บทกวีไม่มีชื่อ..
ลมลิ่วลิ่วล้อลมชมว่าหวาน
ชูช่อดอกเบ่งบานปานแสงแก้ว
คิดถึงเพราะคิดถึงประหนึ่งแล้ว
พริ้งเพริศแก้ววะแวววับประดับใจ
คิดถึง เพราะลมหวน ชวนคิดถึง
พักต์ตราตรึงถึงฤดีที่แพรวใส
จากห้วงลึกสุดหยั่งถึงของดวงใจ
สู่หทัยของแก้วตา, ข้าฯนี้วอน
แม้อยู่ไกล ยากจะพบประสบหน้า
ความคิดถึงยังห่วงหามิถอดถอน
วอนปุยเมฆฝากดวงจันทร์นั้นอวยพร
หมู่ภมรประดับฝัน..นิรันดร์ใจ
.....................................................
ปล.ด้วยอารมณ์อยากจะเขียนบทกวี แต่ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองว่าตอนนี้อยู่ในความรู้สึก ณ ห้วงใด แต่อย่างที่ผมเคยบอกในบันทึกก่อน ๆ ครับว่า
ความเงียบเหงา คือคุณสมบัติ ของกวี
หมายเลขบันทึก: 199963เขียนเมื่อ 10 สิงหาคม 2008 14:09 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:24 น. () สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:
ความเห็น (5)
- คิดถึงพี่หน่อย(เด็กรักป่า)
- นะกลอยใจเจ้า
- อิอิๆๆ
- อ้าวเป็นเพลงเลย
- สบายดีไหมครับ
- ท่าทางงานยุ่งๆเนอะ
กาเหว่า สวย
สำหรับพี่เหว่า อารมเศร้า เหงา สามารถสร้างบทกวีได้ไพเราะอย่างยิ่ง
อิ อิ
- สวัสดีครับพี่ขจิต สุดหล่อ(อิอิ)
- คิดถึงบ่อย ๆ รักน้อย ๆ แต่ขอให้รักนาน ๆ ครับ
- อิอิ
มาชม บทกวี ที่ดีๆ และไม่มีชื่อ
สบายดีนะคะ
ขอมาชื่นชมบทกวีดีๆ อ่านแล้วอยากให้คุณสายลมเหงาบ่อยๆจะได้ชื่นชมบทกวีดีๆแบบนี้อีกค่ะ