ฉบับที่ ๖ ลาก่อนออสเตรเลีย (ปิด BLOG)

ลาก่อน

ฉบับที่ ๖ ลาก่อนออสเตรเลีย

๑๘ เมษายน ๒๕๔๔

กานต์วลีที่รัก (คำนี้ ผมจะใช้เป็นครั้งสุดท้าย)

อุทยานแห่งรัฐ (THE GARDEN STATE) ที่ผมหลงใหล ผมยังอยู่ที่นี่ เมลเบิร์น จะเป็นวันสุดท้ายแห่งการค้นหาซากอดีต ดินแดนแห่งความหลังของเรา

ผมออกจากโรงแรมมุ่งสู่สวนฟิตรอย (FITZROY GARDEN) ความร่มรื่นแห่งแมกไม้ คงทำให้ผมคลายโศก ผมเดินเท้าจนมาถึงบ้านกัปตันคุก (Cook’s Cottage) จ่าย ๓ เหรียญเป็นอัตราค่าเยี่ยมชม นายคุกนั้นเป็นผู้ค้นพบออสเตรเลีย บ้านน้อยหลังนี้เดิมอยู่ที่อังกฤษ แต่ออสเตรเลียได้ขอซื้อมา โดยรื้อเป็นส่วน ๆ มาประกอบใหม่ในปี ๑๙๓๔

ความจริงแล้ว นายคุก ไม่ใช่ชาวยุโรปคนแรกที่พบออสเตรเลีย เพราะในปี ค.ศ. ๑๖๐๖ นั้น นักสำรวจดินแดนชาวดัตซ์ ชื่อวิลเลี่ยม แจนส์ ที่มาถึงที่นี่โดยไม่รู้ตัว แต่ในปี ค.ศ. ๑๗๗๐ กัปตันเจมส์ คุก ชาวอังกฤษได้ประกาศสิทธิในดินแดนชายฝั่งตะวันออกให้อยู่ภายใต้การครอบครองของจักรภพอังกฤษและขนานนามว่า นิวเซาท์เวลล์

ผมตระหนักถึงการกระทำของพวกล่าอาณานิคม ซึ่งอ้างความศิวิไลส์ เพื่อขับไล่ ชาวอะบอริจินิส เข้ายึดครองสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์และพื้นที่ทำกินของชนพื้นเมือง มันเป็นวัฒนธรรมของคนกินคนอย่างสมบูรณ์แบบ กานต์กลับบอกว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว โลกจะต้องพัฒนาไปด้วยกลุ่มชนที่มีความเจริญก้าวหน้ากว่า กานต์บอกว่าพฤติกรรมและการดำรงชีวิตของชนพื้นเมืองเหล่านี้เหมาะที่จะอยู่ในหุบเขาป่าลึกมากกว่าในเมือง

กานต์วลี

น่าแปลกที่คุณสมเพชคนเดินช้า แต่ไม่สมเพชคนคิดช้า

และกลับสมเพชคนตาบอด แทนที่จะสมเพชคนใจบอด

Strange that you should pity the slow – footed and not The slow- minded

And the blind – eyed rather than The blind – hearted.

ผมแวะที่โบสถ์ ST.PRATRIC ที่งดงามตามแบบสถาปัตยกรรม สไตล์ โกธิค ที่ตัวกานต์เคยฝันใฝ่จะแต่งชุดเจ้าสาวขาวพราวในโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ บัดนี้กานต์คงเข้าใจแล้วกระมัง ว่าความฝันก็คือความฝันและสุดท้าย ผมทิ้งความร่มรื่นและสง่างามเข้าสู่ถนนเบิร์ก ซึ่งกานต์ทราบดีว่า เป็นที่ตั้งของห้างร้านชื่อดัง ไม่ว่าจะเป็นห้างไดมารู ห้างไมเยอร์และเดวิด โจนส์ ผมไม่ได้คิดจะซื้ออะไร เพียงแต่ผมคิดเข้าไปดูในครั้งสุดท้าย

กานต์วลี..มันเป็นเรื่องยากที่ผมจะเอ่ยร่ำบอกคำลาแก่กานต์ ผมรู้ถึงความอ่อนไหวและอารมณ์ร้อนร้ายของกานต์ได้เป็นอย่างดี จดหมายฉบับนี้จึงเป็นฉบับสุดท้ายแทนคำพูดจากปากของผมผมอาจจะจากมาโดยที่กานต์ไม่ทันตั้งตัวตั้งหัวใจ แต่กานต์วลี การกระทำบางอย่างนั้นไม่มีเหตุผลที่จะให้โอกาสแก่กานต์เพื่อแก้ตัว

และเมื่อผมได้เดินทางมาสู่ดินแดนแห่งความหลังของสองเราครั้งนี้ความทรงจำต่าง ๆ ที่ถูกรื้อฟื้นขึ้นมาทำให้ผมทราบว่า กานต์กับผมแตกต่างกันเหลือเกินและเป็นเหตุผลที่สำคัญยิ่ง ในการย้ำการตัดสินใจของผม

ความรักไม่ได้ทำให้ตาบอด แต่มันทำให้มองเห็นมากขึ้น ไม่ใช่น้อยลง และเพราะมันเห็นมากขึ้นผมจึงเต็มใจที่จะเห็นให้น้อยลง

หลังจากวันนี้ ผมจะไม่กลับมาที่นี่อีกออสเตรเลียดินแดนของสองเรา ผมจะเดินทางต่อไปเรื่อย ๆ การเดินทางคือชีวิตของผมการเดินทางที่ผิดพลาดเพียงครั้งเดียวในชีวิตของผม คือ การพบกานต์... อย่าได้ถาม ว่าต่อไปผมจะไปที่ไหน ทุกที่ที่มีสายลม หุบเขา แมกไม้ ชายทะเล เวิ้งฟ้า ผมอาจจะอยู่ที่นั่น

ลานิจนิรันดร์

อภิษฐา

I BELIEVE I CAN FLY

I use to think that I could not to go

And life was nothing but an awful song

But now I know the meaning of true love

I’m leaning on the everlasting arms

If I can see then I can do it

If I just believe it there’s nothing to it…

…I believe I can fly. I believe I can fly. I believe I can fly.