สวัสดีครับ ครูต้อยลองทายสิว่า กวินจะเขียน แนวไหน ตอนนี้ง่วงและนะครับ จริงๆ แล้ว ฟังเพลงนี้ก็น่าจะได้แง่คิดอะไร อยู่บ้างนะครับ
ไม่อยากทายหรอกนะว่ากวินจะเขียนแนวไหน เพราะทายใครก็ผิดทุกที รอให้เปิดเผยมาเองดีกว่า ไปทำบุญมา ไม่ได้ลอยกระทง กลัวหลงทาง มาอนุโทนาบุญกัน เอาบุญมาฝากค่ะ ไปนอนแล้ว แก่แล้วนอนดึกไม่ดี
สวัสดีครับคุณกวีเทวดานามว่า "กวิน"
สวัสดิการชุมชนเน้นการสร้างอาชีพคนด้อยโอกาส
ไม่สนับสนุนการสงเคราะห์ แต่หนุนเสริมสร้างความเข้าใจให้ลุกขึ้นมาทวีพลงตัวเองดังคุณสำอางของคาราบาวครับ
ขอบคุณครับครูต้อยกวินกำลังจะหารางวัลในการทายมามอบให้พอดี รางวัลนั้นก็คือ ไม้ปิ้งไก่ ของ ยายสำอาง แต่ว่าครูต้อยไม่ทายก็ไม่เป็นไรครับ เป็นอันว่า รางวัลนี้ก็อาจจะงดไป ขอบคุณที่แวะมาติดตามอ่านนะครับ
ขอบคุณ บังหีม--ผู้เฒ่าnatachoei-- วิเคราะห์ได้ถูกต้อง แล้วครับ
สวัสดีค่ะ
* นี่ต้องยกประโยชน์ให้ประชาสงเคราะห์
* ทำให้ยายสำอางค์ มีแรงฮึด
* สร้างอาชีพทำไม้ปิ้งไก่
* อย่าดูถูกไปนาไม้ปิ้งไก่นี่ใช่เหลาง่ายๆ แล้วจะขายได้เสียเมื่อไหร่กัน
* มาดูคนใช้ไม่ปิ้งไก่ที่ทำใช้ขึ้นเองเพราะบางทีหาซื้อไม่ได้ หรือบางครั้งมีขายแต่ไม่ถูกใจ(คนทำไม้ปิ้งไก่ขายไม่ประนีต....หรือเข้าทำนองคนทำไม่ได้ใช้คนใช้ไม่ได้ทำ)
* อันดับแรกขนาดของไม้ปิ้งไก่ก็ต้องเหมาะกับผลิตภัณฑ์ของลูกค้า
* ความประนีตของไม้ปิ้งไก่
๑. ต้องเหลาให้กลมเพื่อลบคมไผ่และไม่มีเซี้ยน
๒. ความสดแก่ของไม้ไผ่ที่นำมาทำไม้ปิ้งไก่....ต้องพอดี สดไปไม้ก็อ่อนเวลาคาบปิ้งไก่ไม้ก็โก่งไม่สวย..แก่ไปเวลาง้างไม้จะคาบปิ้งไก่ไม้ก็ลั่นและร้าวแยกจนแตกใช้การไม่ได้
๓. ด้ามจับที่อยู่ต่อจากข้อไม้ก็ต้องพอเหมาะแก่มือและขนาดของผลิตภัณฑ์ ยาวไปสั้นไปก็จับไม่ถนัดมือ
* แค่นี้ก่อนนะ
* เดี๋ยวจะกลายเป็นต้องเปิดสอนวิชา(เพิ่มเติม)ไม้ปิ้งไก่
* ๕๕๕๕ไม่ธรรมดา
ขอบคุณ สำหรับ วิชาการเหลาไม้ปิ้งไก่ ครับ อาจารย์คุณพี่พรรณา ยังไมได้เขียนต่อเลยแค่ยกประวัติ ยายสำอาง มาก็หมดไปครึ่งหน้ากระดาษแล้ว กลัวคนอ่านจะเบื่อ
สังกัป ในการเขียนก็คงจะประมาณว่า คนบางคน เป็นขอทานเพราะชีวิตเขาถูกลิขิตมาเช่นนั้น แต่ในภายหลัง ก็มี ความละอาย หรือมีมานะขึ้นมา
ความยากจนนั้นไม่ใช่เรื่องน่าอาย
แต่ความงอมืองอเท้านั้นเป็นเรื่องที่น่าอาย
สมัยนี้มีคนบางคนบางกลุ่ม เอาความยากจน มาใช้เป็นเครื่องมือในการขอทาน ไม่ว่าจะขอใช้เอง หรือขอให้คนอื่นใช้ มันก็น่าละอายอยู่ อายยายสำอาง นะครับ
สวัสดีค่ะ
* เคยพบนะที่เอาความจนมาอ้าง
* ลุงแก่ คนหนึ่ง(สรรพนามนับญาติที่ไม่ใช่ญาติ)ขอเงินกลับบ้านที่อยุธยา...บอกว่าไม่มีเงินและไปขึ้นรถไม่ถูก
* เราก็ให้เงินและชี้ทางให้
* หนอยแน่พอไปธุระกลับมา...เห็นแกกำลังซื้อเหล้าขาวก๊งอยู่ที่เดิม
* ฉุนจัด....แบบว่าของขึ้นน่ะ
* จึงไปทวงเงินคืน " ลุงเอาเงินที่หนูให้เมื่อกี้นี้คืนมา "
* แกก็ควักให้แต่โดยดี
* เดือนก่อนก็พบเด้กวัยรุ่นขอเงินกลับบ้าน...ไม่ได้ให้ไปเพราะบุคคลิกคล้ายคนติดยา
* แต่เพื่อนเราใจดีให้ไปยี่สิบบาท
* วัยรุ่นยกมือไหว้แล้วรีบเดินจากไป จากนั้นก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์เพื่อนของเขาที่รออยุ่ใกล้ๆ
* เดี๋ยวนี้เลยกลายเป็นใจจืด
ให้ทุนการศึกษา เด็กเรียนดีแต่ยากจน หรือให้ความรู้แก่เด็ก นั้นพี่อาจารย์พรรณาก็ให้เป็นประจำอยู่แล้วนะครับ
ดีนะที่พี่อาจารย์พรรณา ขอเงินจากลุงคืนถ้าเป็นกวินอาจจะ นั่งรวมวงกับลุงแกก้ได้ ;)