ชีวิตที่พอเพียง : 600. ฉันคือใคร

ที่จริงผมจะบันทึกเรื่องการตีความตัวตน (identity) ของหน่วยงาน   ที่ผมไปเรียนรู้มาจากการประชุมคณะอนุกรรมการกำกับ ติดตาม และประเมินผลการดำเนินงานตามยุทธศาสตร์ของ สวรส.   เมื่อวันที่ ๓๐ ก.ย. ๕๑

สวรส. เป็นองค์กรที่แปลกมาก    มีพนักงานในสังกัด ๓๕ คน    และมีหน่วยงานลูก ที่เรียกว่า “เครือข่าย สวรส.” รวม ๒๔ หน่วยงาน   มีคนทำงานอยู่ในเครือข่าย สวรส. จำนวนหลายเท่าของพนักงาน สวรส. ๓๕ คน

จึงเกิดข้อถกเถียง ว่า สวรส. หมายถึงตัวองค์กรที่มีเจ้าหน้าที่ ๓๕ คน   หรือหมายรวมถึงเครือข่าย สวรส. อีก ๒๔ หน่วยงานด้วย  

ผมเองมีจริตที่จะตีความเอากว้างเข้าไว้    เพื่อความสะดวกในการทำงานให้ประสบผลสำเร็จ    ผมไม่ชอบการตีความที่แคบ   เพราะจะทำให้ทำงานยาก ขาดโอกาสที่จะสร้าง synergy ระหว่างภาคส่วนต่างๆ ขององค์กร    ผมชอบตีความองค์กรเป็นเครือข่าย   ใช้สไตล์การทำงานแบบ inclusive  ไม่ใช่ exclusive   เพราะช่วยให้ทำงานเชิงสร้างสรรค์ ได้สะดวกขึ้น

มีการหารือกันว่า ผลงานขององค์กรเครือข่ายนับเป็นผลงานของ สวรส. ด้วยหรือไม่   คำตอบคือแล้วแต่จะคิด   แต่ผมว่าต้องนับรวมด้วย   โดยที่การนับผลงานนั้นเมื่อนับเป็นของ สวรส. ก็ไม่ได้หมายความว่าองค์กรเครือข่ายสูญเสียความเป็นเจ้าของผลงาน   แต่ สวรส. ส่วน ๓๕ คน ต้องมีวิธีทำงานที่เกิด synergy ระหว่าง สวรส. ส่วน ๓๕ คน กับองค์กรเครือข่าย   และเกิด synergy ระหว่างองค์กรเครือข่ายด้วยกัน ผ่านการจัดการของ สวรส. ส่วน ๓๕ คน    และที่สำคัญ ต้องมีการจัดการที่ทำให้คนขององค์กรเครือข่าย มีความรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของ “ครอบครัว สวรส.”

แต่กรณี สวรส. นี้ ผมมองว่า “ตัวตน” ต้องกว้างกว่านั้น   ต้องรวมเอาประชาคมวิจัยด้านสุขภาพของประเทศไทยเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ สวรส. ด้วย   เป็นชั้นที่ ๓ ขององคาพยพ สวรส.   และอาจมีชั้นที่ ๔ คือ เครือข่ายในต่างประเทศ

เป็นการตีความ “ตัวตน” แบบใช้ fuzzy logic   ไม่ใช้ linear logic

นี่คือตัวตน หรือวิธีคิด ของผม

 

วิจารณ์ พานิช

๓๐ ก.ย. ๕๑