เป็ดน้ำคู่นี้
มาเตือนให้คิดได้ว่า คุณค่าของสายน้ำ
ไม่ได้อยู่ที่เรื่องราว เหตุการณ์สำคัญๆมากมายตั้งแต่อดีต ที่รับรู้มาตลอดทั้งวัน
แต่อยู่ที่ การได้หล่อเลี้ยงฟูมฟักทุกชีวิต
แม่น้ำคลูธา
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๑
๒๗ มีนาคม ๒๕๕๑ ๑๓.๓๕ น. แม่น้ำคลูธา เกาะใต้ นิวซีแลนด์จากอเลกซานดรา (Alexandra) ผมขับรถตามทางหลวงหมายเลข ๘ ที่ยังคงตามแนวเส้นทางแม่น้ำคลูธาลงใต้ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงเมืองโบมอนต์ (Beaumont) จุดที่ทางหลวงข้ามแม่น้ำแล้วแยกจากไป ผมต้องเลี้ยวขวาเข้าถนนสายเล็กๆ ที่ชื่อ รองาเฮเร (Rongahere Road) ที่ยังคงเลียบฝั่งตะวันตกของแม่น้ำสายนี้ต่อไปแทน แต่คราวนี้..อย่างใกล้ชิดมากขึ้น
ถนนเส้นนี้ ความงดงามอยู่ที่มันตัดผ่านส่วนที่เป็นป่าสน..ไม้นำเข้า ที่ปลูกอย่างแน่นขนัดตลอดทาง มีให้เห็นทุกขนาดตั้งแต่ต้นอ่อนๆ ไปจนถึงต้นขนาดยักษ์ ตามภาพกลาง โดยมีแม่น้ำคลูธาที่ตอนนี้ขนาดไม่ใหญ่นัก ไหลเอื่อยๆผ่านแนวป่าที่ยังดูเป็นธรรมชาติมากๆ
ระหว่างขับรถอยู่เพลินๆในป่า อยู่ดีๆก็มีคุณยายแก่ๆคนหนึ่งเดินดุ่มๆอยู่คนเดียวข้างถนน ผมจอดรถแล้วถามว่า จะให้ขับไปส่งม๊ัย คุณยายส่งยิ้มให้แล้วบอกว่า บ้านยายอยู่แถวนี้แหละ เดินแบบนี้เป็นประจำ ก่อนชวนคุยอยู่พักใหญ่เหมือนรู้จักกันมานานยังไงยังงั้น อัธยาศัยดีมาก ร่างกายก็แข็งแรงเกินวัย คงเป็นเพราะออกกำลังแบบนี้อยู่ประจำ
เมื่อถึงเมืองรองาเฮเร (Rongahere) ถนนเส้นนี้เปลี่ยนชื่อตามแม่น้ำเป็น ถนนเลียบแม่น้ำคลูธา (Clutha River Road) ที่มีหมู่บ้านเล็กๆตั้งอยู่เรียงรายทั้งสองฝั่ง การเดินทางข้ามแม่น้ำต้องใช้แพข้ามฟากทีี่มีอยู่ไม่กี่จุด ตามภาพล่างสุด แต่ผมไม่ได้รอใช้บริการ
อาจารย์หมอเต็มค่ะ ชอบอีกแล้วค่ะ
คุณค่าของสายน้ำ
ไม่ได้อยู่ที่เรื่องราว เหตุการณ์สำคัญๆมากมายตั้งแต่อดีต ที่รับรู้มาตลอดทั้งวัน
แต่อยู่ที่ การได้หล่อเลี้ยงฟูมฟักทุกชีวิต
กระทงน้องปลี อยากไปเกาะใต้ด้วย ขอบคุณค่ะ :)