เมื่อก่อนแม่สั่งให้ทำ แม่ต้องนำให้เราเดินตามแถว
ตั้งแต่เริ่มงานกับองค์กรนี้ สิบปีแรกอยู่กับสำนักงานส่วนกลางตลอด ไม่เคยเห็นหัวอกของคนทำงานในกลุ่มธุรกิจ สำนักงานกลางเหมือนตัวแทนของแม่ที่คิดเรื่องใหม่ๆ เสนอลงไปให้ระดับกลุ่มนำไปปฏิบัติ สั่งไปแล้ว เธอต้องไปทำ
แต่พอหลังยุคเศรษฐกิจตก แม่เริ่มปล่อยลูกให้เป็นอิสระในการจัดการดูแลบ้านของตัวเอง จนกลายเป็นแต่ละบ้านมีวัฒนธรรมที่แตกต่างหลากหลาย แต่ละคนมีเอกลักษณ์ของตัวเอง จนเริ่มขาดความเป็นคนตระกูลเดียวกัน ต่างคนต่างอยู่ เมื่อเปลี่ยนหัวหน้าครอบครัวใหญ่ นโยบายอยากให้กลับมาเป็นครอบครัวที่มีเอกลักษณ์ร่วมกันเหมือนเมื่อครั้งเก่าก่อน ก็เริ่มเกิดขึ้น
ไม่ใช่เรื่องง่ายนัก แต่ก็ไม่ได้ยากจนเกินที่จะเริ่ม แม่จึงกลับมามีบทบาทหลักอีกในการนำเสนอวิธีการบริหารจัดการให้กับกลุ่มลูกๆ จนทำให้ลูกในยุคสองสามปีที่ผ่านมานี้ ต้องรับบางเรื่องที่แม่ส่งมาให้ และคอยดูว่าแม่จะทำอะไร ลูกก็จะเดินตามมาติดๆ แม้ลูกบางบ้านจะทำอะไรในระหว่างเดินแถวที่แตกต่างกัน แต่ทุกคนก็ยังคงอยู่ในแถวเดียวกัน
เมื่อวานเป็นที่มา ที่ตัวเองรู้สึกว่าสิ่งที่แม่ทำแปลก คราวนี้ ก็ดีเหมือนกัน ... หลังจากที่ตัวเองต้องโยกย้ายจากสำนักงานกลาง มาช่วยงานในกลุ่มธุรกิจ ทำให้เรียนรู้ เข้าใจ หัวอกคนทำงานระดับกลุ่มมากขึ้น เวลาไปทำงานร่วมกับส่วนกลางจึงเข้าใจความคิดของคนทั้งสองฝ่าย จนบางทีเมื่อเกิดประเด็นปัญหาที่ต้องตัดสินใจ ตัวเอง งงว่ากำลังสวมหมวกอยู่ฝ่ายไหนกันนี่
แต่ก่อนแม่อยากบอกอะไรลูก แม่ก็จะทำคู่มือ จัดงานใหญ่โต ตีฆ้องร้องป่าวประกาศตูมตามให้ลูกทุกบ้านตื่นตัวรู้ทั่วกัน ใช้เงินไปมากมายมหาศาล สมาชิกในบ้านที่มีความหลากหลาย บางคนก็สนใจ บางคนก็ไม่สนใจ หรือสนใจชั่วครู่ชั่วยาม แล้วก็จางหายไป
เมื่อเดือนก่อน แม่มาบอกว่า งานใหม่ที่ครอบครัวใหญ่ของเรากำลังจะเริ่มทำนับจากนี้ ขอให้ลูกๆ ไปคิดแผนงานกันเองว่าจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรบ้าง แล้วนัดวันกลับมาเล่าสู่กันฟัง
เมื่อได้ยินดังนั้น ตัวเราที่อยู่ในบริษัทลูก สงสัยอย่างมาก ทำไมคราวนี้แม่เปลี่ยนไป ถ้าเกิดทำมาคนละทิศ คนละทาง มิต้องกลับไปแก้ให้ถูกใจแม่อีกหรือ แม่น่าจะทำแผนหลักมาก่อนสิ (จริงๆ คงขี้เกียจคิด เลยรอดูแม่)
เมื่อวานมีคนมาช่วยทำให้เราเห็นวิธีการใหม่ ในการทำงาน ที่ทำให้แม่เล่นบทใหม่ ไม่ใช่คนคอยสั่งให้เราเดินหรือทำตามสิ่งที่แม่ทำ แต่เปิดโอกาสให้ลูกมีอิสระในการคิดที่จะทำ นำมาเสนอ แลกเปลี่ยนพูดคุยกันระหว่างลูกแต่ละกลุ่ม แม่จะคอยดูว่าแม่จะให้การสนับสนุน หรือเป็นผู้ประสานได้อย่างไร
ผลที่ออกมาก็คือ synergy & collaboration ลูกข้ามกลุ่มมีโอกาสเรียนรู้ซึ่งกันและกัน (แต่ก่อนไม่เคยมี) แล้วมานั่งหาสิ่งดีที่เป็น common หรือเรื่องเดียวกัน งานนี้แม่เล่นบท Facilitator เป็นผู้อำนวยการสนับสนุนในงานที่เป็นส่วนกลาง แม่จะปล่อยให้ลูกแต่ละบ้านไปหาวิธีสื่อสารกันเอง จนสมาชิกพูดจาภาษาเดียวกันแล้ว 1 ปีนับจากนี้ แม่จึงจะออกมาเป็นผู้สรุปให้ และคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง
วิธีการทำงานที่เปลี่ยนไปนี้ ทำให้เห็นว่า
- ลูกที่คิดเก่งเป็นต้นแบบให้คนอื่นนำไปทำบ้าง รู้สึกภูมิใจในตัวเอง
- ลูกแต่ละบ้านไม่รู้สึกโดดเดี่ยว มีเพื่อนคอยให้คำแนะนำปรึกษา
- ลดงานที่ซ้ำซ้อน สามารถแบ่งปันทุกอย่างกันได้
- เกิดแรงบันดาลใจ และความรัก ความผูกพันของทีมงานที่มาจากคนละบ้าน (ธุรกิจ)
เห็นแบบนี้แล้ว อยากให้เรื่องราวดีๆ แบบนี้ขยายผลต่อไปอีก เมื่อนำมาเทียบเคียงกับวิธีการเลี้ยงลูก ถ้าพ่อแม่ให้อิสระลูกในการคิด และตัดสินใจ ทำหน้าที่เป็น Facilitator คอยอำนวยความสะดวก ไม่ใช่เป็นผู้บงการชีวิตลูกทุกอย่าง ถ้าลูกประสบความสำเร็จ น่าจะภาคภูมิใจในตัวเองมากกว่า
ตรงข้าม ถ้าพ่อแม่ปล่อยปละละเลย ลูกเกินไป ลูกก็อาจจะเดินหลงทาง และขาดความรักและผูกพันกันในครอบครัว
แม่คะ หนูรักแม่จัง!
ความเห็น (16)
สวัสดีค่ะ ได้เรียนรู้เรื่องราวดี ๆ ค่ะ
จองๆๆๆ ที่สอง อิอิ
สวัสดีค่ะ พี่ส้ม แม่..เป็น facilitator mสุดยอด เป็นครูชั้นสูงของลูกเพราะแม่ทำด้วยใจ เลี้ยงลูกด้วยหัวใจ ลูกจึงได้ดี รักแม่ด้วยเช่นกันค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่
พี่มาเป็นคนแรกเลย แอบไปดูบันทึกพี่มีรูปเพียบเลยค่ะ ไว้ขอคัดลอกบ้าง คงไม่ว่านะคะ ขอบพระคุณล่วงหน้าค่ะ
แหมน้อง
แวะมาทักทายก่อนนอนค่ะ
ขอบพระคุณพี่นันค่ะ
กำลังจะนอนจริงๆ ด้วยค่ะ มาส่งเข้านอนน่ารักจริงๆ ชอบมากค่ะ ขอให้พี่ฝันดี ได้หมอนเป็นที่ปรึกษายามหลับนะคะ
สวัสดียามเช้าค่ะ มีความสุขกับวันดี ๆ น่ะค่ะ
อ่านแล้วสะท้อนภาพองค์กรต่างๆในบ้านเราได้ดีจังเลยครับ
ในบทสรุปทำให้นึกถึงเรื่องการเลี้ยงสุนัข ที่ผมเคยเอาไปเล่าให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวฟังในงานมงคลสมรส อิอิ
ผมบอกเจ้าสาวว่าการเลี้ยงดูสามีก็เหมือนกับการเลี้ยงสุนัข อิอิ ถ้าเธอล่ามโซ่ไว้ติดกับเสา มันจะเห่าจะหอนตลอดเวลา ถ้าเธอปล่อยให้อิสระมันมาก มันก็จะตะลอนไปเที่ยวไม่กลับบ้าน เธอจะต้องล่ามโซ่ให้มันยาวพอดีพอที่มันจะไปเที่ยวเล่นได้แต่ไปไกลไม่ได้ สามีเธอก็เช่นเดียวกัน นี่เป็นปรัชญา ไม่ได้เทียบว่าสามีเธอเป็นหมา..ฮ่าๆๆ
- ธุค่ะ..
วิธีการทำงานที่เปลี่ยนไปนี้ ทำให้เห็นว่า
- ลูกที่คิดเก่งเป็นต้นแบบให้คนอื่นนำไปทำบ้าง รู้สึกภูมิใจในตัวเอง
- ลูกแต่ละบ้านไม่รู้สึกโดดเดี่ยว มีเพื่อนคอยให้คำแนะนำปรึกษา
- ลดงานที่ซ้ำซ้อน สามารถแบ่งปันทุกอย่างกันได้
- เกิดแรงบันดาลใจ และความรัก ความผูกพันของทีมงานที่มาจากคนละบ้าน (ธุรกิจ)
จริงๆ ด้วยค่ะ..
สุขสันต์วันลอยกระทงค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ พี่
สุนันทา
พี่เก่งจังเลยค่ะ มีรูปสวยๆ มาให้ทุกวันเลย สุขสันต์วันพระใหญ่ที่สุดค่ะ เพิ่งกลับจากฟังธรรม แม่ชีทศพร ที่ สนญ.เชิญมา นำบุญมาฝากกัลยาณมิตรทุกท่านค่ะ คิดดี พูดดี ทำดี หน้าตาจะดีด้วยค่ะ
สวัสดีท่าน 
อัยการชาวเกาะ
ชอบเรื่องที่ท่านนำมาเล่ามากเลยค่ะ ตอนอ่านแล้วจินตนาการ เหตุการณ์งานสมรส เจ้าบ่าวทำหน้ายังไงคะ
เคยได้ยินนายตำรวจผู้ใหญ่เล่าผ่านงานเขียนว่า
ตอนแต่งงานใหม่ๆ ที่บ้านเลี้ยงสุนัขตัวใหม่ด้วย เวลากลับมาถึงบ้าน ภรรยาจะนำผ้าเย็นมาให้เช็ดหน้า ส่วนสุนัขก็จะเห่า แต่เวลาผ่านไปสิบปี กลับหน้าที่กันซะงั้นระหว่างภรรยาแสนรัก กับสุนัขแสนโปรด 555 ...
สวัสดีค่ะ คุณ 
เนปาลี
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะ ไปลอยกระทงที่ไหนคะ ตอนนี้ได้ยินเสียงปะทัดดังมาเป็นระยะ ๆ
เข้ามาเรียนรู้ค่ะ
สวัสดี คุณคนพลัดถิ่น กับ คุณหมออัจฉราค่ะ
ที่แวะมาทักทาย ขอบคุณสำหรับสุนัขรูปหล่อมาก น่ารักที่ซู้ดดด...