สิ่งที่พูด ที่สอนนั้นจะฝังอยู่ในจิตใจของผู้พูดเสมอ และจักต้องประพฤติตนให้เป็นตัวอย่างด้วย
ครูที่พูด ที่สอนนั้น จักปล่อยตัวเองให้สบาย ๆ เหมือนกันไม่ได้แล้ว เพราะจะมีครูที่วันนี้สมมติตนมาเป็นนักเรียนคอยจับจ้องและมองดูอยู่ ว่า เอ๊ะ... ครูของเราท่านเป็นตัวอย่างที่ดีหรือไม่
ดังนั้นครูที่สอนครู จักต้องเป็นครูที่มีสติอย่างมาก ต้องเจริญสติระลึกถึงความเป็นครูอยู่ตลอดทั้งในและนอกห้องเรียน
ครูที่เจริญสติและระลึกถึงความเป็นครู และเป็นที่เชิดชูแก่ศิษย์ได้ จึงนับได้ว่าเป็นครูทั้งตัวและหัวใจ และศิษย์นี้ไซร้พึงเชิดชู...
กราบนมัสการพระคุณเจ้า
สาธุ ขออนุโมทนา ครูดีมีมากค่ะ
ตัวอย่างที่ดีมีค่ายิ่งกว่าคำสอนใดๆ
กราบลา พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ค่ะ
ผมเห็นตัวอย่าง "ครูสูบบุหรี่" ไม่สามารถเตือนให้นักศึกษาเลิกสูบบุหรี่ได้ "หญ้าปากคอก" พูดไม่ได้ สอนไม่ได้กันเลย
ขอบคุณครับ :)
สวัสดีค่ะขออ่านด้วยคนนะคะ
แป่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กราบนมัสการค่ะ
หนูขอประทานอภัยนะเจ้าค่ะ
@ ครูที่เข้าใจ เอาใจใส่ และช่วยเหลือเด็กให้ไต่บันได ๖ ขั้นของการพัฒนาคุณธรรม(ของ Kohlberg) คือ สุดยอดครู
@ อ.วิจารณ์ พานิช บอกไว้
@ กราบนมัสการครับ