อันเนื่องมาจากรักการอ่าน "เซียนดอกสร้อยสุภาษิต"ตอนที่1

ชอบอ่านมาตั้งแต่เด็ก มีหน้าที่อ่านนิยายมาเล่าให้เพื่อนฟัง

      อันเนื่องมาจากรักการอ่าน ชอบอ่านมาตั้งแต่เด็กๆและรับรองว่าเป็นคนอ่านจับใจความได้เร็วมาก เพราะเพื่อนๆมอบหมายให้อ่านนิยายมาเล่าให้เพื่อนฟัง หนังสือเล่มโปรดเห็นจะได้แก่นิตยสาร ประเภทสกุลไทย ขวัญเรือน เดลิเมย์ (ไม่มีแล้ว) ชอบอ่านนิยายมากไม่มีเงินซื้อ ก็ไปที่แผงหนังสือในตลาด หยิบมาอ่าน อ่านจับใจความให้เร็วที่สุดเพราะเพื่อนรอ จากนั้นก็เช่านิยายมาอ่าน อ่านนิยายจีนชนิด 2 วัน 2 คืน (ไว้นานไม่ได้ค่าเช่าแพง) ต่อมาชอบอ่านประวัติศาสตร์ ทำคะแนนได้ดีทีเดียว ต่อมาก็ดาราศาสตร์ (ฝนดาวตก ตกที่ไหนตามไปดู )จะอย่างไรก็ตาม เรื่องที่ทำให้อ่านหนังสือคล่อง เข้าใจเนื้อความ ประเภทซาบซึ้งหรือเรียกว่าINมาตั้งแต่เด็กๆที่ประทับใจมาก เห็นจะได้แก่ ดอกสร้อย สุภาษิต ชนิดเรียกว่า เซียนก็ได้ ลองดูนะคะ ไครจำได้เยอะมาแลกเปลี่ยนได้ค่ะ (ไม่ซ้ำกันนะคะ) ชอบนกจะจำเรื่องนกได้มาก เป็นต้นว่า

   นกเอ๋ยนกเอี้ยง        คนเข้าใจว่าเจ้าเลี้ยงซึ่งควายเฒ่า     

แต่นกเอี้ยงนั้นเลี่ยงทำงานเบา   แม้อาหารก็ไปเอาบนหลังควาย   

เปรียบเหมือนคนทำตนเป็นกาฝาก   รู้มากเอาเปรียบคนทั้งหลาย        

 หนีงานหนักคอยสมัครงานสบาย     จึ่งน่าอายเพราะเอาเยี่ยงนกเอี้ยงเอย 

              ด้วยเป็นคนที่ชอบนกมาก แต่ตอนเป็นเด็กจึงสงสารนกเอี้ยงกลับคิดว่าใครจะเข้าใจนกบ้าง แต่จริงท่านแต่งดีเป็นเรื่องสอนใจ(เป็นความคิดที่วิฌศษจริงๆ) เรื่องของกาก็มี

กาเอ๋ยกาดำ รู้จำรู้จักรักเพื่อน 

ได้เหยื่อเผื่อแผ่ไม่เชียเชือน   

 รีบเตือนพวกพ้องร้องเรียกมา

เกลื่อนกลุ้มรุมล้อมพร้อมพรัก 

น่ารักน้ำใจกระไรหนา

การเผื่อแพ่อหนูจงดูกา  

 มันโอบอารีดีหนักเอย

           เห็นมั๊ยคะตัวดำแต่ใจไม่ดำ เรื่องนกเขาก็มี

นกเอ๋ยนกเขา ขันแต่เช้าหลายหนไปจนเที่ยง 

สามเส้ากุกแกมแซมสำเนียง  เสนาะเสียงเพียงจะรีบงีบระงับ

อันมารดารักบุตรสุดถนอม  สู้ขับกล่อมไกวเปลเห่ให้หลับ

พระคุณท่านซาบซึมอย่าลืมลับ  หมั่นคำนับค่ำเช้านะเจ้าเอย  

เรื่องจากนกกระจาบ

นกเอ๋ยนกกระจาบ  เห็นใบพงลงคาบค่อยเพียรขน 

มาสอดสอยด้วยจะงอยปากของตน   ราวกับคนช่างพินิจคิดทำรัง

ช่างละเอียดเสียดสลับออกซับซ้อน อยู่พักร้อนนอนร่มได้สมหวัง

แม้นทำการหมั่นพินิจคิดระวัง ให้ได้ดังนกกระจาบไม่หยาบเอย

ในฐานะที่ชอบดาราศาสตร์ แถมเรื่องดวงจันทร์หน่อย

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า  ใครขอข้าวขอแกงท้องแห้งหนอ

ร้องจนเสียงแห้งแหบถึงแสบคอ จันทร์จะรอให้เราก็เปล่าดาย

ยืมจมูกท่านหายใจเห็นไม่คล่อง  จะหาช่องเลี้ยงตนเร่งขนขวาย

แม้นเป็นคนเกียจคร้านพานกรีดกราย ไปมัวหมายจันทร์เจ้าอดข้าวเอย

(ติดตามต่อนะคะ จะพยายามหารูปมาลงนะคะวันนี้ดูรูปนี้ไปก่อนอาจะไม่เกี่ยวกันสักเท่าไหร่)

มีนกกิ้งโครงด้วยะคะ สนุกมากมันเข้าบ้านผิด

นกเอ๋ยนกกิ้งโครง    หลงเข้าโพลงนกเอี้ยงเถียงเจ้าของ

อ้อยอี๋เอียงอ้อยอี๋เอียงส่งเสียงร้อง เจ้าของเขาว่าหน้าไม่อาย

แต่นกยังรู้ผิดรัง  นักปราชญ์รู้พลั้งไม่แม่นหมาย

แต่ผิดรับผิดพอผ่อนร้าย  ภายหลังจงระวังอย่าพลั้งเอย

   จำได้ว่าเวลาทำผิด มาสารภาพผิดกับแม่ แม่บอกว่า "เออดีที่รับผิดแต่รู้สึกจะบ่อยไปหน่อย....."(สมควรรับโทษบ้าง)

ดุเหว่าก็มีนะคะ

ดุเอ๋ยดุเหว่า  ฝีปากเจ้าเหลือเอกวิเวกหวาน

ผู้ใดฟังวังเวงบรรเลงลาญ  น่าสงสารน้ำเสียงเจ้าเกลี้ยงกลม

เป็นมนุษย์สุดดี ก็ที่ปาก  ถึงจนยาก พูดจริงทุกสิ่งสม

ไม่หลอนหลอกปลอกปลิ้นด้วยลิ้นลม  คนคงชมว่าเพราะเสนาะเอย

(ติดตามตอน 2 ค่ะ)

[ธ.วั ช ชั ย]

สวัสดีครับ

ชอบอ่านกลอนดอกสร้อยฯ เหมือนกันครับ

รออ่านต่อครับ

[krutoiting]

สวัสดีค่ะ อาจารย์เขียนสนุกชวนติดตาม นึกเห็นภาพตัวเองยามเป็นเด็ก วันนี้มาอ่านใหม่ ก็ยังให้ความรู้สึกดีๆ กลับมา ขอบคุณค่ะ