ค่าของชีวิต
<!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> ค่าของชีวิต
คนทั่วไปในโลกต่างก็มีความรู้สึกกันว่า "ความสุขนั้นเกิดจากการมีการได้" แต่ความจริงแล้วไม่ใช่
ความสุข-การมี-การได้ จริงๆนั้น เกิดจาก การให้-การสละออกไป
คุณออกกำลัง คุณถึงจะมี กำลัง
คุณออกแรง คุณถึงจะมีแรง (หากคุณไม่ทำอะไรๆเลย เอาแต่นอนทั้งวันๆ ในไม่ช้าคุณก็จะไม่มีแรงไม่มีกำลัง)
คุณทำงาน คุณก็ได้งาน
คุณทำอะไรคุณก็ได้ในสิ่งนั้นๆ
คุณได้เพราะคุณเสียออกไปก่อนทั้งสิ้น
และสิ่งที่เสียจริงๆก็คือ เวลา
แต่ คุณไม่เคยเห็นค่าของ"เวลา"เลย เพราะคุณไม่รู้ ไม่เคยเฉลียวใจว่า
"เวลา" ก็คือ "ชีวิต"ของคุณ นั่นเอง
เราทุกๆคนต่างต้องทำงาน แต่ไม่ว่าเราจะทำหน้าที่ใดๆ จะได้เงินเดือนรายได้ สักเท่าใดๆก็ตาม เราเพียงรู้สึกว่ากำลังได้ ได้เงินทอง ทรัพย์สิน เกียรติยศชื่อเสียง ฯลฯ แต่เราไม่รู้ว่า เรากำลังเสีย เรากำลังเสีย "เวลา"ของชีวิตไป
มนุษย์เราทั้งหมด กำลัง"ขายชีวิต"ไป เพื่อแลกกับเงิน
เราทำงานไปจนอายุถึง ๖๐ ปี ก็เท่ากับว่า เราขายชีวิต ขายวันเวลา ก่อนที่จะอายุ ๖๐ ปี ไป
แล้วเราก็ปลดเกษียณ เขาไล่เราออก โดยกล่าวคำดีๆว่า ปลดเกษียณ ให้เรารับ เงินบำเหน็จบำนาญ ขอถามว่า
"เงิน" ที่ได้มานั้น จะเอาไว้ เพื่ออะไร ?
ก็เพียงเพื่อเอามาใช้เลี้ยงและซ่อมแซม"ซากชีวิต"เท่านั้น
เพราะเมื่อเราอายุถึง ๖๐ ปีแล้วนั้น เราก็เปรียบเสมือนเครื่องจักรที่เสื่อมคุณภาพ เป็นเครื่องจักรเก่าที่ต้องอุดต้องซ่อมอยู่ตลอดเวลา ถามว่าเมื่อถึงเวลานั้นแล้ว เศษเงินที่เขาโยนมาให้ จะพอไหน ?
แล้ว คุณ เหลือ อะไร ?
นอกจาก เวลาที่เหลือน้อยเต็มที ก่อนถึงวันตาย
และการเผ้ารอวันที่จะพ้นไปจาก"ซากชีวิต"ที่น่าเบื่อ จากความงุ่มง่าม เพราะความแก่และความทรุดโทรม ปวดร้าวแห่งร่างกายสังขาร
ที่กล่าวมาทั้งหมด ดูมันช่างน่ากลัว !
แต่ก็ไม่ใช่เป็นการบอกให้ เราออกจากงานที่ทำ หรือ ไม่ทำอะไรๆ เลย
แต่เพียงต้องการให้เราทั้งหลายได้เข้าใจถึง ชีวิตที่แท้จริง ที่เรากำลังเป็นอยู่
เพื่อให้เราทั้งหลายได้สำนึกถึง ความจริงของชีวิตที่กำลังเป็นไปอยู่ เพื่อให้ได้ ตื่นกันเสียที จะได้ไม่หลงยึดมั่นหลงภูมิอกภูมิใจกับความหลอกลวงของโลก
เราทั้งหลายกำลังแสวงหาอะไรกันอยู่ ? แล้วเราเกิดมาเพื่ออะไร ?
"ค่าของชีวิต" ของเรา สำหรับตัวเราเองคือ "ความสุข"
"ค่าของชีวิต" ของเรา ที่มีต่อสังคมหรือสิ่งรอบข้าง คือ "ประโยชน์"
และการได้ทำประโยชน์แก่ผู้อื่น นั่นแหละ คือ หนทางแห่งความสุข
การทำประโยชน์แก่ผู้อื่น นี้แหละ ที่เรียกว่า "ความดี "
ความอยาก(ตัณหา) เป็นสาเหตุแห่ง ทุกข์....สมการที่ ๑
ความอยาก(ตัณหา) เป็นต้นเหตุ แห่ง ความชั่ว....สมการที่ ๒
สมการที่ ๑ = สมการที่ ๒ ฉะนั้น
ความทุกข์ = ความชั่ว
ฉะนั้น ความดี = ความสุข ....ซ.ต.พ
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น