ข้าพเจ้าขอนำบทหนังตะลุงที่เคยอ่านมาเสนอสาระครับ
ตอนที่ นายเท่ง ตอบคำถามพระฤๅษีในฐานะผู้ตาม เท่งตอบว่า
"ผู้ตามก็ต้องดี แต่ถ้าผู้ตามหรือลูกน้องเป็นอย่างนี้ใช้ไม่ได้ คือ
เลี่ยงหัวตอ ล่อไข่แดง แย่งรายงาน พล่านหน้านาย ขายพวกพ้อง ฟ้องไม่เลือก เสือไม่หยุด มุดใต้ดิน กินของเพื่อน "
ก็เป็นข้อคิดจากตัวตลกหนังตะลุงนะครับ ถ้าเราเป็นลูกน้องอย่างนี้ ต้องปรับปรุงตัวนะครับมาดูตัวเองบ้าง
โทษคนอื่นนั้นเห็นเช่นภูเขา
โทษของเรานั้นเห็นเท่าเส้นขน
ตดคนอื่นเหม็นเบื่อนั้นเหลือทน
แต่ตดตนนั้นเหม็นไม่เป็นไร
สวัสดีครับคุณ pakron
หนังลุง เป็นการแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุด เป็นการการแสดงมุขปฐาด้วยคนๆเดียว
มีเรื่องเล่า พ่อหลวงวัดพังเถียะสงขลา (ขออภัยที่ต้องเอ่ยนาม)รับหนังมาเล่น
พอถึงบทขับยอพ่อหลวงกลอนติด ดังนี้ "นึกขึ้นได้ยกมือไว้อาจารย์วัดพังเถียะ
(กลอนคำตาย)ท่านขรัวะเขียะ คัวะเคียะอยู่ในธรรมกรรมมัฎฐาน " พ่อหลวงไม่ปลื้มต้องลาโรงกลางดึก อะไรทำนองนี้น่าจะได้หยิบยกมาเพื่อการศึกษาวัฒนธรรมหนังลุงน่ะท่านน่ะ
สวัสดีครับ บังหีม
มีอีกเรื่องครับ คุณพ่อเล่าให้ฟัง เกิดที่วัดแม่เปรียะ หนังออกรูปหน้าบทว่า "ไว้พ่อท่านวัดแม่เปรียะ" หนังต่อไม่ได้ ก็ว่าซ้าไปซ้ำมาหลายครั้ง จึงนึกออกว่า "ผลั๊วะเผลี๊ยะ พลั๊วะเพลี๊ยะ แล พ่อท่านเหอ " พอเล่นเสร็จ พ่อท่านให้ไปเอาราดที่บนกุฎิ พอหนังกราบพ่อท่าน พ่อท่านกล่าวว่า "ไว้พ่อท่านวัดแม่เปรียะ นั่งพับเพียบเสียก่อนตอนประหนม" หนังไม่เอาค่าราดสักบาท เพราะอายพ่อท่าน ถวายวัดหมด แสดงว่า สระ เอียะ น่ากลัวนะครับเล่นเอาหนังอดเบี้ยงานนี้