ดาวน้ำค้างพร่างพราวราวระยับ
ส่องกระพริบวิบวับขับแสงใส
เหตุใดเล่าตัวเจ้ามัวเศร้าใจ
ใครทำให้อาลัยใคร่บอกมา
ดูเถิดนั่นเงาจันทร์บนสันเขา
เปรียบดังเราเคียงคู่ดูหรรษา
ยิ้มเถิดเจ้าอย่าเหงาเศร้าโศกา
ซับน้ำตาพาใจให้สบาย
เปรียบใจเจ้ายามเศร้าดั่งแสงเทียน
พี่จะเพียรเวียนเฝ้าให้เจ้าหาย
คอยปลอบโยนโอนอ่อนจนผ่อนคลาย
ทุกข์มลายใจเจิดจ้าท้าแสงจันทร์
หากเหนื่อยนักจงพักและหลับตา
มาเถิดมาพี่จะกล่อมเจ้าจอมขวัญ
ปลดปล่อยใจไร้สุขทุกข์โรมรัน
แล้วนอนฝันถึงวันใหม่ให้เบิกบาน
หวานซะ น่ารักดี :-)
ขอบคุณกลอนซึ้งๆ บทนี้
ที่ทำฉันรู้สึกดี ขึ้นมาได้
วันไหนฉันเศร้าสร้อยและเหงาใจ
ขอกำลังใจจากกลอนช่วยปลอบโยน