วันนี้
วันนี้ของผม...
ดวงอาทิตย์ก็ขึ้นทางทิศตะวันออกและตกทางทิศตะวันตก
ทุกสิ่งทุกอย่างราวกับว่าจะเหมือนเดิม แต่วันนี้...
ผมกลับรู้สึกว่า โลกทั้งใบมันกดทับลงมาที่ตัวผม
ทันทีที่รู้ว่าตัวเองได้เกรด F ในรายวิชาเอกตอนปี่สี่เทอมสอง
เกรด เอ อีกสองตัวก็ไม่มีความหมาย
ผมคิดว่าชีวิตผมตอนนี้กำลังจะพังลงไปทั้งชีวิต
ผมจะทำอย่างไรต่อไปดี คนที่รู้เรื่องที่ผมติด เอฟ
เสียงส่วนใหญ่บอกว่า " ว่าแล้วทำแต่กิจกรรม แล้วเป็นไงล่ะกิจกรรมช่วยอะไรได้มัย?"
หนึ่งในเสียงคนพวกนั้นคือแม่ผมเอง ที่ท่านพยายามถามผมตลอด
ตั้งแต่ปีหนึ่งถึงปีสี่ว่า กิจกรรมทำไปทำมัยลูก
ทำแล้วได้อะไร จริงอยู่กิจกรรมเป็นประสบการณ์แล้วไงล่ะทีนี้
ผมไม่โทษใครได้แต่ก้มหน้ารับกรรมต่อไป
ผ่านมาห้าวันแล้ว...ผมยังหาทางออกให้กับชีวิตของผมเองไม่ได้
เกือบทุกวันที่ตื่นขึ้นมาตอนกลางดึก แล้วถามตัวเองว่าเราจะทำอย่างไง
จะทำอะไร จะอยู่อย่างไง พ่อแม่จะเป็นอย่างไง
ผมหอบทั้งความหวัง ความฝันของพ่อแม่ ความหวังของคนทั้งครอบครัว
และแล้วมันก็เป็นเหมือการขายนาส่งตัวอะไรไม่รู้มาหาลัย
ชีวิตและอนาคตของผมจะเป็นอย่างไรต่อไป
ผมจะออกจากชีวิตมหาวิทยาลัยดีมัย?
ความเห็น (5)
ค่อยๆคิดนะคะ อดทน สู้ เริ่มต้นใหม่
ยังไงชีวิตต้องก้าวเดินต่อไป
ใจเย็นๆค่ะ
ค่อยๆคิด
ทุกอย่างต้องมีทางแก้ไข
ค่อยๆเริ่มต้นใหม่ นะคะ
ใยมดก็ติดเอฟเหมือนกันค่ะ ติดเอฟเอฟด้วย
ชงกับน้ำร้อนอร่อยมากมาก
เรื่องเอฟเป็นเรื่องธรรมชาติค่ะน้อง
เพื่อน ๆ พี่ติดเอฟ ตอนนี้เป็นหมอเป็นพยาบาลเป็นครูไปแล้ว
ส่วนพี่เรียนได้ที่หนึ่งที่สอง ตอนนี้เป็นอะไรดีน้า
ไม่รู้เหมือนกันค่ะ
ให้กำลังใจค่ะ สู้ๆยิ้มๆๆๆ เข้าไว้จ๊ะ
ไทบ้านเดียวกันเด้อ..ติดเอฟแล้ว..มันสิเป็นจั๋งใด..บาดนิ..บอกเอื้อยแน..
ต้องออกเลยบ่..หรือว่าต้องลงทะเบียนเรียนใหม่..หรือแค่แก้เอฟ..ถ้ายังมีโอกาส..กะสู้ๆๆๆๆ..อย่าท้อ..อย่าถอย..ลูกอีสานต้องสู้..เข้าใจบ่..
สมัยพี่..ออกแต่ค่าย..เรียนกัน 6 ปี 8 ปี...จบปุ๊บมีงานทำปั๊บ..ประสบการณ์หลาย
บ่มีไผตกงานจั๊กคนเด้อ..สิบอกให้..เอื่อยจบ มข.เด้
- การมุ่งมั่นเป็นสิ่งที่ดี การที่เราทำกิจกรรมจนบางครั้งทำให้เราหย่อนในการเรียนบ้าง หรือบางครั้งอาจมีบ้างที่ทำกิจกรรมจนเราไม่มีเวลาอ่านหนังสือ แต่..นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่ากับว่า คือการเรียนรู้ชีวิตจริง
- เราเรียนหนังสือจากปี 1 ถึงปี 4 อยากรู้จักว่ากี่วิชา กี่หน่วยกิจ แล้วทราบหรือไม่ว่า เมื่อเราจบไปแล้ว วิชาทีเรียนมีสักกี่วิชาที่เรานำไปใช้ในงานจริง ๆ คำตอบก็คือ น้อยมาก
- อ่าว แล้วทำไมเราต้องเรียนเยอะขนาดนั้นด้วยละ ..บางครั้งพี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมกระทรวงศึกษาฯต้องกำหนดให้เราเรียนมากขนาดนี้ ทั้ง ๆ ที่ความจริง ๆ แล้วชีวิตกับการทำงานมันแทบจะเส้นขนานกัน
- น้องรู้ไหมคะว่า คนที่เรียนเก่ง ๆ ขณะที่เรียนเขาไม่เคยสนใจกิจกรรม ไม่เคยให้ความร่วมมือนอกจากจะบังคับจริง ๆ เขาเรียนเกรด A หรือ B ตลอด เกรดสูง ๆ 3.5 ขึ้นไป แต่ลองให้พวกเขาพรีเซนต์ซิ รับรองทำไม่ได้ มันต่างจากน้องแน่นอน การเรียนในมหาวิทยาลัยนั้น เกรดมากเกรดน้อยเป็นเพียงประตูผ่านเท่านั้น แต่จะสามารถผ่านเข้าประตูโดยให้คนยอมรับได้นั่นซิสำคัญ
- เคยได้ยินไหมคะว่า คนที่เรียนเก่ง ๆ แต่ไม่มีมนุษยสัมพันธ์ก็ไม่สามารถทำงานได้อย่างเป็นสุข เพราะการทำงานต้องอาศัยมิตรและทีมเวริ์คค่ะ
- อย่าท้อนะคะ เพราะการติด F เนี่ยไม่ใช่เรื่องน่าอายคะ ใคร ๆ เขาก็ติดกัน แต่หากน้องมุ่งมั่นต่อไปว่า จะจัดสรรเวลาเพื่อเรียนและกิจกรรมให้มีสัดส่วนที่พอดีไม่เสียการเรียนก็จะทำให้น้องไม่ติด F อีกเป็นครั้งที่ 2 ค่ะ
- เป็นกำลังใจให้ค่ะ
- สู้ ๆๆๆ นะคะ
สู้ ๆ ๆ นะคะ
มาส่งกำลังใจค่ะ
ลองฟังเพลงแรงใจ ของโจโฉ นะคะ