ร่วมบริจาคให้ "แม่ต้อย" คนดีที่สังคมลืม


แม่ต้อย แห่งบ้านโฮมฮัก

เชิญร่วมบริจาค

สิ่งของที่ท่านไม่ได้ใช้,  ของเล่น,  ข้าวสารอาหารแห้ง,  เสื้อผ้าที่ท่านไม่ใช้แล้ว,  ทรัพย์เพื่อบำรุงค่ากินอยู่และค่ายา  ให้แก่ บ้านโฮมฮักของแม่ต้อย  จ.ยโสธร   เราจะบริจาคในวันที่  29  ธันวาคม  2551  (ใครจะไปอีกก็ได้นะครับ  ไปได้ทุกวัน)

 

 

ความเป็นมาของบ้านโฮมฮัก

                       บ้านโฮมฮักเป็นบ้านแห่งความรักของเด็ก ๆ นับร้อยชีวิตที่มาอาศัยพักพิงในยามที่ไม่เหลือใคร เด็กๆ ที่นี่มีทั้งเด็กกำพร้าที่ติดเชื้อเอดส์จากพ่อแม่  เด็กกำพร้าไม่ติดเชื้อแต่ถูกชุมชนผลักไสด้วยความรังเกียจ เด็กที่พ่อแม่มีปัญหาไม่สามารถเลี้ยงดูได้ เด็กที่มีปัญหายาเสพติด เด็กบางคนมาด้วยหัวใจที่แตกสลายพร้อมกับร่างกายที่บอบช้ำจากการกระทำ ทารุณกรรมของผู้ใหญ่  เรื่องราวของเด็กบางคนดั่งนิยายที่กรีดกระชากใจผู้ที่ได้รับรู้  เด็กที่นี่มีทั้งหมด 104 ชีวิต ตั้งแต่อายุ 4 วันไปจนถึง20 ปี
       “แม่ต้อย”  ของเด็ก ๆ  หรือ สุธาสินี น้อยอินทร์ หญิงเหล็กหัวใจแกร่งที่มีความตั้งใจงานเพื่อสังคม มาโดยตลอดนับตั้งแต่เรียนจบ    จากจุดเริ่มต้นที่ได้ทำงานเกี่ยวกับการดูแลเด็ก โดยไม่รับเงินเดือน  จนกระทั่งมาตั้ง มูลนิธิ สุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน”     อยู่ที่เลขที่ 3 หมู่ 12 บ้านประชาสรรค์     ต.ตาดทอง อ.เมือง ยโสธร โทร 0-4572-2241         แม่ต้อยก่อตั้งบ้านโฮมฮักมา 20 กว่าปีแล้ว  แต่จดทะเบียนเป็นมูลนิธิเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา  เป็นพินัยกรรมเพื่อความอยู่รอดของเด็กๆ   เมื่อเธอต้องจากไป ทรัพย์สินทั้งหมด บ้าน รถ ที่ดิน มรดก ของพ่อแม่ก็ขายหมดมาเป็นค่ายา ค่าอาหาร ค่าเทอม ค่าน้ำ ค่าไฟ ของเด็ก ๆ ที่สูงถึงเดือนละ 4-5 แสนบาท สุดท้ายแม้กระทั่งสร้อยที่ใส่ติดคอยังต้องขาย เพื่อเป็นค่าใช้จ่ายให้เด็กๆ ซึ่งเปรียบเสมือนลูกๆ  ของเธอก่อนเมื่อ  เปิดเทอม    

 แม่ต้อยเล่าว่า บ้านโฮมฮักเป็นบ้านหลังที่อบอุ่นเพื่อเด็ก ๆ ที่ยากไร้ ขาดที่พึ่งพิง เราอยู่กันด้วยความรัก แต่แร้นแค้น

 ปัจจุบันขายสมบัติจนหมดเกลี้ยงตัว  แม้จะมีเงินบริจาคเข้ามาแต่ก็ไม่พอ เด็ก ๆ ที่บ้านโฮมฮักต้องช่วยเหลือกัน แบบพี่ดูแลน้อง ปลูกผัก หาแมลงกินประทังชีวิต แต่ด้วยความแห้งแล้งก็ยากลำบากเหลือเกิน แค่น้ำใช้อาบทั้งบ้านก็ไม่พอ จะเอาน้ำที่ไหนไปรดผัก  แมลงที่หาได้ต้องเอาไปคั่วแล้วป่นโรยข้าวเพื่อให้พอกินกันทั้งบ้าน  เด็กก็มีแต่ตัวเล็ก ๆ  บางส่วนก็ป่วย บางส่วนไปโรงเรียน  ที่โตขึ้นมาหน่อยก็ต้องดูแลน้องตัวเล็ก ๆ ที่ยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้  และบางคนก็ต้องพยาบาลน้องๆ  ที่เจ็บป่วยซ้ำร้ายแม่ต้อยของเด็กกำลังป่วยด้วย มะเร็งลำไส้ระยะสุดท้าย”   ซึ่งหมอบอกว่าเธอจะอยู่ได้อีกไม่เกิน 6 เดือน   แต่หัวใจแม่เกินร้อยที่เธอมอบให้เด็กๆ ทำให้เธอสู้  บางคืนเธอถูกรุมเร้าด้วยอาการปวดที่ไม่ได้พักผ่อนจากการทำงานหนัก    กลางคืนถึงกับนอนไม่ได้ ต้องลุกออกมาเดินที่ข้อเท้าจะมีกระดิ่งเป็นลูกกระพรวนห้อยไว้ เพราะยามเธอออกมาเดินเด็ก ๆ ได้ยินเสียงกระดิ่งจะได้ไม่กลัวคิดว่าเป็นผี ..   แต่จะมีวันไหนที่แม่ต้อยไม่ลุกออกมาเดินอีกแล้วก็ไม่รู้ !?! แล้วเด็ก ๆ จะอยู่กันได้อย่างไร ต้องกำพร้าครั้งที่สองในชีวิตกันอีกแล้วหรือ ?    ปัจจุบันบ้านโฮมฮักกำลังประสบภาวะขาดแคลนทุนทรัพย์ อย่างหนัก และขาดครูพี่เลี้ยง   ขาดเจ้าหน้าที่   อาสาสมัครที่ทยอยถอนตัวออกไป                                                       

พี่ ๆ จะกลับมาหาพวกหนูกันอีกมั๊ยคะ  พี่หนูอยากได้เสื้อสีแดงไว้ใส่  หนูจะได้ใส่ก่อนตายมั๊ยคะ” 

และอีกมากมายคำพูดอันเสียดแทงหัวใจทุกคน อยากให้สังคมได้รับรู้   ก่อนจากกันโบกมือลาด้วยน้ำตาและแววตาของเด็ก ๆ

ที่มองรถ     จนลับตาพร้อมกับความหวังว่าจะมีใครมาเยี่ยมเยือนและนึกถึงพวกเขาเหล่านั้นกันอีกบ้าง
                สำหรับผู้มีจิตศรัทธาบริจาคช่วยเหลือเด็ก ๆ โอนเงินไปได้ที่  ธนาคารไทยพาณิชย์ สาขา  ยโสธร  ชื่อบัญชี  มูลนิธิสุธาสินี น้อยอินทร์ เพื่อเด็กและเยาวชน  เลขที่ 561-2-21187-7    โทร. 0-4572-2241  อยู่ที่เลขที่ 3 หมู่ 12  บ้านประชาสรรค์     ต.ตาดทอง อ.เมือง  จ. ยโสธร
                                    (ถ้าคิดไม่ออกว่าแม่ต้อยคือใคร  แนะนำให้ดูโฆษณาของไทยประกันชีวิตนะครับ)

คำสำคัญ (Tags): #สารสัมพันธ์
หมายเลขบันทึก: 231165เขียนเมื่อ 22 ธันวาคม 2008 11:45 น. ()แก้ไขเมื่อ 1 พฤษภาคม 2012 20:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (7)

สวัสดีคะ มาให้กำลังใจค่ะ

*_* ร่วมด้วยช่วยกันนะคะ

ขอบคุณครับ ข้อมูลทุกอย่างผมขโมยมาจากบล็อกของครูเทียนน้อย (คงอภัยผมบ้างนะ)

สวัสดีคะ มาให้กำลังใจค่ะ

*_* ร่วมด้วยช่วยกันนะคะ

อ่าช่วยลบออกให้อีกอันสองอันกับอันนี้ได้ไหมค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ไม่เป็นไรครับ อ่านเยอะๆ ได้กำลังใจดี

แปลกนะเคยดูรายการของต๋อย ไตรภพ เกือบ 15 ปี แล้วหล่ะ แม่ต้อย ก้ออกรายการว่าเป็นมะเร็งตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว มะเร็งขั้นสุดท้ายนี่ เป็นได้นานขนาดนี้ก็ดีนะ ที่ยังมีชีวิตอยู่ได้

คนดี โลกยังจารึกความดีนั้นไว้ ยินดีให้การช่วยเหลือและบอกต่อค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท