เมื่อไม่ได้นอน : คืนสุดท้าย...!

 

สามเดือนแห่งการเข้าพรรษาผ่านไป เมื่อคืนก็เป็นคืนสุดท้ายแล้วสินะกับการตั้งใจสมาทาน “ไม่นอน” ตลอดทั้งพรรษา

การปฏิบัติธรรมที่สามารถกระทำด้วยอริยาบถสี่ แต่พรรษาที่ผ่านมานี้ฉันตั้งใจอยู่กับอริยาบทสามคือ ยืน เดิน นั่ง โดยเว้นการ “นอน” เสีย

เมื่อไม่ได้นอนฉันก็ได้นั่ง
นั่งเพื่อเรียนรู้การไม่ได้นอน...!

เมื่อไม่ได้นอนฉันก็ไม่ได้เสียอะไร ได้เรียนรู้ชีวิตอีกมากมาย และได้เรียนรู้ซึ่ง “ความทุกข์...”

ชีวิตที่เกิดมานี้ทุกนาทีแล้วกอดเกี่ยวอยู่กับความทุกข์
อัตภาพร่างกายนี้ล้วนแล้วแต่นำมาซึ่งทุกข์
ฉันเรียนรู้ความทุกข์เพื่อมิให้หลงระเริงว่าชีวิตนี้เกิดมาเพื่อสุข สนุกและสนาน

เมื่อรู้ชีวิต รู้ความทุกข์ ทุกย่างก้าวก็จะพร่างพราวด้วยความไม่ประมาท
ทุกวินาทีของชีวิต ทุกลมหายใจในอัตภาพ ย่อมจะยังกุศลทั้งของตนเองและบุคคลอื่นให้ถึงพร้อม

ความทุกข์แห่งค่ำคืน เมื่อแสงอาทิตย์สาดส่องความทุกข์นั้นก็จางคลายหายไป
แต่ความทุกข์ในสังสารวัฏนี้ ล้วนยาวไกล ซึ่งใคร ๆ ไม่สามารถหาเบื้องต้นและเบื้องปลายได้อย่างแท้จริง

ชีวิตที่เกิดมาล้วนแล้วแต่มีความทุกข์ติดขึ้นมาด้วยกันทุกคนทุกท่าน
ความเกิดใด ๆ ล้วนแล้วแต่เป็นจุดเริ่มต้นแห่งความทุกข์
การเจ็บก็เป็นทุกข์ การแก่ก็เป็นทุกข์ การตายเสียได้นั้นจึงเรียกได้ว่าหมดทุกข์ในอัตภาพร่างกายนี้

ถึงแม้ว่าพรรษานี้จะผ่านพ้น คืนนี้ฉันจะได้นอน แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าชีวิตฉันจะพ้นเสียจาก “ความทุกข์...”
เมื่อใดที่ยังมีชีวิต มีร่างกาย เมื่อนั้นก็ย่อมต้องพบต้องเจอกับความทุกข์อยู่ร่ำไป
แต่การทำความเพียรนี้ก็เพื่อให้พ้นเสียซึ่งจากทุกข์ทางใจ ให้คงเหลือไว้เพียงแต่ชีวิตที่อนิจจัง...

บุญ กุศล เจตนารมณ์ที่ผ่านพ้นในวันนี้
ที่ฉันยอมแลกชีวีที่มีอยู่นี้เพื่อการณ์ไกล
เพื่อให้เป็นต้นทุน เป็นดอก เป็นผล แห่งดวงใจ
ให้เปลื้องทุกข์จากจิตใจเสียได้ในคืนวัน

ชีวิต แห่งรั้วธรรม เดินตาม “มรรค”
องค์แปดชัด พาสัตว์ ลุสังสาร
ที่เวียนตาย เวียนเกิด ย่อมพบพาน
ดับสังขาร พร้อมดับจิต สิ้นทุกข์เอย...

 

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

สาธุค่ะพระอาจารย์

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

สาธุ

กราบขอบพระคุณค่ะ พระอาจารย์