สอนเด็กให้คิด


สอนเด็กให้รู้จักสัญชาตญาณสัตว์

สอนเด็ก

            การสอนให้ลูกรู้จักรักและเมตตาสัตว์เป็นสิ่งที่ดี   แต่ต้องให้ลูกศึกษาเรื่องของสัญชาตญาณของสัตว์ด้วย  ครั้งหนึ่งเมื่อ  30  ปีที่แล้ว   เชียงใหม่ที่มีสวนสัตว์เปิดอยู่ภายในวัดอุโมงค์เชียงใหม่   ที่นั่นมีลิงที่ปล่อยให้อยู่ในวัดอย่างเป็นธรรมชาติ  ผู้คนที่ไปทำบุญหรือไปเที่ยวที่วัดอุโมงค์ ( อยู่ด้านหลังมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ) จะคุ้นเคยกับลิงฝูงใหญ่ที่วิ่งไปมา  หลายคนก็นำอาหารไปเลี้ยง   และเพลิดเพลินกับความเป็น  ล.ลิง   ภาพลูกลิงตัวเล็กๆ ที่กำลังกินอาหารช่างน่ารักน่าเอ็นดู แอบถ่ายภาพเก็บไว้   แล้วเผลอเอามือไปลูบหลังมันเล่น  ....เป็นได้เรื่อง...ถูกมันแว้งกัดจนเลือดไหล....เพราะคิดว่าการลูบหลังคือสัมผัสที่มันรู้สึกว่ากำลังถูกแย่งอาหาร   เจ็บและจำจนฝังใจว่า....สัตว์ทุกชนิดไว้ใจมันไม่ได้เพราะเราเดาใจมันไม่ถูก   และมันเองก็เดาใจเราไม่ถูกเช่นกัน.....

            ประสบการณ์ที่เคยโดนลิงกัดกลายเป็นบทเรียนแห่งการเฝ้าระวังเด็กๆ   เมื่อมีโอกาสก็จะสอนให้เด็กเข้าใจถึงสัญชาตญาณของสัตว์    เช่นในวันหนึ่ง มีสุนัขที่เผลอเดินขึ้นตึกหาทางลงไม่ได้  แล้วมิหนำซ้ำยังไปติดอยู่ที่ระเบียงชั้น 6 (อาคารเรียนที่ใช้เป็นที่สอนมีอยู่มึความสูงถึง 7 ชั้น )    และมีช่องว่างพอให้มันหลุดลอดไปที่ระเบียงกันสาดของตึกได้  เพราะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นทางออก  มันเลยวิ่งกลับไปกลับมาอยู่ที่ระเบียงด้วยความตื่นตระหนก  นักเรียนชายคนหนึ่งกระโดดลงไปหวังจะช่วยอุ้มหมาขึ้นมา     โดยลืมคิดถึงความสูง...ซึ่งถ้าตัวเองเผลอมองลงไปข้างล่างแล้วเกิดกลัวความสูงแล้ววูบ...  ลืมคิดไปว่าตัวเองไม่ใช่เจ้าของหมา  และลืมไปอีกว่าหมามันตัวใหญ่...ที่สำคัญมันจะเข้าใจไหมว่านักเรียนจะไปช่วยมัน.... มันอาจกระโจนเข้าหาด้วยสัญชาตญาณแห่งการป้องกันตัว ....( นี่ถ้าครูไม่มาพบและสั่งให้หยุดอยู่ตรงนั้นแล้วให้เพื่อนๆ ช่วยกันดึงแขนขึ้นมา เสียก่อน  อาจเกิดเหตุการณ์สยองขวัญที่ไม่คาดคิดก็ได้ )

              ปกติจะไม่เคยเฝ้าระวังในเหตุการณ์ที่เล่ามานี้   ตลอดระยะเวลา 12 ปี  ที่สอนหนังสือและรับประทานอาหารกลางวันอยู่ที่ชั้น 6   ก็จะเฝ้าระวังแค่กลัวเด็กทดสอบความสูงของอาคารเท่านั้น    บทเรียนครั้งนี้จึงเป็นบทเรียนที่ต้องปฐมนิเทศตอนเปิดภาคเรียนและเปลี่ยนระดับชั้นใหม่ทุกครั้ง ... เพื่อสอนวิธีคิดให้เด็กที่รักและเมตตาสัตว์ได้รู้และเข้าใจสัญชาตญาณของสัตว์ด้วย  จะได้ระวังตัว....จะหวังให้สัตว์เข้าใจมนุษย์คงยาก....เพราะขนาดมนุษย์...ยังไม่เข้าใจมนุษย์ด้วยกันเลย...อิ..อิ

คำสำคัญ (Tags): #สอนเด็ก
หมายเลขบันทึก: 210503เขียนเมื่อ 21 กันยายน 2008 16:03 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 22:15 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (14)

สวัสดีค่ะ

ขอขอบคุณที่กรุณาไปให้กำลังใจนะคะ

อ่านแล้วขนลุกเลยนะคะ  เหตุการณ์เฉพาะหน้าบางทีเด็กขาดความยั้งคิด จริง ๆ ด้วยค่ะ

จะมาติดตามอ่านอีกนะคะ

สวัสดีค่ะ

  • เด็กๆ  มักจะคิดว่า  สัตว์ไม่ดุร้าย  เพราะเด็กๆยังไม่มีประสบการณ์ร้ายจากสัตว์
  • คุณแม่  ไม่ให้จับสัตว์มาตั้งแต่เล็ก  เพราะกลัวนี่ล่ะค่ะ
  • เราเป็นแม่ เป็นครูก็ต้อง  สอนเด็กต่อไปค่ะ

ขอบคุณค่ะ

***ขอบคุณครูคิมที่แวะมา

***ถ้ามีโอกาส อยากให้แวะมาหาที่ทำงานบ้าง

สวัสดีค่ะ

***ไม่ค่อยมีบันทึกมาให้ครูอ้อยอ่าน

***มีแต่ติดตามอ่านบันทึกของครูอ้อย...มานาน

***ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

สวัสดีครับ คุณครู กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

ผมตามมาจากบันทึกของผมครับ ผมอ่านบันทึกของครูแล้วเพลิดเพลิน สนุกดี

เขียนเรื่องราวดีๆต่อเรื่อยๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ตลอดครับ

สวัสดีค่ะจตุพร

***ติดตามบันทึกของคุณตลอดค่ะ..ได้เรียนรู้อะไรดีๆอีกมากมาย...ขอบคุณที่ให้กำลังใจค่ะ..เดินมางบ่อย...ดูแลสุขภาพ..พักผ่อนให้เพียงพอนะคะ.

มาชม คุณ กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

มีข้อคิดดี ๆ เช่น...เพราะขนาดมนุษย์...ยังไม่เข้าใจมนุษย์ด้วยกันเลย

สวัสดีค่ะอาจารย์

***ขอบคุณที่แวะมาค่ะ

***รูปคุณ...คนตัวเล็กๆของอาจารย์ดูห่างหายไปคิดถึงความบริสุทธิ์ค่ะ

  • ขอบคุณมากครับที่แนะนำ
  • ไปพิษณุโลกตั้งหลายครั้ง
  • แต่ไม่ทราบว่าอาจารย์อยู่ที่นี่ครับ

สวัสดีค่ะ

***สักวันคงโชคดี...ได้มีโอกาสพบอาจารย์บ้างนะคะ

***ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะคุณครู กิติยา เตชะวรรณวุฒิ

มาเยี่ยมนะคะ

อาจารย์สบายดีนะคะ  โรงเรียนในเมืองคงปิดแล้วใช่ไหมคะ

สวัสดีค่ะคุณครูคิม

***ขอบคุณที่แวะมา...โรงเรียนยังไม่ปิดค่ะ เรียนต่อจนถึงวันที่ 22 ต.ค.51 ค่ะ

***มีเวลาแวะมาเที่ยวนะคะ

***ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ คนพลัดถิ่น

***ขอบคุณที่แวะมา...ว่าแต่ตอนนี้หายคิดถึงบ้านหรือยังคะ อิอิ

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท