ฉบับที่ (๑๙) การปรับเปลี่ยนค่านิยมประจำวัน (ปิด BLOG)
ฉบับที่ ๑๙
กานต์วลีที่แสนไกล
กานต์ครับ ผมตั้งใจจะเขียนจดหมายฉบับนี้ถึงกานต์เป็นฉบับสุดท้าย หลังจากเมื่อคืนก่อนผมได้อ่านข้อความจากหนังสือเรื่องมรสุมแห่งชีวิต ที่แต่งโดยหลวงวิจิตรวาทการ
“...ความรักไม่ต้องการสิ่งตอบแทน ฉันรักเธอและจะรักเธอไปจนตลอดชีวิตของฉัน เท่านั้นก็พอแล้ว ฉันไม่เคยถามเธอด้วยซ้ำว่า เธอรักตอบฉันบ้างหรือเปล่า...ฉันเกลียดคำว่าตอบแทนและไม่อยากจะได้ยิน ฉันรักเธอตลอดไป เธอจะเป็นอย่างไร ฉันยังรักเธออยู่นั่นเอง....” ๑
กานต์วลี ไม่ใช่ความผิดของใคร ในการที่ไปรักใครสักคนหนึ่ง ซึ่งรักคนอื่นอยู่แล้ว...และไม่ใช่ความผิดของใคร ในการที่ไปรักคนอื่น โดยไม่ได้รับรักเป็นเครื่องตอบแทน และก็ไม่ใช่ความผิดของเราดุจกัน ถ้าหากเราไม่อาจรักตอบแทนคนที่มารักเรา...
กานต์วลี กานต์เปลี่ยนไป..และผมก็เปลี่ยนไปด้วย เปลี่ยนไปเพราะหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ความพอเพียงเริ่มต้นที่ความพอ พอในการกินการใช้ พอในความเป็นอยู่ พอในการแสวงหาวัตถุในการดำรงชีวิต
ผมได้เปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการบริโภคประจำวัน ผมไม่ดื่มน้ำอัดลมซึ่งไร้ประโยชน์และส่งผลต่อสุขภาพ จัดระเบียบชีวิตตนเองมากขึ้น มีสติในการคิด พูด ทำ มีวินัยในการกิน บริโภคสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อร่างกายและเท่าที่จำเป็น ผมปฎิเสธสิ่งเสพติด ผมไม่สูบบุหรี่ ซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งการทำร้าย ทำลายร่างกาย ส่งผลต่อสุขภาพ ผมไม่ดื่มเหล้า ซึ่งเป็นต้นเหตุแห่งการสูญเสียนานัปการ ผมไม่เล่นการพนัน ซึ่งทำให้ผมมัวเมาเสียเวลาและทรัพย์สิน ผมใช้เวลาทุกนาทีอย่างมีสติและเป็นประโยชน์ ผมควบคุมตนเองได้มากขึ้น และมีวินัยในการดำรงชีวิต
การกระทำกิจกรรมประจำวัน ผมพยายามตั้งสติพิจารณาทุกกิจกรรม ถึงเหตุผล ถึงการประมาณ ต่อผู้อื่น ต่อสิ่งแวดล้อม ผมใช้ทรัพยากรและพลังงานอย่างประหยัด ลดละการใช้อารมณ์ที่ไม่ดีต่อผู้อื่น และปฏิบัติตนเพื่อประโยชน์แก่ส่วนรวม
“..ถ้ารักษาสิ่งแวดล้อมให้เหมาะสม นึกว่าอยู่ได้อีกหลายร้อยปี ถึงเวลานั้นลูกหลานของเราก็อาจจะหาวิธีแก้ปัญหาต่อไป เป็นเรื่องของเขา ไม่ใช่เรื่องของเรา แต่เราก็ทำได้ ได้รักษาสิ่งแวดล้อมไว้ให้พอสมควร..” ๑
กานต์ เมื่อใดที่เราทำหน้าที่ของเราด้วยความรัก ทำหน้าที่ของเราอย่างสมบูรณ์ มีสติพิจารณาการกระทำ ปฏิบัติตามแนวทางหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ของสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา ผมมั่นใจว่า ตัวเรา บุคคลรอบข้างของเรา ชุมชนของเรา และประเทศชาติ จะดำรงคงอยู่ด้วยความผาสุก
กานต์วลี ความรักเยี่ยงชายหนุ่มหญิงสาวของสองเรานั้น เทียบไม่ได้เลยกับความรักที่ยิ่งใหญ่ต่อแผ่นดินถิ่นเกิด ผมจะมอบความรักให้กับทุกคนบนพื้นโลก
ลาก่อน กานต์วลี ผมจะระลึกถึงกานต์เสมอในหัวใจของผม
ผมจะไม่เขียนจดหมายถึงกานต์อีก
อภิษฐา
ความเห็น (4)
ความพอเพียงทำให้โลกสงบ ความโลภทำให้โลกวุ่นวาย
เสียดายที่จะไม่ได้อ่านจดหมายถึงกานต์อีก ขอบคุณที่ให้ความคิดดีๆที่เป็นประโยชน์ต่อตนเองและประโยชน์ต่อสังคมส่วนรวม..ขอบคุณอีกครั้งครับ
ขอบคุณครับ
ที่ติดตามอ่าน
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนไม่ยั่งยืนครับ
ความรักก็คงจะเช่นเดียวกัน
เมื่อถึงเวลา ก็ต้องจากกัน
บ้างว่า พบเพื่อพราก
บ้างว่า ดำรงอยู่เพื่อรอวันสิ้นสุด
แต่อย่างไรก็ตาม
ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง
ในที่สุด จดหมายถึงกานต์วลี ถึงเวลา ก็ควรจะยุติ
ด้วยรัก...
ผู้ผ่านทาง
<a href="http://www.glitterfy.com/"><img src="http://img33.glitterfy.com/327/glitterfy9211414T574D30.gif" alt="Glitter Words" border=0 /></a><br /><a href="http://www.glitterfy.com/">[Glitterfy.com - *Glitter Words*]</a>