เป็นไปได้นะเรา เมื่อเช้าเพิ่งไปหาหมอกระดูกที่โรงพยาบาลค่ายจิรประวัติ หมอบอกว่ากระดูกเริ่มเสื่อมจ่ายยาบำรุงกระดูกให้ ตอนรับยาดันเจอหัวหน้าเภสัชที่รู้จักอีก น้องโอ๋บอกว่า "อ้าว! พี่แดงเอง ได้เวลาอันควรแล้วเหรอคะ" พอตกเย็นป้าแดงแผลงฤทธิ์ทันที
ก่อนนอนคืนนี้อยากเล่าเรื่องฮา ๆ ของตัวเอง เปลี่ยนบรรยากาศเรื่องอึ้ง ๆ ที่เล่าเมื่อตอนบ่าย
- เมื่อตอนเย็นดิฉันไปทำธุระที่ธนาคาร ระหว่างที่กำลังควักแว่นสายตาป้า (สายตายาว) ขึ้นมาเพื่อเขียนใบถอนเงินที่เคาน์เตอร์เล็ก ๆ ของธนาคารกรุงไทย สาขาแฟรี่แลนด์ หางตาก็เหลือบไปเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังยืนเก้ ๆ กัง ๆ อยู่ตรงเครื่องกดลำดับเลข ในใจนึกว่ายัยคนนี้สงสัยจะมากดก่อนเขียนอีกคนนึงแล้ว (ประสบการณ์เดิม)
- ทันทีที่คิดในใจ ดิฉันซ้ายหันทันที เห็นผู้หญิงตัวไม่สูงนักคนหนึ่ง ผิวคล้ำ ผมซอยสั้น สวมแว่นตา มือไวกว่าความคิด ดิฉันตีเผียะเข้าที่ต้นแขนของเธอ แล้วเรียกว่า "ยัยสุ" หมายถึง เพื่อนพยาบาลที่ดิฉันเพิ่งคิดจะโทรหาเรื่องจองห้องพิเศษที่โรงพยาบาลสวรรค์ประชารักษ์
- คุณคนนั้นขวาหันขวับกลับมา "ว๊ายตาย ! ขอโทษค่ะ" ดิฉันยกมือไหว้ทันทีก่อนเธอจะควักมือตบ ...ตบ หลากสีออกมาจากกระเป๋า "คิดว่าเป็นเพื่อน หุ่นเหมือนกัน หน้าตาก็เหมือนกันจังเลย นี่ขนาดใส่แว่นแล้วนะคะเนี่ย" (ตกลงเหมือนกันอ๊ะป่าว) แต่หน้าเหมือนจริงๆค่ะ
- คุณแดงเธอรีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ แล้วรีบหันกลับมาก้มหน้าก้มตารีบเขียน ในใจก็ทั้งโกรธทั้งขำตัวเอง ดีนะที่พอหันกลับมาอีกทีคุณพี่เค้าออกไปแล้ว เฮ้อ! โล่งอก เป็นไปได้นะเรา เมื่อเช้าเพิ่งไปหาหมอกระดูกที่โรงพยาบาลค่ายจิรประวัติ หมอบอกว่ากระดูกเริ่มเสื่อมจ่ายยาบำรุงกระดูกให้ ตอนรับยาดันเจอหัวหน้าเภสัชที่รู้จักอีก น้องโอ๋บอกว่า "อ้าว! พี่แดงเอง ได้เวลาอันควรแล้วเหรอ" พอตกเย็นป้าแดงแผลงฤทธิ์ทันที
- ออกจากธนาคารรีบโทรหา "ยัยสุ" ด่วน ขำก๊าก ขำกลิ้งลั่นถนนเจ้าค่ะ บอกเพื่อนว่าถ้าไม่โทรหาเธอเดี๋ยวความจำชั้นมันไม่ยอยลบ ไปทักคนอื่น แบบถึงเนื้อถึงตัวอีกต่างหาก งานนี้ไม่รู้เสื้อเหลืองหรือเสื้อแดงก็มีสิทธิ์ควักอาวุธได้ทั้งนั้น สุดท้ายเราบ๊ายบายกันด้วยเรื่องนัดเจอกันวันศุกร์ เพื่อเอาเรื่องไปเม้าท์ในหมู่เพื่อนต่อ ลืมบอกไปว่าดิฉันยังไม่เคยเห็นยัยสุใส่แว่นสักกะที
- ผู้อาวุโสรุ่นพี่ ถ้ามีประสบการณ์แบบนี้กรุณาชี้แนะด้วยว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องใหม่ที่ป้า ๆ ต้องเริ่มเรียนรู้หรือเปล่า จะเป็นพระคุณค่ะ