ครูอุษา... 01

กระดาษปึกหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ..
ครูอุษากำลังพลิกอ่านทีละหน้า ทีละหน้า..
แล้วนึกย้อนไปเมื่อวันก่อนปิดเทอม..

วันนั้น อากาศกำลังดี มีเมฆมากมายบนท้องฟ้าที่สดใส
ครูอุษาให้เด็กๆ มองก้อนเมฆ แล้ววาดรูปพร้อมเขียนคำบรรยาย..

บนกระดาษแผ่นนึง มีรูปก้อนปุกปุย ขยุกขยิก มีคำอธิบายว่า..
"นี่คือหมา แต่ว่าเนตรบอกว่าเป็นแมว..
 แต่ผมว่าน่าจะเป็นหมามากกว่า เพราะมันคาบกระดูกอยู่ด้วย"
เจ้าของกระดาษลงชื่อไว้ว่า ดช. สมชาย

กระดาษอีกแผ่นนึงมีรูป ก้อนกลมๆ และเส้นโค้งประปราย.. เขียนอธิบายไว้ว่า..
"นี่คือแมว และต้องเป็นแมวแน่นอน
 เพราะเนตรเห็นก่อนสมชาย.."
เจ้าของกระดาษลงชื่อไว้ว่า ดญ.เนตร

ครูอุษาหัวเราฮึๆ ก่อนมองลอดหน้าต่างห้องเพื่อสำรวจก้อนเมฆ..
เธอนึกแปลกใจว่าเมฆหลายก้อนดูคล้ายรูปหัวใจ...
อืม.. ความรักมีพลานุภาพจริงๆ.. ครูอุษาพึมพำกับตัวเอง...

มีความสุขมากมายครับ

vrt

 

ปัจฉิม ลิขิต :

• นี่เป็นตอนแรกที่ผมเขียนถึงครูอุษา .. อืม ทำไมต้องเป็นเรื่องครูกับเด็กๆด้วย เพราะผมคิดว่าเด็กเป็นวัยที่มีพลังแห่งการสร้างสรรค์ และอื่นๆ ที่ผมมองว่าตัวเองมีน้อยกว่าเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่  เลยอยากเขียนเพื่อเติมเต็มให้ตัวเอง คิดแบบเด็กๆ บางทีไม่ต้องมีตรรกะ ไม่ต้องมีที่มา ที่ไป หากแต่มีความจริงใจ ตรงไปตรงมา .. ไม่บิดเบือน แล้วทำไมครูต้องชื่ออุษาด้วย อิอิ... ผมเอามาจากชื่อครูคนแรกที่สอนให้ผมเริ่มเขียนกอไก่ ... ถ้าไม่มีครูอุษาในวันนั้น คงไม่มีตัวอักษรอื่นๆ ที่ต่อมาจนทำให้ผมเขียนหนังสือได้ทุกวันนี้  ด้วยความเคารพยิ่งจากลูกศิษย์นะครับครู
• เรื่องนี้เขียนตั้งแต่ วันที่ 25 มีนาคม 2549 เวลา : 0:09:00 บันทึกไว้อีกครั้งที่นี่ จริงๆ แล้วอยากแก้ไขบางส่วนแต่คิดอีกทีคงไว้อย่างที่เขียนครั้งแรกก็ดีเหมือนกัน ...
• มีครูอุษาอีกหลายๆ ตอน ที่ผมเขียนไว้ แล้วจะมาบันทึกเพิ่มในวันหน้านะครับ