มองอีกมุมของการจัดงานวันพ่อ

วันพ่อ  โรงเรียนจัดงานให้ลูกๆ นำดอกมะลิไปกราบพ่อบนเวที  ช่างน่ารักน่าชัง  ภาพข่าวนำมาซึ่งความซาบซึ้งประทับใจ  ฉันเคยสงสัยว่าแล้วเด็กที่ไม่มีพ่อเล่า  เขาจะรู้สึกอย่างไรในวัน “สำคัญ” แต่ไร้ความหมายสำหรับเขา 

น้องธรรม  อายุแค่ ๔ ขวบ มีพ่อแต่ไม่มีพ่อ เพิ่งไปโรงเรียนอนุบาลปีแรก  ภาพจากงานวันพ่อของโรงเรียนน้องธรรม  เป็นคำตอบสำหรับข้อสงสัยของฉัน

 

เด็กๆนั่งรอขึ้นไปกราบพ่อ

เริ่มหน้าตาไม่ดีแล้ว

หนูไม่รู้ว่าจะเอาดอกมะลิไปกราบใครครับคุณครู

ร้องไห้  มองหาแม่

คุณครูเข้าไปปลอบ  เช็ดน้ำตาให้น้องธรรม

 คุณครูทำอย่างไรน้องธรรมก็ไม่หยุดร้องไห้

เพื่อนๆ เข้ามามุงดู

แม่น้องธรรมเอารูปวันพ่อของโรงเรียนน้องธรรมมาให้ดู  เธอปรารภอย่างน่าสนใจว่า  “จัดงานวันพ่อแบบนี้เป็นดาบสองคมนะพี่  หนูสงสารลูกมาก”  ฉันอึ้ง ไม่อาจมีความเห็นใดๆ

ได้แต่คิดถึงหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กๆ อีกหลายคนที่ไร้พ่อ  คิดถึงเด็กน้อยที่ไม่มีความผิดใดๆ เลย  แต่ต้องมาเผชิญกับความเจ็บปวดที่ผู้ใหญ่อาจคาดไม่ถึง

เรามีเด็กไร้พ่ออีกมากมายในสังคม  ไม่ใช่น้องธรรมคนเดียว

 

บันทึกเมื่อ ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๑