วันที่ ๑๔ พ.ย. ๕๑ ผมฟังคุณทรงพล เจตนาวณิชย์ นำเสนอความก้าวหน้าของ “โครงการเสริมศักยภาพการขับเคลื่อนปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในสถานศึกษา” ที่ใช้ KM เป็นเครื่องมือ แล้ว AAR กับตัวเองว่า KM โรงเรียนเศรษฐกิจพอเพียงนี้ มองอีกมุมหนึ่ง เป็น KM ด้านการศึกษา (EdKM) นั่นเอง
ข้อค้นพบที่สำคัญของทีมงานนี้ก็คือ ครูจำนวนมากได้จัดการเรียนรู้โดยโครงงาน หรือปฏิบัติการของนักเรียน เกิดผลดีทั้งต่อทักษะเศรษฐกิจพอเพียง และต่อการเรียนรู้อื่นๆ แต่ครูขาดทักษะในการเรียนรู้จากการจัดการเรียนการสอนของตนเอง ขาดทักษะในการเรียนรู้จากเพื่อนครู ยังไม่สามารถทำให้กิจกรรมดีๆ เกิดผลดีต่อการเรียนรู้ของเด็กนักเรียน ส่งผลต่อการเรียนรู้ของตนเอง
กล่าวใหม่ว่า ครูส่วนใหญ่ไม่มีทักษะในการเรียนรู้จากงานประจำของตนเอง แต่เมื่อทีมคุณทรงพลไปทำกระบวนการ ลปรร. และตลาดนัดความรู้ เรื่องเศรษฐกิจพอเพียง ก็เกิดการ empower ให้ครูมีทักษะในการเรียนรู้วิธีจัด Learning Design เพื่อลูกศิษย์ ให้เกิดการเรียนรู้จากกิจกรรมที่นักเรียนร่วมกันลงมือทำ
ผมได้เห็นว่า เมื่อมี “คุณอำนวย” ที่เก่งอย่างคุณทรงพล เข้าไปทำกระบวนการกับครู ครูเกิดทักษะในการเชื่อมโยงชีวิตกับวิชาการ เกิดทักษะในการเป็นครู ในการออกแบบการ รร. ทักษะในการเข้าใจเด็กเป็นคนๆ ทำให้เกิดความคิดว่า บทบาทที่คุณทรงพลทำ น่าจะเป็นบทบาทของ ศน. (ศึกษานิเทศก์) คือทำหน้าที่ learning facilitator ให้แก่ครู ไม่ใช่ทำหน้าที่นิเทศน์ หรือแนะนำ/สอน ครู อย่างที่ทำกันอยู่
วิจารณ์ พานิช
๒๐ พ.ย. ๕๑
-เรียนท่านอาจารย์
-หากช่วยชี้แนะให้แก่ครูในประเด็นดังกล่าวจักเป็นพระคุณยิ่งค่ะ
-ขอบคุณค่ะ