ประวัติส่วนตัว
อยากบอก....อยากเล่า...
ชื่อตามบัตรประชาชนว่า นางสาวพรรษา สืบพงศ์ตระกูล ชื่อเล่น กระต่าย เกิดเมื่อวันพฤหัสบดี ที่ 6 เดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2518 เข้าศึกษาในระดับอุดมศึกษาที่ สถาบันราชภัฎพิบูลสงคราม พิษณุโลก เอกการศึกษาปฐมวัย เมื่อปี 2541 ซึ่งแวดล้อมไปด้วยเพื่อน ๆ คุรุทายาท มีแต่คนเก่ง คนขยัน คน... หลายประเภท บ่มเพาะความรู้อยู่นานถึง 4 ปี ก็ได้รับปริญญา สมใจ.. เริ่มทำงานที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่งในอำเภอแม่สอด 1 ปี สอบบรรจุที่จังหวัดตาก ได้ลำดับที่ 29 รอ 1 ปี เรียกบรรจุเมื่อวันที่ 11 มีนาคม 2542 ไปเลย...สุดกู่ สุดดอย โรงเรียนบ้านห้วยโป่ง เดินทั้งวันไม่ได้เดินทางเรียบธรรมดานะคะ ผ่านห้วย กว่า 30 ห้วย ต่อจากนั้นก็ต้องเดินขึ้นเขาอีก ขึ้นจริงๆ ประมาณ 4 ชั่วโมง เดินจากปากทาง 09.00 ถึงโรงเรียน 18.00 น. ท้อมาก...มาก... ไม่ Happy เลย แต่เพื่อนครูบนดอยมีความสามัคคีกันจึงทำให้ความเหงา ความทุกข์ทรมานจากการเดินทาง ทุเลาลง ประกอบกับเด็กๆ ซึ่งจะเป็นชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงมีความน่ารัก น่าเอ็นดู จริงใจ ใสซื่อ ทำให้เราคิดว่า เด็กๆ รอครูทุกวันที่ครูกลับลงไปจากดอย สอนในระดับอนุบาล..
1 ปีผ่านไป จำเป็นต้องอำลาสถาบันที่ฝึกทั้งประสบการณ์การสอน ประสบการณ์ชีวิตที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะเจอ เขียนย้าย...ได้ย้าย สมใจ...(อีกครั้ง) โรงเรียนบ้านป่าไร่เหนือ เป็นโรงเรียนอีกแห่งหนึ่งไม่พ้นเขาหรือดอย กะเหรี่ยงอีกละ.. แต่ก็ใกล้บ้านเพราะขับรถแค่ 10 นาที สอนอนุบาลอยู่ 1 ปี เขาเห็นแวว..(อะไร) จึงให้สอนวิชาภาษาอังกฤษระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ,4,5,6 สอนมาแล้วรวมแล้วก็ราว ๆ 7 ปี ผลงานก็มีทั้งสมหวังบ้างผิดหวังบ้าง ส่งเด็กเข้าแข่งขันภาษาอังกฤษในระดับช่วงชั้นที่ 1 และ 2 ได้รับรางวัลชนะเลิศระดับเขตการศึกษา ใบประกาศมาพร้อมกับความภาคภูมิใจ ถ้าเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นได้คงดีนะ (อิ..อิ..)
คิดได้ว่า(เพิ่งจะคิดได้..) จะต้องพัฒนาตนเอง จึงสมัครเรียนต่อในระดับปริญญาโท สาขาหลักสูตรและการสอน ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร เหนื่อยมาก ๆ แต่ต้องทน!! เพราะคาดหวังเป็นอย่างสูง (ยอดมะพร้าว) ว่า ... จะได้รับความรู้ ได้พัฒนาความรู้ความคิด มุมมอง และทัศนคติที่มีต่ออาชีพเรือจ้างอย่างเรา และทันต่อโลกของเทคโนโลยีที่รุดหน้าไปอย่างรวดเร็วมาก..
ความเห็น (9)
วันวิสาข์ ถิ่นสอน
ขอให้น้องต่ายตั้งใจทำงานนะค่ะ จะช่วยเป็นกำลังใจให้นะค่ะ น้องต่ายคนสวย
โม้หรือเปล่า
ชีวิตครูคอยก็ลำบากเหมือนกันหมด เป็นกำลังใจให้นะ ลองเขียนย้ายอีกซิ เผื่อจะได้อยู่ในเมือง
ความคาดหวังแค่ต้นมะพร้าวเองหรอ น่าจะยอดดอยนะ
เพ็ญนภา เรือนแก้ว
น้องกระต่าย ที่น่ารัก ต้องสู้.........สู้
เพลงนี้สำหรับครูดอยนะครับ
จะต้องถอนใจ อีกสักเท่าไร
โลกแห่งความเป็นจริง ไม่เคยเป็นอย่างใจ
วันและคืนเปลี่ยนหมุน ให้เราวิ่งตามเรื่อยไป
โตแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนไป
การเป็นผู้ใหญ่ มันไม่ง่ายเลย
มันไม่คุ้นไม่เคย ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อยใจ
ไม่มีเวลาเหลือ ไว้ฟังไว้คิดถึงใคร
โตแล้ว ต้องทำอย่างไร
เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนตัวเราเองอาจหล่นหาย
เมื่อเด็กคนหนึ่งที่อยู่ในใจ เขาไปไหน
ทำไมวันนี้เขาหายไปจากเรา
ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ เอาไว้
ตรงขอบฟ้านั้น มีรุ้งพาดผ่าน
เมื่อความจริงความฝันได้มาบรรจบกัน
ที่ดินแดนแห่งนั้น เด็กน้อยคนหนึ่งกับฉัน
จูงมือเดินไปด้วยกัน
เมื่อนาฬิกาในชีวิตหมุนเร็วกว่าใจ
จนลืมว่าเราเคยเป็นใคร
อย่าลืมเด็กน้อย ทิ้งปล่อยเขาคอยอยู่เดียวดาย
ได้ยินใช่ไหมเสียงนั้นที่เรียกเรา
ขอพื้นที่เล็กๆให้ยังเป็นเด็กอยู่ได้ไหม
ในวันนึงเท่าไร ก็ไม่เปลี่ยนไปได้หรือเปล่า
ให้ความสดใส ยังอยู่กับเรา อย่าให้ใครเขามาแย่งไป
แค่เพียงอยาก ขอพื้นที่เล็กๆนี้ยังเป็นเด็กไปนานๆ
ให้เรายังได้ฝัน ให้เรายังยิ้มได้
โลกแห่งความจริง มันจะดีหรือร้าย
เก็บความเป็นเด็กในหัวใจ จะอยู่กับฉันตลอดไป
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ
ให้ใจยังเป็นเด็ก)
อยู่กับฉันตลอด ไม่ให้ใครแย่งไป
(ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ขอพื้นที่เล็กๆ ให้ใจยังเป็นเด็ก)
เกล้ดแก้ว
ขอให้ภูมิใจในการทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่เพื่อเด็กน้อยที่ยังต้องการผู้นำทางแห่งแสงสว่าง ผู้ยังห่างไกลจากความเจริญของรัฐที่มิอาจเข้าถึงพวกเขาซึ่งเป็นคนไทยกลุ่มหนึ่ง ขอให้น้องสาวมีกำลังใจมุ่งมั่นทำคุณประโยชน์ต่อสังคมต่อไป
....พี่สาว.....(พี่แก้ว)
สวัสดีค่ะพี่กระต่ายน้องเปนคนหนึ่งที่อยากเปนครูดอยค่ะไม่รุ้ว่าจะมีโอกาสมั้ยตอนนี้กะลังเรียนอีกปีนึงจาจบแล้วค้ะ