การเดินทางเที่ยวล่าสุด ตอน เจ้าGPS
การเดินทางเที่ยวล่าสุด ตอน “เจ้า GPS”
สืบเนื่องจากการเดินทางเที่ยวล่าสุดตอนปิดเทอมเดือนตุลาคม ๒๕๕๑ที่ผ่านมา พี่ชายภรรยาให้เอาเจ้าเครื่อง GPS ที่ภรรยาที่น่ารักที่สุดของผมและพี่ชายของเค้าลงขันกันซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดผมเมื่อตอนต้นปี๕๑ ไป Update แผนที่ที่ตัวแทนจำหน่ายที่กรุงเทพฯด้วย ก็เลยได้ติดตัวไปและได้โอกาสนำไปใช้ในการเดินทางครั้งนี้ด้วย ไอ้เจ้าเครื่องนี้ก็มีข้อดีและข้อเสียของมันซึ่งมันเป็นปกติของสรรพสิ่งในโลกแป้นๆใบนี้ (โลกมันไม่กลมนี้นา ทำไมคนถึงชอบพูดว่าโลกกลม??? ) หลังจากมีประสบการณ์ในการใช้เจ้าเครื่องนี้อยู่หลายครั้ง มีทั้งรู้สึกดีๆกับมัน และรู้สึกหวาดเสียวกับมัน ครั้งนี้ก็ได้ใช้เจ้านี้ให้มันนำทางผมและภรรยาไปซื้อกับข้าวที่ตลาดน้ำดอนหวายครับ ภรรยาผมชอบมากๆกับตลาดน้ำดอนหวาย แห่งนี้ มีของกินทั้งของสดและของปรุงสำเร็จแล้วขายเยอะแยะไปหมด ของสดทั้งผักและผลไม้ก็มีคุณภาพที่ดีจริงๆ โดยเฉพาะพืชผักผลไม้ของไทยๆ เช่น หลดบัว ไม่ใช่สายบัวหน่ะครับ คนละส่วนกัน หลดบัวสีขาวโดยไม่ต้องแช่น้ำยาฟอกขาว หวานกรอบ นำมาทำแกงส้มได้อร่อยสุดๆ มื้อเย็นวันนั้นภรรยาที่น่ารักที่สุดของผมก็โชว์วิทยายุทธวิชา แกงส้มภาคกลางที่เพิ่งได้ร่ำเรียนมาจากป้าของผมเองให้ทุกคนได้ชิม และทุกคนก็พร้อมใจกันยกนิ้วให้กับความอร่อย โดยมีหลักฐานคือหม้อเปล่าๆที่มีคราบน้ำแกงติดอยู่ก้นหม้อเท่านั้นเป็นหลักฐาน , ส้มโอที่แกะเนื้อเรียบร้อยแล้ว ทั้งทองดีและขาวน้ำผึ้งที่มีรสชาติดีมาก รสหวานอร่อย เนื้อนิ่ม ไม่เป็นเม็ดแข็งๆ แบบที่เราเคยเจอมาจากการซื้อตามตลาดสดหรือในห้างฯ , สละ ที่ปอกเปลือกบรรจุถุงเรียบร้อยพร้อมกินทันที , มะม่วงเขียวเสวย ความแก่กำลังได้ที่ เนื้อเหลืองพอเหมาะ กรอบกำลังดี ไม่เหนียว รสหวานนำอมเปรี้ยวเล็กน้อยตอนปลายให้ความสดชื่นในการกินผลไม้, มะเฟืองหวาน ซึ่งหวานจริงๆ ผมก็เพิ่งเคยทานครั้งแรกเหมือนกัน ปกติจะเจอแต่แบบเปรี้ยวอมหวาน หรือเปรี้ยวสุดๆ, และสารพัดผักพื้นบ้าน ต่างๆให้คุณได้เลือกซื้อหา อาหารสำเร็จรูปก็มีทั้งเป็ดพะโล้ซึ่งเป็นตัวชูโรงของตลาดนี้รวมถึงบริเวณใกล้เคียง มีร้านอาหารขายเป็ดพะโล้หลายร้านมากเลย ลูกๆผมชอบทานลิ้นเป็ดมากเลย มื้อเย็นวันนั้นเด็กๆก็เลยได้ทานเมนูใหม่ “ลิ้นเป็ดย่าง” ซึ่งที่หาดใหญ่ไม่มีเจ้าไหนทำเลย และส่วนใหญ่ผมก็เชื่อว่าเราจะเจอแต่ ลิ้นเป็ดพะโล้ซึ่งจะเป็นหัวเป็ดทั้งหัวมากกว่า น้องหนุนลูกสาวคนเล็กกินทั้งมื้อเย็น และ มื้อเช้าอีกวันกับข้าวต้ม สองมือของเค้าเลอะเทอะไปหมดแต่แววตาเค้าก็มีความสุขที่ได้กินของอร่อยที่เค้าชอบ ผมคิดว่ามือทั้งสองข้างของเรานี้แหละเป็นอุปกรณ์การกินที่ดีจริงๆ ใช้ทั้งดึง ทั้งฉีก ทั้งแกะ ทั้งแคะ ทั้งหยิบ ตลอดจนไปถึงเอาเข้าปากเพื่อดูดคราบความอร่อยที่ติดมืออยู่ ปกติแล้วถ้าอยู่บ้านและต้องกินอะไรที่ต้องแทะต้องแกะผมจะให้พวกเด็กๆใช้มือนั่นแหละครับ หรือแม้แต่ KFC ผมก็ให้พวกเค้าใช้มือ เพราะทุกๆKFC มีอ่างล้างมือไว้ให้บริการ เปรียบเสมือนว่าเค้าแนะนำให้ใช้มือกินครับ คนอังกฤษก็ใช้มือกินKFCเหมือนกัน Fish&Chip ก็ด้วย อย่าไปซีเรียสเรื่องใช้มือกินครับ
ผมหลุดออกนอกกรอบหัวข้อไปไกลเลย ต้องย้อนกลับมาเล่าถึงการผจญภัยด้วยเจ้า GPS ในการเดินทางไปตลาดน้ำดอนหวายต่อ เช้าวันนั้นภรรยาผมมาบอกว่าอยากไปตลาดน้ำดอนหวายไปเดินหาซื้อของสดแปลกๆที่ไม่ค่อยได้เจอที่ตลาดหาดใหญ่ มาทำกับข้าวโชว์ให้พี่ชายเค้ากิน แบบว่าช่วงนี้คุณเธอกำลังคลั่งฝึกฝนวิทยายุทธวิชาการทำอาหาร ซึ่งได้รับมาจากแม่ครัวที่ต่างๆ ทั้งจากแม่ครัวที่บ้านผมเอง คุณยายของผม คุณป้าของผม น้าสะใภ้ของผม และจากหนังสือคู่มือทำอาหารและแม็กกาซีนเก่าๆที่ไปเดินหาซื้อมาจากงานหนังสือแห่งชาติ ผมก็เลยไปขอยืมรถของพี่ชายเค้าและสอบถามข้อมูลว่าเจ้าตลาดดอนหวายนี้อยู่ตรงอำเภอหรือจังหวัดใด ตรงนี้สำคัญมากเลยในการที่เราจะ search หาข้อมูลสถานที่ เพราะถ้าเราไม่รู้เครื่องมันก็จะหากว้างมากเกินไปและอาจจะผิดพลาดได้ ชื่อสถานที่บางแห่งมีเหมือนกันตั้งหลายอำเภอและจังหวัด ดังนั้นเราต้องรู้เบื้องต้นว่าสถานที่ที่เราจะไปนั้นอยู่อำเภอ / จังหวัดใด เมื่อตั้งสถานที่ได้แล้วก็กดปุ่มนำทางที่นี้เครื่องมันก็จะบอกให้เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ตรงไป เราก็ทำตามคำสั่งเจ้า GPS ไปเรื่อยๆ แต่บางครั้งคำสั่งของเจ้า GPS ก็เล่นเอางงเหมือนกัน เช่น ให้ชิดซ้ายแล้วเลี้ยวขวา หรือบางครั้งเราก็เลยแยกที่เจ้า GPS บอกไว้ ก็จะมีเสียงบอกว่า กำลังคำนวณเส้นทางใหม่ แล้วก็สั่งใหม่ กว่าผมจะถึงตลาดน้ำดอนหวายผมก็ขับเลยแยกที่เจ้าGPSสั่งไปหลายแยกเลย แบบว่าไม่รู้จักเส้นทางในกรุงเทพจริงๆ และที่สำคัญเราต้องแยกประสาทไปคอยดูแผนที่ในหน้าจอของเจ้าGPSอยู่เรื่อยๆด้วย ไม่ใช่คอยฟังเสียงคำสั่งอย่างเดียว ตรงนี้น่ากลัวเหมือนกันเพราะอาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ ผมเคยใช้เจ้านี้ตอนกลับจากเชียงใหม่ ผมเอารถจอดที่ดอนเมืองตอนขาไปเชียงใหม่พอขากลับเครื่องลงแล้วก็ขับรถที่จอดไว้กลับ แต่มันเป็นตอนกลางคืนแล้วทำให้ถนนหนทางเราก็จำไม่ค่อยได้ ก็เลยขับไปเรื่อยๆ หูก็คอยฟัง ตาก็คอยดูแผนที่ตรงหน้าจอ สลับไปมากับท้องถนนและรถที่วิ่งไปมา โอ้โหโคตรเครียดเลย ความตั้งใจเดิมตอนก่อนไปกรุงเทพยังคุยกับภรรยาว่าจะพาเค้าไปนั่งฟังเพลงตามPubดีๆในกรุงเทพโดยจะยืมรถพี่เค้าไป เจอแบบนี้เลยไม่เอาดีกว่า เครียดมาก ผลปรากฏว่า พี่ชายภรรยาขับรถมาจากเชียงใหม่ในบ่ายวันนั้นถึงบ้านเค้าที่กรุงเทพก่อนผมอีก 555! นี้ก็เป็นประสบการณ์เล็กๆน้อยๆมาเล่าสู่กันฟัง
เจ้าGPSนี้ยังพาผมและครอบครัวไปเที่ยว ไปซื้อของกิน อีกหลายๆที่ ตอนไปเชียงใหม่เจ้านี้ก็พาไปกินขนมจีนน้ำเงี้ยวเจ้าอร่อย พาไปซื้อขนมเค้กวันเกิดลูกสาวพี่ภรรยาที่ร้านขนมเค้กอร่อยๆชื่อ Love@first Bite พาผมไปแวะซื้อ
ขนมเอแคร์ที่อร่อยที่สุดในประเทศไทย ร้านฝ้าย ที่เชียงใหม่ตอนก่อนจะกลับกรุงเทพ แต่ช้าก่อน แห้ว ครับ แห้ว เพราะของหมดแล้วต้องสั่งล่วงหน้า อย่าเพิ่งเหม็นขี้หน้าผมหน่ะครับที่ผมบอกว่า ขนมเอแคร์ของร้านฝายอร่อยที่สุดในประเทศไทย เพราะไม่ใช่ผมคนเดียวที่คิดยังงั้น ทั้งๆที่ผมเป็นคนชอบกินเอแคร์มากเลย ภรรยาผมก็ยืนยันได้โดยบ่นงึมงำเลยตอนเดินกลับขึ้นมาบนรถว่าทำไมผมไม่บอกเค้าก่อนว่าต้องสั่งล่วงหน้า แต่ถ้ามีเพื่อนๆคนไหนมีร้านที่ขายเอแคร์อร่อยๆที่พร้อมจะแนะนำ ก็บอกมาเลยครับ เพราะ “ถ้าเรารู้เราจะตามไปชิม” และถ้าเพื่อนๆคนไหนได้ไปเชียงใหม่ก็ลองไปชิมหน่ะครับ แนะนำว่าไปตอนเช้าหน่ะครับ เดียวหมด เจ้าGPSยังพาผมไปกินอาหารเมืองที่ร้าน แกงร้อน ด้วยอันนี้แม่ยายอยากกิน ก่อนกลับกรุงเทพ และเจ้านี้ก็พาผมวนตรงถนนหน้าร้านซะ 1 รอบตอนออกจากร้านเพื่อมุ่งหน้าสู่สนามบินเชียงใหม่ และทำท่าว่าจะวนอีกหลายๆรอบถ้าไม่ตัดสินใจเองว่ากลับรถดีกว่า ให้เจ้านี้คำนวณเส้นทางใหม่ให้
ก็เป็นประสบการณ์กับเจ้าGPS และร้านอาหารอร่อยๆที่ได้ไปกินมาและอยากจะแนะนำให้เพื่อนได้ลองไปทานกันครับ
ความเห็น (4)
ของผมภรรยาก็พยายามติด GPS เหมือนกันครับ... เพราะจะได้รู้ว่าอยู่ไหนบ้าง... ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ
กำลังมอง ๆ หาอยู่เหมือนกัน อยากเอามาทำแผนที่การท่องเที่ยว เพราะดูจากแผนที่แต่ละจุดแล้วบางแห่งไม่ค่อยละเอียด
ตลกอีกแล้วครับ คุณโยธินิน ติดGPSให้ภรรยา ระวังจะโดนย้อนคืนหน่ะครับ
ข้อดีที่สุดของเจ้าGPSคือความละเอียดของมัน ระยะทางต่างๆ จะแม่น ไม่เหมือนแผนที่ประเภทปากถามไปเรื่อยๆ เพราะชาวบ้านเค้ามักจะกะรยะทางต่างๆรวมถึงทางแยกต่างๆพลาด ซึ่งจะทำให้เรายิ่ง งง เข้าไปใหญ่ครับ และอีกอย่างจะมีบอกปั๊มน้ำมันด้วยครับ ว่าบริเวณที่เราอยู่นั้นมีปั๊มน้ำมันใกล้ๆพร้อมด้วยระยะทางบอกด้วยครับ
ดอนหวาย ผมเคยไปครับ ของที่นั่นเยอะถูกใจสุดๆ นี่ถ้าไม่ต้องคอยแบกน้องจ้า รับรองว่าเดินได้เป็นชั่วโมง
ใช่แล้วครับถ้าพาเด็กๆไปนี้ผู้ใหญ่จะเดินลำบากหน่อย เพราะไหนจะต้องหิ้วของ ไหนจะดูเด็ก เพราะวันนั้นเดินกันสองคนยังถือซะเต็มสองมือเลย