แล้วใครเล่าคนแรกที่ฉันเห็น....แล้วใครเล่าที่เป็นเช่นกล่าวไข.....พระคุณล้วนจารึกไว้ในดวงใจ....ไม่ใช่ใคร...ท่านคือแม่ของฉันเอง
จากลูกคนหนึ่งถึงแม่
ฉัน...มีชีวิตอยู่ได้ในโลกหล้า
ฉัน...เติบกล้าขึ้นมาได้ด้วยไฉน
ฉัน...เป็นคนดีได้ด้วยผู้คนใด
ฉัน...เติบใหญ่ได้ใครเล่าเฝ้าเลี้ยงดู
เมื่อ...ฉันทุกข์ใครเล่าเศร้ากับฉัน
เมื่อ...ฉันสุขใครร่วมด้วยช่วยมีสุข
เมื่อ...ฉันเล็กเด็กน้อยใครเล่าเฝ้าระวัง
เมื่อ...ฉันพาลเกเรใครหนาคอยสอนสั่ง
คน คนแรก...ผู้แสนดี...ให้ชีวิต
คน คนแรก...ผู้สั่งสอน...การศึกษา
คน คนแรก...ผู้ถือช้อน...คอยป้อนยา
รวมคุณค่า...คน คนนั้นในคนเดียว
คือคนนี้หนา....หน้าดำด้วยกรำแดด
คือคนแรก จัดยาให้เมื่อเจ็บไข้เล็กน้อย ถึงปางตาย
คือคนที่ ดูแล ชี้ดี ชี้ชั่วเอาใจใส่
คือคนใช่... คอยห่วงหา อาทร ทุกย่างก้าว
แล้วใครเล่าคนแรกที่ฉันเห็น
แล้วใครเล่าที่เป็นเช่นกล่าวไข
พระคุณล้วนจารึกไว้ในดวงใจ
ไม่ใช่ใคร...ท่านคือแม่ของฉันเอง
ดอกมะลิ เป็นดอกไม้สัญลักษณ์ของวันแม่ เป็นดอกไม้ที่มีสีขาวบริสุทธิ์
ส่งกลิ่นหอมนานและหอมไกล เป็นไม้ดอกที่ออกดอกได้ตลอดทั้งปี
เปรียบได้กับ ความรักอันบริสุทธิ์ของแม่ที่มีต่อลูกไม่มีที่สิ้นสุด
แม่ของฉันเหนื่อยยากลำบากนัก
แม่ของฉันเพียรมอบรักเตือนสติสว่างไสว
แม่ของฉัน มีฉันสี่สิบห้าปีที่รับประทับใจ
แม่ของฉัน เดี๋ยวนี้ใช่...มีความทุกข์ลำบากทุกนาที
แต่ก่อนคือผู้เลี้ยงดูผู้เข้มแข็ง
ในวันนี้เรี่ยวแรงลดน้อยถดถอยหนี
อายุขัยผ่านพ้นโรครุมล้อม มานับปี
ต่อแต่นี้ คือลูก ที่จะเข้า เฝ้าดูแล ทดแทนคุณ
แม้ทำได้ไม่ดีเท่าเศษเสี้ยว
เพราะว่าเรามีแม่คนเดียว...ในโลกนี้...
อยากให้แม่..อยู่กับฉันตราบหมื่นปี
ลูกขอกราบที่เท้าเฝ้าอ้อนวอน...อย่าจรไกล