หมัดเด็ด
อ่านเอานะ แล้วดูว่าใครกันแน่ที่มองคนเพียงภายนอก
วันนี้ (จันทร์ที่ 13 ต.ค.51)
ได้ปล่อยหมัดเด็ดให้กับเด็กวัยรุ่น
ที่กำลังวิจารณ์ผู้หญิงปากแดงกับปากดำ
ดีนะที่เด็กทั้ง ๒ คนไม่ปล่อยหมัดเด็ดกลับมามั่ง
อย่างเช่น .... ป้า...ยุ่งอะไรด้วยหล่ะป้า...นั่งไปเฉยๆ ได้ป่าว .... อย่าเอาใจใส่เกือก
ถ้าเด็กย้อนกลับอย่างนั้น อิฉันคงหน้าม้านกลางรถไฟฟ้าใต้ดินเป็นแม่นมั่น
นึกแล้วก็ยังขำกับพฤติกรรมตัวเองไม่หาย
เหตุที่ว่ามันเป็นอย่างนี้ค่ะ\
วันนี้ (จันทร์ที่ 13 ต.ค.51) ก็เดินทางไปอบรมครูโยคะตามปกติ ไปด้วยอาการป่วยด้วยนะ เพราะเป็นหวัด และในตู้รถไฟใต้ดินก็ทำไมเปิดแอร์ซะจนเป็นห้องเย็นด้วยก็ไม่รู้ ต้องงัดเอาผ้าคลุมไหล่มาห่อร่างตัวเอง ต้องใช้คำว่า "ห่อร่าง" จริงๆ ค่ะ เพราะไอ้ความที่เป็นคนที่ไวต่ออากาศหนาวก็เลยต้องไปเสาะแสวงหาผ้าผืนใหญ่มาใช้ เป็นผ้าห่มผืนเล็กๆ ได้เลยค่ะ
พอนั่งไปได้สักระยะด้วยอาการนั่งหลับด้วยนะ (อาการ ปกติของตัวเองเมื่อนั่งที่ไหนก็หลับที่นั่น)ก็รู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆ และรู้จากการสนทนาของคนข้างๆ ว่าเป็นเด็กผู้ชายด้วยโทนเสียง
คนแรก "เฮ้ย...คนนั้นน่ารักจังหวะ ปากแดงเชียว"
คนที่สอง "เออ...น่ารัก อยากรู้จัก ทำไงดีวะ"
คนแรก "เดี๋ยวฉันแนะนำให้รู้จัก"
คนที่สอง "แ...ง่ แต่อีกคนหนึ่งเด๊ะ โคตรปากดำเลย สงสัยดูดบุหรี่จัดไปหว่ะ"
เท่านั้นแหล่ะดวงตาของอิฉันที่กำลังปิดอยู่ก็ดีดผึง ตื่นเลยค่ะ
"น้อง คนที่ปากดำไม่จำเป็นที่เขาดูดบุหรี่หรอกนะ เขาอาจจะสุขภาพไม่ดีก็ได้ อย่างพี่ปากดำก็เพราะสุขภาพไม่ดี อย่าตัดสินคนด้วยภายนอกซิ"
แล้วก็นั่งหลับตาต่อ
คิด ดูซิคะท่าน เด็กมันคงจะงง ...เอ๊ะ...ป้ามาได้อย่างไง เห็นนั่งหลับไม่ใช่หรือ ละเมอหรืออย่างไร เด็กมันคงคิดอย่างนั้น และไอ้ที่ตัดสินคนด้วยภายนอก ก็ป้าไม่ใช่หรือ ที่กำลังต่อว่าพวกผม
ไอ้ นี่คิดได้เองเอาตอนที่นั่งหลับตาเมื่อต่อว่าเด็กไปแล้ว แต่นั่งไปก็ สุดแสนจะอึดอัดมากๆ ต่อว่าเด็กมันไปไงเนี่ย เด็กจะพูดจะแสดงความคิดเห็นอะไรก็ช่างซิ ไปยุ่งอะไรกับเขาด้วย
แต่มันไม่ทันไงคะ พอบอกว่า ผู้หญิงปากดำสงสัยดูดบุหรี่จัด
มันจี๊ดเลยค่ะ .... จนตัวจี๊ดมันพุ่งออกทางปาก
เพราะตัวเองโดนมองมาอย่างงั้นตั้งแต่เริ่มเป็นวัยรุ่นจนปัจจุบัน
ว่าเที่ยวเก่งบ้างหล่ะ อ้อร้อบ้างหล่ะ โอ๊ยสุดแสนที่โดนตัดสินจากการมองภายนอก
แม้ล่าสุดก็โดนอาจารย์ผู้ใหญ่ในแผ่นดินที่เคยทำงานเป็นเลขาสำนักงานให้ ถามเรื่องฟงแฟน มันยิ่งจี๊ด
เพราะคิดว่า ทำไม...หนูขออยู่คนเดียว มีความสุขกับการอยู่คนเดียวนี่ผิดตรงไหนหรืออาจารย์
และไม่ต้องแนะนำใครให้หนูด้วยนะ เพราะหนูเลือกการอยู่ตรงนี้แล้ว และเกือบลุกหนีแล้วนะ
ไม่ได้ต่อว่าอาจารย์กลับ ได้แต่นั่งนิ่ง ... และตะหงิดๆ อยู่ในใจ
แล้วก็เปลี่ยนเรื่องไปพูดเรื่องอื่นและไอ้อาการหลับในของตัวเองก็โดนตัดสินว่าเที่ยวกลางคืนอีก ทั้งๆ ที่มีหลักฐานว่า ป่วยเป็นซีสในโพรงระบบประสาทสมอง ก็ยังไม่ยอมเชื่อ ก็เลยต้องปล่อยเขาไป ได้แต่ตะหงิดๆ อยู่ในใจว่า ทำไมคนในสังคมชอบตัดสินคนจากภายนอกจริงๆ
(ตอนนี้เกิดอาการบ่นๆๆๆๆๆๆๆ เพราะ .... อะไรก็ไม่รู้ อาการตะหงิดมันพลุ่งพล่านมากมายมหาศาล)
เรื่องยังไม่จบค่ะ
ด้วยอาการอึดอัดที่ยังต้องนั่งต่อไปเพราะยังไม่ถึงจุดหมาย ก็เกิดคำถามในใจว่า เด็กทั้งสองคนนั้นทำไมจึงมองผู้หญิงอย่างนั้น
"น้องเรียนที่ไหนหรือคะ"
"เรียนรามครับ"
"เออนั่นซิ... (เสียงสูงนะ) ...เจอคนเยอะนี่ ทำไมจึงมองคนแต่ภายนอกอย่างนี้"
(หยุดคิดนิดนึง...และพูดต่อไป)
"เรียนคณะอะไรกันเหรอ" (พยายามทอดเสียงให้ฟังดูนุ่มที่สุด ทั้งๆ ในใจกำลังดุเด็กทั้ง 2 คน)
"รัฐศาสตร์ครับ"
"เออ...คณะนี้ต้องเจอคนเยอะนี่ และเจอหลายรูปแบบด้วย ทำไมจึงได้มองคนแต่ภายนอกอย่างนี้"
"เออ...เออ... คือว่า ...." (เงียบอีกต่อไป)
พูดเสร็จอิฉันก็นั่งหลับต่อไป
ขำมั๊ยคะ ถ้าขำคงขำกับพฤติกรรมของตัวเองที่ยังไม่จบและอาการขำก็คงขำไปส่ายหน้าไปด้วยเนอะ เพราะดันไปถามเบื้องหลังเด็กอีก ถึงเหตุที่ทำไมทำให้พวกเขาคิดอย่างนั้น และนั่งคิดสะระตะ ทั้งพฤติกรรมของวัยรุ่นในปัจจุบัน สังคมปัจจุบัน วัยรุ่นในสมัยเรา สังคมในสมัยเรา มันเป็นเบ้าหลอมที่ต่างกันจริงๆ
และยังดีนะ ที่เด็กทั้ง 2 คนยังรักษากิริยาไม่โต้ตอบกลับมา
"สถานีต่อไป สถานีเพชรบุรี"
เสียงตามสายของรถไฟใต้ดินก็ดังขึ้น
แต่อิฉันยังไม่ลุกค่ะ ยังนั่งหลับอยู่นั่นแหล่ะ
"สถานีเพชรบุรี"
พอประตูเปิดปุ๊บ ก็ลุกขึ้นก้าวเดินออกไปอย่างมั่นใจสุดๆ
55555
เด็กทั้งสองคน คงโล่งใจ ... ที่ป้า...ประสาทแตกคนหนึ่งลุกขึ้นไปได้เสียที ถ้านั่งต่อไปคงต้องต่อว่าเขาอีก
ลองนึกภาพประกอบนะ
ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งห่มผ้าและดูเหมือนนั่งหลับอยู่ (เป็นป้าที่ดูดีหน่อยนะ ... อิ อิ อิ)
แล้วมีเด็กวัยรุ่น 2 คนมานั่งข้างพูดคุยกันเรื่องส่วนตัว
แล้วจู่ๆ ป้าที่นั่งหลับนั่นแหล่ะ ก็ลืมตาด้วยดวงตาลุกโพรงและต่อว่าเขาฉอดๆ
เป็นคุณอยู่ในเหตุการณ์ หรือ เป็นเด็กวัยรุ่น 2 คนนั้น จะงง...มากขนาดไหน
ตะแนว ตะแนว ตะแนว
ตะแน๊ว ตะแน่ว ตะแน้ว
(เพลงม้าย่องค่ะ) ....
จบเรื่องเล่า .... แต่อาการขำพฤติกรรมยังไม่จบเลยค่ะ ท่านทั้งหลายค้า
คำสำคัญ (Tags): #มุมมองที่แตกต่าง#เล่าเรื่องประสบการณ์
หมายเลขบันทึก: 216937เขียนเมื่อ 16 ตุลาคม 2008 12:23 น. ()ความเห็น (12)
- ฮ่าๆๆๆๆ
- ป้าไม่ธรรมดานะครับ
- แต่ก็ดี
- สอนเด็กบ้าง
- แต่งง งงว่าหลับยังละเมอสอนได้
- เนี่ยไม่ธรรมดา
- ฮ่าๆๆๆๆๆ
ขอบคุณค่ะ อาจารย์ที่เข้าใจ
แต่ก็ยังขำตัวเองไม่หายเลยค่ะ
เพราะ ป้า ... ไม่ธรรดา ...อะ ... อะ .... ไม่ธรรมดา
หุ หุ หุ
ขอโทษค่ะ เมื่อตะกี้ ไม่ได้เข้าระบบ
ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ
ที่แสดงความคิดให้สุขใจ ... อิ อิ อิ
สวัสดีครับ
อ่านแล้วฮาดีครับ
เป็นผม ผมก็งง
ป้า ณ จันทร์
ป้าเด็ดมาก ๆ เลย ที่กล้า เป็นบุคคลที่ 3 ร่วมกับเค้าด้วย นับถือ ๆ จริง ๆ
- ต้องขอยกย่องในความกล้าหาญของป้ามากครับ
- เป็นผมคงไม่กล้าแน่ ไปยุ่งเดี๋ยวโดนอะไรก็ไม่รู้ ชื่นชมๆ
ขอบคุณมากก้าบ ..... ที่เข้ามาช่วยยกย่อง
แต่ยังปรี๋อตัวเองไม่หายก้าบ
อย่าง Nat_Panik ว่านั่นแหล่ะ ดีนะที่พี่ไม่โดนสวนกลับ
สงสัยเด็กคงมึน & งง
แต่ที่กล้า เพราะ กระตุกต่อม "ปากดำ" เพราะโดนว่ามาตั้งแต่เล็กจนโต มันเลยผึงตื่นเลยไง ....
หุ หุ หุ
- แวะมาอ่านหมัดเด็ดครับ
- เด็ดจริงๆ
- อิอิ
หมัดเด็ดของพี่แตงตลกจังค่ะ
ขอบคุณก๊าบ ที่เข้ามาแสดงความชื่นชอบ
ดีใจจัง ที่น้องๆ อ่านแล้วขำ
ถึงต่อว่าก็ยอมรับนะ .... เพราะป้า....สาระแน...จริงๆ
หุ หุ หุ
หนิง หญิงป่ะ
โอ้โห...พี่สาวเรา
เด็ดจริงๆ เป็นหนิงหนิงก็คงจะนั่งงงเลยล่ะค่ะ
แต่ก็ดีนะคะสอนไปเลย จะได้รู้ซะมั้ง
55+
เย้....น้องสาวเราเข้ามาเมื่อไหร่เนี่ย
คิดถึงมากเลยนะ อุตส่าห์แย่ เข้าไปใน hi5 ทั้ง 2 ที่ ก็เงียบหาย คิดถึง....คิดถึง...คิดถึง...
ดูแลตัวเองดีๆ โดยเฉพาะใจเราหน่ะ เข้มแข็งนะจ๊ะ