เรื่องต่อไปนี้ เล่าไปก็น่าอายยยย...ครับ
แต่คิดไปคิดมา บันทึกเอาไว้ดีกว่า อีกอย่างมีเพื่อนบางท่านอยากรู้ด้วย
จริงๆ แล้วผมเลิกซื้ออาหารกระป๋องมานานแล้วครับ
เพราะระหว่างทำงานที่ ศูนย์เทคโนโลยีโลหะและวัสดุแห่งชาติ (MTEC)
ก็ได้เจอกรณีศึกษา (สนุกๆ) หลายกรณีเกี่ยวกับอาหารกระป๋องนี่แหละ
เอ้า! เข้าเรื่อง...ให้ภาพเล่าแทนก็แล้วกัน ;-)
เช้าวันพฤหัสบดีที่ 16 ตุลาคม 2551
ก่อนไปทำงาน ก็พลันไปเห็นเหตุการณ์แปลกๆ ในครัว
มองขึ้นไป....เฮ้ย! นั่นลงมาจากข้างบนนี่หว่า
พอเปิดตู้ดู ก็ถึงกับร้องลั่น!
แหม! กระป๋องเอียงมาดเท่เชียว...
นำลงมาเก็บภาพไว้ซะหน่อย
โอ้โห! หมักไว้จนเกิดก๊าซความดันสูง ขนาดฝากระป๋องเปิดเองอัตโนมัติเชียวรึนี่
8-O <= ตาโต + อ้าปากค้าง
ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว แอบดูข้างในซะหน่อย ผิวกระป๋องโดนกัดกร่อนไปเยอะเชียว
ส่วนนี่คือด้านบน ซึ่งโดนแรงดันจนบวมเป่ง
บทเรียน
ผลไม้กระป๋องแม้จะระเบิดไม่รุนแรงเท่าแก๊สน้ำตาที่ทำจากจีน
แต่ก็สามารถทำให้ตู้ในครัวของคุณเลอะเทอะได้...
สรุปใหม่ดีกว่า
อย่าทิ้งอาหารกระป๋องไว้ในที่ลับตาจนลืมมมมม....อิอิ
ถ้ายังไม่หายมันส์...ลองไปชมกรณีนี้ (อะไรๆ ก็เกิดในห้องครัวบ้านผม)
อ๋อ หมดอายุไปนานนี่เอง แบบนี้ค่อยหายกลัวค่ะ ชอบเก็บของทิ้งเสมอ เคยเก็บของทิ้งจนแม่ต้องไปรื้อถังขยะเอากลับคืนมาด้วยค่ะ แหะๆ
แบบนี้เรียกว่าฟ้องตัวเองไหม อิอิ หรือฟ้องใครดีคะ
แต่เพื่อประเทศชาติโปรดงดโฆษณาค่ะ คิคิ
สวัสดีครับ
คุณอาริตา : เก็บจนลืมมมม...ไปเลยครับ แต่จะว่าไปแล้ว ผมก็เลิกซื้อ/เลิกกิน ผลไม้กระป๋องไปนานมากแล้ว
พี่ดาว : อย่างนี้ต้องฟ้องภรรยา เอ้ย! ฟ้องตัวเอง ให้เข็ดครับ จำไว้ๆๆ อิอิ