ส.ว.ม.6 รุ่น 12/49 คืนเหย้าเว้าเรื่องดีๆสู่น้องฟัง
เมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2549 ศิษย์เก่า สะพือวิทยาคาร ม.6 รุ่นที่ 12 ปีการศึกษา 2549 นำทีมโดย สิบตรี ธนาสาร มณีกรรณ์ จ่า(อัน ) วัชรา ลุนพรม ผู้ประสานงานรุ่น(ที่อดข้าวไส้แห้ง 3 เดือนติดต่อกันเพื่อประสานงานเพื่อน)และสาวนักศึกษาพยาบาล ม.ราชธานี พร้อมด้วย สาวๆหนุ่มๆ ม.อุบลฯ พี่รัน พูลทรัพย์ ทัดศรี พี่ดาว อัฉราภรณ์ หาระสาร พี่ทัก พิทักษ์ พรมสีใหม่ พี่ยุทธ วีรยุทธ สายบุญ ทีมราชภัฏอุบล ประกอบด้วย พี่บอย วิทยา ภูติรักษ์ พี่เพียร บุตรราษฎร์ พี่พจนี สีสุวะ หนุ่ม ๆ นักสู้ฉัตรชัย หาระสาร ตู่สุนทร เจริญรอย ได้ร่วมระดมทุนจัดซื้อ โต๊ะม้าหินอ่อน จำนวน 10 ชุด โต๊ะพับเล็ก (โต๊ะญี่ปี่น) จำนวน 10 ตัว เสื่อน้ำมัน 1 ม้วน ปากกา 200 ด้าม นำมอบให้โรงเรียนสะพือวิทยาคาร งานนี้คนที่ยิ้มไม่หุบ ก็อาจารย์แม่ของลูกๆ รุ่นนี้ที่ลูกๆ เป็นศิษย์ตัวอย่าง ทั้งด้านการเรียน กิจกรรม การดำเนินชีวิต ความประพฤติ หน้าที่การงาน นอกจากนั้น ครูอาจารย์ทุกท่าน และรุ่นน้องก็ร่วมชื่นชมกันอย่างม่วนชื่น
นอกจากพี่ๆจะนำของมาฝากยังมาช่วยแนะแนวทางในการศึกษาต่อ การเลือกอนาคตอันดีงาม และการพัฒนาตนในทุกๆด้านให้แก่น้อง ๆ อาจารย์แม่ขอขอบใจลุกๆ ทุกคนที่ทุมเทกำลังใจ กำลังสมอง กำลังทรัพย์ในการทำกิจกรรมต้นแบบที่ดีงามให้รุ่นน้องๆ ได้เห็นและเอาเป็นแบบอย่าง และกราบขอบคุณท่านที่ให้การสนับสนุนพลังอันบริสุทธิ์ในครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นผู้บังคับบัญชาของแกนนำ 2 หนุ่ม หรือท่านผู้อุปการะคุณทุกท่าน ขอให้ผลแห่งความดีย้อนกลับคืนสู่ท่านทั้งเป็นร้อยเท่าทวีคูณ
นี่แหละตัวการ ที่ลูกๆ ต้องกลับมา เพราะท่านอาจารย์แม่อยากทำอุทยาน การศึกษา มีที่ นั่งให้เด็กๆนั่งอ่านหนังสือและทำการบ้าน
สิบตรีต้น หัวหน้าทีม
จ่าอันโอลิเวอร์ ผู้อดมื้อกินมื้อ 3 เดือนเพื่อประสานงาน เพื่อน เพราะเป็นคนได้ยินอาจารย์แม่พูดเปรยๆว่าอยากทำอุทยานการศึกษา
พี่ยุทธิ์ พี่รัน พี่ดาว ม.อุบลฯ
พี่ทัก ม.อุบลฯ
พี่บอย พี่พจ พี่เพียร ม.ราชภัฏอุบลฯ
น้องๆส.ว. ก็นั่งฟังพี่ๆเล่าประสบการณ์ แนะแนว แนะนำ
พี่พยาบาลคนสวย ม.ราชธานี พาน้องๆเล่นเกมสนุกๆ แต่ไม่ใช่ดิ่งพสุธาหรอก
ตอนทานอาหารก็ยังมีใจมาเก๊กหล่อ อาหารไม่อร่อยหรือลูกๆ
เข้าพิธีการมอบสิ่งของที่ระดมมาเสียที
คนนี้ครูเสือมือกล้องและพิธีกรนะจ๊ะ
แก้ข่าวด้วย วันเดือนปีที่ภาพ ถ่านกล้องมันอ่อนนะจ๊ะ ถ่ายเมื่อ 3พฤศจิกายน 2551 (03/11/2008)
ความเห็น (7)
วันนั้นข้าพเจ้าเองก็มีความสุขมากๆ
ได้อะไรหลายๆอย่างกลับมา
ทั้งความสุขใจ รอยยิ้มของน้องๆ รอยยิ้มของครูอาจารย์ ความภูมิใจ เเละที่สำคัญคือได้กลับบ้านที่เคยอยู่ เคยเรียน เคยเล่น ได้เจอเพื่อนที่ห่างกัน
จนมาวันนี้ข้าพเจ้าไม่เสียใจเลย
ที่ได้ร่วมมีวันเเละเวลาดีๆ เหล่านั้นร่วมกับเพื่อนๆ ครู อาจารย์ เเละรุ่นน้องทุกคน
ส.ท.ธนาสาร น้องต้นคราบบบบบ
วันนั้นหรอมีความสุขมาก ทั้งสุขที่ได้ทำเพื่อน้องๆ โรงเรียน ท่านอาจารย์ และเห็นเพื่อนในรุ่นมากันเยอะเลยก็รู้สึกปลื้มใจเลย จากที่ทนเหนื่อยกันมานาน เพื่องานนี้ แต่งานออกมาดี(ดีมากๆ) ก็หายเหนื่อยเป็นปริดทิ้งเลยละครับ
หวังว่ากิจกรรมนี้จะทำให้น้องทุกคนมีกำลังใจที่จะสู้ชีวิต ตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของตัวเอง ถึงแม้เราจะไม่ใช่โรงเรียนระดับชั้นนำของจังหวัดของประเทศ แต่เราจะก็ให้สถาบันอื่นได้รู้ว่าลูก ส.ว. เราก็ทำได้เหมือนกัน ผมรู้สึกภูมิใจนะที่ได้สำเร็จการศึกษาจากสถาบันแห่งนี้ และหวังอย่างยิ่งว่าน้องจะสืบทอดเจตนารมของรุ่นพี่ๆที่ผ่านมาต่อไปนะ (ในเฉพาะเรื่องที่ดีๆนะ น้อง ส่วนเรื่องที่ไม่ดีก็อย่าเอามาเป็นแบบอย่างละ) ลูก ส.ว. เป็นสถาบันที่มีวัฒนธรรม Civilizetion ที่ดี มีคุณค่าในตัวของเรา อย่าลืมช้างเผือกมักอยู่ในป่าใหญ่อันลึกไกลแสนไกล
เป็นกิจกรรมที่ดีมากครับ
ทำให้น้องๆมีความพยายามที่จะทำสิ่งดีๆมากขึ้นๆไป
และก็ขอขอบคุณพี่ๆทุกคนนะครับ
เราจะเอาประสบการฯของพี่มาปรับใช้นะ
อิอิ
เมื่อไหร่จะถึง 40 ปีคืนสู่เหย้าสักทีหน้อ
ผมรออยู่นะครับเนี่ย อยากเจอพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ
และอยากเห็นความสามัคคีของศิษย์ สว. ทุกท่านจังเลย
คิดถึงอาจารย์ทุกท่านจังเลย
อยากกลับปัยเจอเพื่อนๆจังเลย
เมือหรัยโรงเรียนเราจะจัดงานคืนสู่เย้ากับเขาบ้าง
คิดถึงเพื่อนๆชาว ส.ว จังเลย
อยากเจอเพื่อนชาว ส.ว.รุ่น51 จังเยย