คนหัวเกรียน


เพียงความเคลื่อนไหว : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์


นกอยู่ฟ้านกหากไม่เห็นฟ้า            ปลาอยู่น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่
ไส้เดือนไม่เห็นดินว่าฉันใด           หนอนย่อมไร้ดวงตารู้อาจม
ฉันนั้นความเปื่อยเน่าเป็นของแน่    ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม
แต่วันหนึ่งความเน่าในเปือกตม      ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว

คลิกเพื่ออ่าน » เพียงความเคลื่อนไหว ฉบับเต็ม



กลอนนี้ไพเราะจับใจจริงๆ ลุงเนาว์ เป็น ลูกศิษย์ของ ท่านพุทธทาส ท่านพุทธทาส สอนเรื่องที่ว่า

นกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ ไส้เดือนไม่เห็นดิน หนอนไม่เห็นอาจม  (คือไม่เห็นว่าเป็นของสกปก) ความสะอาดเป็นสิ่งที่ ทำให้ น้องหนอน เดือดร้อนรำคาญ จริงหนอ? หนอนบางตัว ถึงจะไม่ชอบความสะอาด แต่ก็อยู่ นิ่งๆ (ศรีทนได้) ลุงเนาว์บอกว่า ความนิ่ง ทำให้เกิดความเน่า แต่ความเน่า นั้นถ้ามีคน นำเม็ดบัว มาปลูก คนก็อาจได้เห็น ดอกบัว ผุดออกมาจากความเน่า ก็ได้ แต่เหล่า หนอน คงไม่รู้จักว่า บัว สวยอย่างไร? 

ข้อที่น่าสังเกตุ
พุทธทาส ท่านเป็นคนหัว เกรียน (เป็นพระ) ความคิดท่านก็เลย เกรียน จาก กิเลส มี จักษุ ที่แจ่มใส ไม่มืดบอด (ตาบอดตาใส) คนที่ ต่อต้าน/เดือดร้อนรำคาญ/ไร้ความสุขสดชื่น เพราะได้ฟังได้อ่าน ความคิดของคนหัว เกรียน นั้นก็ควรจัดให้อยู่ในประเภท คนนอกศาสนา?



สรุป
กลอนบทนี้ ลุงเนาว์ นำมาจาก ธรรมะที่ท่านพุทธทาสท่านสอนไว้เกี่ยวกับเรื่อง กิเลสตัณหา โดยการใช้โวหารภาพพจน์ (figure of speech) มาอธิบาย ที่พี่อาจารย์คนตัดไม้ วิเคราะห์ไว้ ดีมากๆ เลยนะครับที่ว่า "เรามักมองไม่เห็นความดีความงาม คุณค่าของสิ่งใกล้ตัว แม้บางครั้งก็ยังละเลยคุณค่าตัวเองอีกด้วย "

จะเห็นได้ว่าในกลอนนั้นกล่าวถึง แผ่นฟ้า แผ่นน้ำ แผ่นดิน คือสิ่งที่สัตว์จำพวก นก ปลา และไส้เดือน ย่อมคุ้นชินกับสิ่งเหล่านี้จนอาจที่จะมองไม่เห็นค่าว่าเป็น สิ่งสวยงาม เฉกเช่นเดียวกันกับ คนบางคน บางจำพวก ที่มี ความดีความงามความจริง อยู่กับตนแต่กลับมองไม่เห็น ความดีความงามความจริง ในตนเอง แต่ ไพร่ ไพล่ไป เห็นว่า งานการที่ตนทำนั้นเป็นของธรรมดา ยกตัวอย่างเช่น ตนเองเป็น หมอ/พยาบาล มีหน้าที่รักษา คนป่วย คนเจ็บ และคนใกล้ตาย แต่กลับมองไม่เห็น ความดีความงามความจริงในตนเอง จึงละทิ้งการปฏิบัติหน้าที่เพื่อออกเดินทางไป ทำค่ายจิตอาสา เพื่อช่วยเหลือมวลผู้ชนผู้ทุกข์ยากในถิ่นที่เขามี หมอมีพยาบาล ประจำอยู่แล้ว (พยายามวิ่งไล่ไขว่คว้าความดีจากภายนอก มาประดับตน) บุคคลประเภทนี้ จัดอยู่ใน บุคคลจำพวก นก ปลา และไส้เดือน ที่มองไม่เห็น  แผ่นฟ้า แผ่นน้ำ แผ่นดิน

นอกจากนี้ในกลอนยังกล่าวถึง อาจม (ขี้) คือสิ่งที่สัตว์จำพวก หนอน ย่อมมองไม่เห็นว่าเป็น สิ่งไม่สวยงาม/สกปก ด้วยเช่นกัน (เหมือน กับนกปลา และ ไส้เดือน ที่มองไม่เห็น แผ่นฟ้า แผ่นน้ำ และแผ่นดิน ว่าเป็นสิ่งสวยงาม)
เปรียบเทียบได้กับ คนบางจำพวก ที่เห็น กิเลสตัณหาและอุปาทาน ว่า หอมหวน เหมือนกับหนอนที่ชอบเกลือกกลั้วอยู่ในอาจม ย่อมไม่รังเกียจอาจม


อนึ่งคนย่อมมองเห็น แผ่นฟ้า แผ่นน้ำ แผ่นดิน และอาจม แตกต่างไปจากสัตว์ดิรัจฉานแต่ทว่า การมองเห็นของคนก็ทำให้เกิด กิเลสตัณหาและอุปาทาน ชนิดที่สัตว์อื่นมองไม่เห็น ได้ด้วยเช่นเดียวกัน

สิ่งที่คนหรือสัตว์ดิรัจฉาน มองเห็น ล้วนคือ มายาคติ/มายาภาพ แต่ทว่า สภาพแห่งพุทธะ ย่อมอาจจะ ถือกำเนิดมาจากสิ่งที่เป็นมายาภาพ โดยใช้ มายาภาพ นั้นๆ มากำหนดพิจารณา ให้เห็น สัจจภาพ/สัจจภาวะ เหมือนดั่งดอกบัวที่งอกขึ้นโดยอาศัย เปือกตมอันเน่าเหม็นนั่นเอง

คำสำคัญ (Tags): #เกรียน
หมายเลขบันทึก: 222821เขียนเมื่อ 14 พฤศจิกายน 2008 11:20 น. ()แก้ไขเมื่อ 16 มิถุนายน 2012 22:07 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (21)

แวะมาอ่านกลอนอ.เปี๊ยก ค่ะ  ขอบคุณค่ะ

แวะมาบันทึกนี้ระหว่างรอสอนครับ

ไพเราะมาก ๆ ครับ  ความหมายที่แฝงไว้ก็งดงามด้วยสาระ...

นกอยู่ฟ้านกหากไม่เห็นฟ้า            ปลาอยู่น้ำย่อมปลาเห็นน้ำไม่
ไส้เดือนไม่เห็นดินว่าฉันใด           หนอนย่อมไร้ดวงตารู้อาจม
ฉันนั้นความเปื่อยเน่าเป็นของแน่    ย่อมเกิดแก่ความนิ่งทุกสิ่งสม
แต่วันหนึ่งความเน่าในเปือกตม      ก็ผุดพรายให้ชมซึ่งดอกบัว

ทำให้ได้ฉุกใจว่า ...

ข้อแรก เรามักมองไม่เห็น อัตตา/ตัวตนของเราเอง

ข้อสอง เรามักมองไม่เห็นความดีความงาม คุณค่าของสิ่งใกล้ตัว แม้บางครั้งก็ยังละเลยคุณค่าตัวเองอีกด้วย ฯลฯ

ยังคิดต่อว่า ... มีอะไรอีก...


แวะมาอ่านแล้วครับ ได้ข้อคิดกลับไปอีก ขอบคุณครับ

สวัสดีครับคุณพี่อาจารย์ คนตัดไม้ ตัดเฉพาะต้นจามจุรี หรือเปล่าครับ :) แซวเล่น นะครับ ที่พี่อาจารย์คนตัดไม้ กล่าวว่า ทำให้ได้ฉุกใจว่า ข้อแรก เรามักมองไม่เห็น อัตตา/ตัวตน ของเราเอง ข้อสอง เรามักมองไม่เห็นความดีความงาม คุณค่าของสิ่งใกล้ตัว แม้บางครั้งก็ยังละเลยคุณค่าตัวเองอีกด้วย ฯลฯ

กวินขอเสริมพี่อาจารย์คนตัดไม้ นิดหน่อยนะครับโดยขอเขียนสรุป ใหม่ ให้ยาวขึ้นกว่าเดิมโดย อาศัยที่พี่เขียนวิเคราะห์ไว้ ขอบคุณครับ

สวัสดีค่ะ

  • กลอนไพเราะ  ลึกซึ้ง กิจใจ
  • ได้ข้อคิด  มากมายที่มีความหมายต่อความเป็นมนุษย์
  • คัดลอกออกไว้แล้วค่ะ
  • เพื่อไปทำให้เกิดประโยชน์ได้อีก
  • ขอขอบคุณค่ะ

ขอบคุณค่ะ

ชอบผลงานของคุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์มาก

ว่างๆ นำมาฝากอีกนะคะ

สวัสดีค่ะ

  • ชอบผลงานของคุณเนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ เหมือนกันค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณกวิน

แวะมาส่งกำลังใจดี ๆ ในวันหยุดค่ะ

โฆษณาของ สิงห์ ... เรื่องของนักกอล์ฟ

"ตีลูกไปให้ถึงดวงจันทร์ แม้ไม่ถึง(ดวงจันทร์) ก็ยังได้อยู่ท่ามกลางหมู่ดาว"

(^__^)

ขอบคุณ คุณพี่อาจารย์ พรรณา ผิวเผือก ผู้เป็นมิตรรักอักษรา ครับ :)

สวัสดีค่ะ คุณกวิน ไม่ได้คุยกันนานแล้วค่ะ จำหนูได้ไหมค่ะ

 

 

ขอบคุณ ครูคิม ครับ คัดลอกเอาไว้อ่านเลยนะครับ ขอบพระคุณครับ

ขอบคุณๆ ครู jigkoo ครับ ได้ครับ ว่างๆ จะนำมาฝากอีก

ขอบคุณอาจารย์ คนของกาลเวลา นะครับ บทกวียทนี้ทำให้ ลุงเนาว์ได้ซีไรต์ นะครับ :)

ขอบคุณ  คนไม่มีราก  ครับ แม้จะไม่ชอบเล่นกล์อฟ แต่ก็ขอบคุณมากๆ ครับที่นำคำคมมาฝาก

ขอบคุณ คุณ  berger0123 จำได้ครับหายไป ต่างประเทศมาหรือครับ ยังจำมิตรรักอักษรา ทุกท่านได้เสมอ ครับ

แวะมาทักทายค่ะ

ในสมรภูมิแห่งการรบ....การต่อสู้ทำลายนั้นง่ายมาก แต่ที่ยากกว่าคือการ....ตามอารมณ์และใช้สติคุมตัวเองให้ทันท่วงทีต่างหาก

รักษาใจ รักษาสตินะคะ

(^__^)

มาติดตามอ่านบันทึกคุณภาพครับ ขอบคุณมากครับ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท