Teacher PAT
วิชษารัตน์ ธรรมะรัตน์จินดา

สื่อการสอน (เกือบไปแล้ว...เจ้านกน้อย)


นกหนึ่งตัวก็คือหนึ่งชีวิตนะ ชีวิตใครใครก็รัก

เมื่อวานนี้ (๒๐ ธ.ค. ๕๑) ผู้เขียนได้นัดเด็กนักเรียนมาฝึกซ้อมทักษะทางภาษาอังกฤษ เมื่อมาถึงโรงเรียนก็พบกับเด็กๆอีกกลุ่มหนึ่งที่คุณครูวันชัย  ป้อมพิมพ์ นัดมาฝึกซ้อมจินตลีลาประกอบเพลงเพื่อเตรียมไปแสดงในงานที่ตลาดดอนเจดีย์  ขณะที่ผู้เขียนกำลังทักทายอยู่กับพี่ครูอีกท่านหนึ่งก็ปรากฏว่ามีเจ้าเด็กน้อยคนหนึ่งพูดขึ้นว่า “ครูขา ครูขา(สำเนียงเหน่อๆ) ดูนกนั่นสิคะ” 

 

ผู้เขียนเดินเข้าไปดูใกล้ๆ จึงเห็นว่าเป็นนกพิราบตัวหนึ่งกำลังติดอยู่บนตาข่ายดักปลา (แต่ไหงนกดันมาติด) ที่ทางโรงเรียนทำไว้ในช่วงการประเมินโรงเรียนดีใกล้บ้าน นกห้อยต่องแต่งพร้อมๆกับสายตาที่ละห้อย รอคอยความหวัง พลัน...ผู้เขียนก็รีบเก็บสัมภาระที่ห้องภาษาอังกฤษพร้อมกับหยิบมีดคัตเตอร์และกรรไกรของเจ้าป๊อป และเดินจ้ำอ้าวไปที่โรงอาหาร ตั้งใจจะไปหาบันไดเพื่อปีนขึ้นไปแล้วใช้กรรไกรตัดตาข่าย แต่ระหว่างที่เดินไปก็คิดในใจว่า...เอ๊ เจ้านกน้อย มันจะมีของฝากมาให้เรารึเปล่าน้อ (ไข้หวัดนก) คิดได้ดังนั้นก็เดินเรื่อยๆๆๆไปจนพบไม้ที่ยาวเพียงพอ แล้วก็มัดมีดคัตเตอร์กับปลายไม้ จากนั้นก็ค่อยๆตัดตาข่ายที่พันกันยุ่งเหยิง (เจ้านกน้อยคงพยายามช่วยเหลือตัวเองให้หลุดพ้นจากพันธนาการ แต่หารู้ไม่ว่ายิ่งดิ้นก็ยิ่งรัดแน่น) เด็กๆก็ส่งเสียงเชียร์กันเย้วๆๆๆ โอ้วววว เกือบแล้วๆๆ  

ผู้เขียนก็ตัดไปด้วยพูดไปด้วยว่า..นกหนึ่งตัวก็คือหนึ่งชีวิตนะ ชีวิตใครใครก็รัก ถึงแม้ว่านกจะเป็นสัตว์แต่ก็รักชีวิตตัวเอง เห็นไม๊  แล้วผู้เขียนก็ให้เจ้าออยวิ่งไปหยิบกล้องมา (เด็กน้อยอีกคนก็พูดขึ้นว่า..แหม (สำเนียงเหน่อๆ) ครูนี่ ยังจะห่วงถ่ายรูปอีก เดี๋ยวนกก็ตายพอดี  ผู้เขียนก็ตอบไปทันควันว่า เออน่ะสิ ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสแบบนี้อีกหรือเปล่า แล้วก็จะเอาไว้ให้คนอื่นๆดูด้วย นกมันทนได้น่าาาาา 555

สักพักก็มีเสียงดัง ตุ้บ! (เจ้านกน้อยตกลงมาโดยไม่มีเสียงร้อง..อมทนอดทนชะมัด) มันรีบพยุงตัวเองขึ้นมาแล้วกระโดดไปหลบที่ไม้ประดับเล็กๆ พอผู้เขียนเข้าไปใกล้เพื่อจะช่วยตัดเชือกเอ็น มันก็กระโดดเหย็งๆๆๆขึ้นบันไดไปหาที่กำบังต่อ ผู้เขียนก็เลยไม่อยากกวนใจ

          หลังจากที่ผ่านไปประมาณห้าชั่วโมง ผู้เขียนได้เล่าให้นักเรียนอีกกลุ่มหนึ่งฟังแล้วให้เดินไปดูนก ปรากฏว่ามันไม่อยู่แล้ว เฮ้อ...เรื่องเล็กๆ แต่หมายถึงชีวิตเชียวนะเนี่ย

          ขอบใจจ้ะ..เด็กๆและเจ้านกน้อย

หมายเลขบันทึก: 231062เขียนเมื่อ 21 ธันวาคม 2008 20:55 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 20:03 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (15)

สวัสดีค่ะ..ผอ.

   ไม่ได้พบกันตั้งนาน สบายดีรึเปล่าคะ ยังคงระลึกถึงเสมอค่ะ

สุขใจ สุขกาย เที่ยวอย่างสะดวกและปลอดภัยนะคะ

น้องสาวจ๋า....

      ลุ้นอยู่แทบตาย  ตอนได้ยินเสียงตุ้บ นึกว่าน้องเรา อิ..อิ..

           สบายดีหรือเปล่าคะ  5-8 เราคงได้เจอกันเน๊าะ คิดถึงๆๆๆ

ค่ะพี่ตุ้กกะตุ้กกะตุ้กกะตุ๊กกกกแก..อิอิ

   ดีจ้ะ ถ้าใช้บันไดก็ไม่แน่นะคะ เสียงตุ้บอาจตามมาด้วยเสียงโอ้ยยยยย โย๋ 55

   หนูพาเด็กไปวันที่ ๕ และ ๖ ค่ะ

   แล้วพบกันนะคะ

  • สวัสดีครับคุณครูแม่มด
  • ถ้านกไม่อยู่ แสดงว่ามันคงบินไปได้แล้ว
  • เป็นคุณครูใจดี
  • ไม่น่าชื่อครูแม่มดเลย
  • น่าชื่อครูเทพธิดาน้อยจัง
  • สวัสดีครับคุณครูแม่มด
  • ตามพี่ทหารอากาศขนาดยักษ์มาสวัสดีคุณครุ
  • และตามมาช่วยเจ้านกพิราบด้วย
  • แสดงว่ามันอยู่รอดปลอดภัยแล้วนะครับ

สวัสดีค่ะ

* ตามมาจากอนาคิน

* สมกับเป็นครูแม่มด

* แล้วแฮรี่ เขาจะตกงานไหมนะ

* สุขกายสุขใจนะคะ

เอาหัวใจแห่งความสุขมาฝากนะคะ

  • ตามธรรมดา
  • นกต้องใช่ตาข่ายสีดำ
  • แต่งง งง
  • นกคงมองไม่เห็นตาข่ายขาวที่ใช้ดักปลา
  • น่าสงสารนะครับ
  • แต่ดีใจที่ใช้เป็นสื่อการสอนที่มีชีวิตได้
  • คุณครูสบายดีไหมครับ

 

  • สวัสดีค่ะ คุณ liverbird นกมันคงบินไปไหนต่อไหนตามที่ใจต้องการแล้วล่ะคะ

 

  • สวัสดีค่ะ คุณครูพรรณา แฮรี่ไม่ตกงานหรอกค่ะ ครูแม่มดแค่มาช่วยงานตามจังหวะเท่านั้นเอง..อิอิ แต่ถ้าแฮรี่มาสอนหนังสือ ครูแม่มดอาจตกงานค่ะ..๕๕๕  

 

  • สวัสดีค่ะ พี่ศน.แอ้ด มีความสุขกับชีวิตเช่นกันนะคะ

 

  • สวัสดีค่ะ อ.ขจิต นกคงไม่ทันสังเกตน่ะค่ะ น่าสงสารตอนที่หล่นลงมามากกว่า..ดังตุ้บ ครูกับเด็กๆก็วงแตกเลย ครูแม่มดสบายดีค่ะ
  • ขอบคุณทุกๆท่านนะคะ มีภาพเด็กๆมาฝากด้วยค่ะ

ขอบคุณทุกท่านนะคะ

ขอให้มีความสุขทุกๆวันค่ะ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท