บนเส้นทางชีวิตที่คิดหวัง
มองภาพหลังตนบ้างอย่างสงสัย
ใครหนอชี้ชะตาพาเป็นไป
หนทางไกลฝ่าฟันอันตราย
ลุ่มหลงใจใฝ่ฝันแย่งกันสูง
ต่างลากจูงลาภยศกำหนดหมาย
หลงติดยึดสมบัติในรูปกาย
ผลสุดท้ายลับหายตายทุกคน
บ้างชังกันหันหลังยังเบือนหนี
จะร้ายดีกระทำลงย่อมส่งผล
ช้าหรือเร็วไม่ต่างต้องผจญ
สุขทุกข์ทนรับกรรมต้องจำใจ
ชีวิตนี้น้อยนักนะเพื่อนเอ๋ย
หากเปรียบเปรยพยับแดดระยิบไหว
เปรียบน้ำค้างรุ่งรางจางเร็วไว
ฟองน้ำไหลลอยไปในธารา
เปรียบครรลองชีวิตคิดวาดฝัน
ดุจเดินกันบนเส้นด้ายคลายปัญหา
แม้พลาดพลั้งอาจพลัดตกอกช้ำมา
เกินเยียวยาแก้ไขได้ทันการณ์
พึงระวังตั้งใจไม่ประมาท
อย่าได้ขาดสติตรองมองพื้นฐาน
ดีและชั่วคิดก่อนรู้ประมาณ
รู้จักกาลพอดีมีสุขเอย
สวัสดีครับ
แวะมาเยี่ยม ครับ ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆ ครับ
เจริญพร โยมเก็จถะหวา
การได้เกิดมามีชีวิต ยังไม่จัดดว่าบุญหรือบาป แต่ยังเป็นกลางๆอยู่
แล้วแต่ว่าเราจะจัดให้เป็นอย่างไร คือเป็นบุญ เป็นบาป หรือ
ให้พ้นบุญพ้นบาปไปเสียเลยก็ได้
เจริญพร
กลอนไพเราะมากเลยครับ
ข้ามถนน ยังต้องมอง ซ้าย ขวา
เดินทางชีวา ก็ต้อง มอง หน้า มอง หลัง อย่างคุณ เก็จถะหวา ว่าจริง ๆ แหละครับ...
สดสดสเดเส
ชีวิตของคนเรามันสั้นจริงๆนะค่ะ เมื่อวานยังอยู่กันพร้อมหน้าพ่อ แม่ ลูกอยู่เลย เผลอแป๊ปเดี๋ยวเราก็อยู่คนเดียวซะแล้ว ต่อไปนี้เราคงจะใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากันมากกว่านี้ บางคนคิดว่าเรามีเวลาที่มากมายมหาศาล.....มันไม่เคยมีอะไรที่แน่นอนหรกค่ะเกี่ยวกับตัวของบุคคล กรรมเวรสร้างกันมาแต่ปางก่อนก็ไม่เคยมีใครทราบ แม้แต่ตัวของบุคคลเอง ณ เวลาปัจจุบันกรรมมันติดจรวดเร็วนะคะ ฆ่าสุนัขเมื่อวาน วันนี้ก็โดนฆ่าตาย!!!!!!!
จากเด็กอายุ 15