ใต้จัน


ชมจันทร์บนระเบียงจันพร้าว

 

                                                                                ใต้จันทร์บ่มีจัน

                                                                ที่ผ่องพรรณผิวเหลืองนวล

                                                                กลิ่นหอมระคนชวน

                                                                ก็บ่พบหาบ่มี

                                                                                ไฉนเรานั่งเหงาคอย

                                                                ความเลื่อนลอยอยู่ไกลที่

                                                                เพียงพึ่งผลิมาลี

                                                                เผยอบานบนก้านเบา

                                                                                เฝ้ามองอยู่ใต้จันทร์

                                                                ว่าสักวันคงสิ้นเหงา

                                                                จันหอมจะกล่อมเกลา

                                                                ให้ดวงจิตสุขเกษม

                                                                                เรไรระบายเสียง

                                                                ใช่ว่าเพียงจะปรีเปรม

                                                                รอเจ้ามาเติมเต็ม

                                                                ให้สุขสมปรารถนา

                                                                                โอ้ดวงศศิธร

                                                                ที่โคจรบนนภา

                                                                ใยเล่าจึงส่องมา

                                                                ให้ยลแสงสุนทรี

                                                                                 ฤาเจ้ามายิ้มเยาะ

                                                                จะหัวเราะชื่นฤดี

                                                                พบจันทร์จันบ่มี

                                                                เอ่ยวจีเป็นแสงนวล๚๛

ขียนตอนจันทร์ยิ้ม  แต่เสียดายวันนี้ไม่จัทร์ให้ชม

คำสำคัญ (Tags): #กาพย์ยานี 11
หมายเลขบันทึก: 230800เขียนเมื่อ 20 ธันวาคม 2008 01:14 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 กุมภาพันธ์ 2012 04:06 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)
รัชดาวัลย์ จันทวงศ์
  •  เจอคนชอบบทกวี วันนี้ขอฝากบทกลอนที่แต่งไว้ในบันทึกก่อน ๆ มาฝากค่ะ หากสนใจ แวะไปอ่านบันทึกขอครูตาลนะคะ "บันทึกกลอน  บันทึกเพลง" หายยุ่งงานเมื่อไหร่จะแวะเข้ามาอ่านบันทึกต้น ๆ นะคะ ชอบค่ะ  ขอแลกเปลี่ยนเรียนรู้ด้วยคน                     

 บทกลอน :สักคนบนฟ้า

ตะวันลับขอบฟ้าอีกคราแล้ว   

ช่อดอกแก้วชูช่อล้อลมหนาว

กลิ่นกรุ่นหอมช่อชูลู่ลมพราว   

บางดอกขาวหล่นพรูสู่ดินพลัน

แหงนมองดาวพราวพร่างอยู่กลางฟ้า

มีจันทราแต้มยิ้มอิ่มใจฝัน

ดาวคู่เดือนเป็นเพื่อนฟ้าหลังสายัณห์

ดวงตะวันอยู่เพื่อนฟ้าหลังราตรี

ขอสักคนส่งสู่ใจได้ไหมฟ้า

ขอใครมาปลอบใจใครคนนี้

ขอสักคนที่จริงใจฟ้าช่วยที

ขอภักดีให้กันแค่นั้นพอ

มาชมจันทร์เจ้าเอ๋ยลอยเด่นดวง

แสงทั้งปวงดวงจันทร์ส่องแสงกว่า

ยิ่งจันทร์เพ็ญเด่นดวงกว่าดารา

ในนภาข้าชมจันทร์วันเพ็ญ..เอย...อิ อิ อิ .

ไพเราะมากเลยครับท่านอาจารย์umi

ขอบคุณครับที่เข้ามาเยี่ยมชม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท