จุดหมายและ "ปลายทาง..."

ชีวิตของทุกคนต้องมีจุดหมายและปลายทาง...!

ปลายทางของชีวิตบางคนดีบ้าง บางคนเลวบ้าง
จะดีหรือจะเลวก็ขึ้นอยู่กับต้นทางและกลางทาง

บางคนต้นทางดี กลางทางไม่ดีบ้าง
บางคนต้นทางไม่ดี แต่กลางทางก็มีดีบ้าง

คนแต่ละคนต่างก็มีทางแต่ละทาง

แต่ไม่ว่าจะเดินไปในทางใดนั้นจุดหมายปลายทางของทุก ๆ คนคือ “ความตาย...”

จะตายดีหรือตายร้ายนั้นใครว่าจะกำหนดกันไม่ได้

ถ้าต้นทางดี กลางทางดี ต้นทุนแห่งความดีนั้นทำให้ปลายทางเรา “ตายดี...”

คนเราเกิดมามีความทุกข์ติดตัวมาอยู่เป็นแน่แท้
คนเรานั้นทุกข์ตั้งแต่เกิด
แต่บางคนตอนตายนั้นทุกข์บ้าง บางคนทุกข์น้อยบ้าง บางคนทุกข์มากบ้าง จะมากจะน้อยในปลายทางนั้นก็ขึ้นอยู่กับต้นทางและกลางทาง

ชีวิตหลายคนตายในโรงพยาบาล
ชีวิตเพียงไม่กี่คนที่ได้ตายในวัด

มาอยู่ที่นี่เจอหลายคนเลือกได้ที่จะมาตายในวัด
มาสิ้นลมภายในร่มธรรมของครูอาจารย์

ที่เขาเลือกได้ เขามีโอกาส เพราะทางที่เขาเดิน ต้นทางหรือกลางทางนั้น เขามีครูมีอาจารย์อยู่เคียงข้าง

ชีวิตนี้ที่ได้เกิดมามีทุนแล้ว ถึงแม้ว่าต้นจะไม่ดี แต่กลางนี้ถือว่าดี ดีที่ได้มาเจอครูได้มาเจออาจารย์ ที่เรียกได้ว่าเป็นทั้งพ่อ แม่ ครู อาจารย์

ปลายทางของเราหากไม่เถล เถ ไถ ออกไปไหน ปลายทางของเรานั้นจักทุกข์น้อย
ความตายของเรานั้นจักอยู่ภายใต้ร่มแห่งธรรมะ
ความตายของเรานั้นจักมีไตรรัตนะเป็นสรณะอันเกษม
จุดหมายเช่นนี้เรียกได้ว่าเป็นปลายทางที่ไม่เป็นหมัน
จักเป็นความตายที่เป็นคุณอนันต์
เป็นจุดหมายและปลายทางที่รังสรรค์ด้วย “พุทธรรม…”