เด็กดื้อที่ถูกรังแก

06 พฤศจิกายน

แล้ววันนี้จะเป็นอย่างไร

เคยคิดไหมว่าทำไมเป็นอย่างนี้

ว่าไม่มีความยุติธรรมอยู่ได้หรือไฉน

เพียงเพราะอยากฉลาดไม่เหมือนใคร

แล้วทำไมต้องทำลายอย่างเลือดเย็น

ฉันทนอยู่มา5ปีอย่างปวดร้าว

เฝ้าระวังคนตามทำร้ายเสมอ

ทั้งใส่ร้ายกุข่าวไม่รามือ

เหมือนฉันคือของเล่นและของตาย

 

เป็นที่ระบายของคนอยู่เสมอ

แต่พวกเธอก้อร้ายเหลือกลั่นแกล้งฉัน

ไม่ให้จบเรียนไปแล้วเหมือนช่างมัน

เธอใครกันทำร้ายฉันตลอดมา

 

ทั้งอาจารย์และนิสิตเกือบทั้งหมด

มอศอวอ จำจดฉันไปได้

ทนอดสูสู้ชีวิตอย่างเดียวดาย

สู้แทบตายแต่เหลือร้ายไม่ได้ดี

 

ต้องเอาเรื่องร้องถึงศาลให้ช่วยเหลือ

เพราะว่าคนในมอหรือจะสงสาร

กลับยื้อหยันสมน้ำหน้ากันตามๆ

แล้วเคยถามความรู้สึกฉันหรือยัง

 

ไร้ทั้งเงินไร้ทั้งใจไร้ศักดิ์ศรี

ฉันไม่มีอะไรให้เธอเหบือ

เธอแกล้งฉันไม่จบแล้วไม่รามือ

แต่พวกเธอกลับคือจบแล้วจบกัน

 

ให้อภัยอย่าได้หวังจะคิด

แม้จะทำก็ผิดอยู่ใช่ไหม

เออสิวะ กู คือเจ้านนทุกข์ ช่างประไร

จิกหัวไป จิกผมไป ไม่ใยดี

 

พอหัวล้านก้อขยันกันเย้าหยอก

คงคิดว่าฉันคงบอกอะไรได้

เงียบปากเสียงอยู่มานานหรือกะไร

เวลานี้แหละที่ใจจะเอาคืน

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

ทนมา ห้าปี  แล้วหรือนี่

ถูกกดขี่  ข่มเหง ไม่เกรงฉัน

ถือเป็นนาย  ทำร้าย  ชิงชังกัน

ด้วยฉันนั้น  มันเก่ง  ไม่เกรงกลัว

มันเป็นนาย  ชายชาติ  ฉลาดนัก

มันย้ายยัก  ชักเพื่อน  เกลียดกันทั่ว

ต่างเย้ยเยาะ  เยาะเย้ย  เปรียบเปรยตัว

ทั้งเห็บเหา หมัดพัว  เต็มตัวกาย

มันพยอก  ตอกย้ำ นำคำเยาะ

มันกัดเซาะ  กินใจ  ไม่รู้หาย

ทั้งหยามเกียรติ หยามคำ ทั้งใจกาย

มันปองหมาย เข่นฆ่า  ไม่ลืมเลือน

อีกสิบเดือน  เตือนกัน  มันไปแล้ว

มันไม่แคล้ว  โคแก่  ที่ถูกเฉือน

บอกมันบ้าง  ใครอ่านเจอ  ไปบอกเตือน

อีกสิบเดือน  เตือนไว้ก่อน  กรรมย้อนคืน

[ขจิต ฝอยทอง]

• ลงทะเบียนให้แล้วนะครับ
• ลองไปที่ประวัติ
• เลือกใส่รูปถ่ายประจำตัวของคุณนะครับ
• ขอบคุณครับ