ชีวิตนี้ มีไว้ ให้เรียนรู้ ไม่ควรอยู่ ดูทุกสิ่ง อย่างนิ่งเฉย
ทุกสิ่งล้วน มีคุณค่า น่าชื่นเชย ถ้าเราเคย เรียนรู้ อยู่กับมัน
เพียงแค่ลม หายใจ เซอร์ไพร้ซ์สุด ถ้ามันหยุด วันใด ตายเชียวนั่น
หายใจเข้า หายใจออก อยู่ทุกวัน ยังลืมกัน ว่าเรามี ลมหายใจ
อันตัวเรา ฝังกาย ในอากาศ ยังบังอาจ เติมควันพิษ มันควรไหม
ควันดำดำ ดูเหมือน ลอยไปไกล แต่รู้ไหม ว่าควัน มันหมุนวน
มันลอยย้อน กลับมา หาเราอยู่ เราควรรู้ แต่ทำไม ไม่ฉงน
อากาศเริ่ม ร้อนมาก เกือบสุดทน แต่บางคน บอกแก้ได้ โดยใช้แอร์
น้ำแข็งขั้ว โลกละลาย กลายเป็นน้ำ ไหลลงต่ำ น้ำทะเล เพิ่มขึ้นแน่
หากปล่อยไว้ คงได้ อาศัยแพ อยู่อย่างแย่ แช่น้ำ ตามกรรมเวร
จะติดแอร์ บนแพได้ ไหมเล่านี่ มันไม่มี ฟืนไฟ ให้ยากเข็ญ
ต้องทนร้อน นอนบนน้ำ อย่างลำเค็ญ ทั้งเช้าเย็น เป็นทุกข์ ทรมาน
ตั้งสติ กันใหม่ ยังได้อยู่ เริ่มเรียนรู้ การกระทำ ที่พ้นผ่าน
สิ่งไหนทำ แล้วไม่ดี อย่าขี้พาล ทำดื้อด้าน ต่อไป มันไม่ดี
เยี่ยมมากครับ
แล้วคนส่วนใหญ่จะรู้ใหมเนี่ย
หากถามเขา ถามเธอ หรือถามฉัน
ว่าคนนั้น ชั่วดี อยู่ที่ไหน
ทุกคนจะ ตอบรับ อย่างฉับไว
"อยู่ที่ใจ.....ที่สันดาน.....การกระทำ"
ทุกคนรู้ ในสิ่งที่ ทั้งดี....ชั่ว
ทุกคนกลัว ชั่วช้า มันน่าขำ
รักความดี ไขว่คว้า มาน้อมนำ
ทุกวันพร่ำ ทำดี ที่ ... "วาจา"
รู้ถูกผิด คิดได้ " ไม่ทำหรอก "
ได้แต่บอก ได้แต่เล่า เท่านั้นหนา
รู้ถูกผิด คิดได้ ไม่นำพา
เพราะทำดี กลัวถูกหา ว่า.....สุดเชย
ทำความดี คนกล่าวหา ว่าล้าหลัง
คนทำดี หมดกำลัง ใจจึงเฉย
คนทำชั่ว เป็นข่าวดัง นั่งเสบย
ใครเล่าเอย อยากทำดี มีแต่เวร
สังคมเรา เป็นเช่นนี้ นานปีแล้ว
คนชั่วจึง รู้แกว อย่างที่เห็น
คนดีจึง รู้อยู่ "อยู่ให้เป็น"
ไม่ยากเย็น อยู่เฉยเฉย นั่นแหละดี
" ราชาวดี " ผู้ประพันธ์