วลีบางส่วนของหนังสือ "เดินสู่อิสรภาพ" โดย อ.ประมวล เพ็งจันทร์

หนังสือเล่มหนึ่ง ... ผมเห็นวางขายเมื่อหลายเดือนก่อนที่ร้านหนังสือใหญ่ ๆ ติดป้ายว่า BEST SELLER ... เคยแอบไปยืนพลิกดู ก็ทราบว่า เป็นงานเขียนของ อาจารย์ประมวล เพ็งจันทร์ แห่งมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ มันคือ True Story สิ่งที่อาจารย์พบเห็นตอนเดินเท้ากลับบ้าน

เคยเห็นท่านอื่นได้เขียนถึงหนังสือเล่มนี้บ้างแล้ว ... จึงขออนุญาตไม่เขียนถึงเนื้อหาส่วนใหญ่ ครับ

หลายเดือนต่อมา ณ ห้องสมุดมหาวิทยาลัย หนังสือเล่มนี้ได้ผ่านการวิเคราะห์หมวดหมู่จากบรรณารักษ์ ถูกนำมาให้บริการยืมเป็นครั้งแรก ... ด้วยเหตุที่รู้จักหนังสือเล่มนี้มาก่อน จึงได้ใช้สิทธิการยืมนั้น

หากแต่เวลาผ่านไป ๑ เดือน ... ผมก็ไม่สามารถอ่านเรื่องราวทั้งหลายจบได้ วันนี้ (๘ ส.ค.๕๑) จึงนำมาคืนตามสิทธิ์ที่ได้รับ ...

บังเอิญ เคยเห็นเพื่อนสนิทอยากอ่านพอดี จึงบอกไปว่า "เดี๋ยวจะไปคืน แล้วจะยืมในชื่อของเธอ" มาให้

ระหว่างการเดินทางนั้น ผมได้มีโอกาสอ่านปกนอก ปกใน พลิกดูเนื้อหาอีกครั้ง พบว่า มีอะไรซ่อนอยู่มากมาย เกินจะคืนได้ จึงยืมต่ออีกครั้ง พร้อมบอกเพื่อนว่า "ขออีกรอบหนึ่งนะ"

บันทึกนี้จึงอยากเก็บตกวลีหลาย ๆ ส่วนที่บังเอิญ พบเจอ พบเห็นเอาไว้ และนำมาฝากไว้ในบันทึกนี้

"... ส่วนหนึ่งของปกหน้า และ ด้านในของปกหลัง ..."

... เป้าหมายของการก้าวเดิน
ไม่ใช่เพียงแค่การกำจัด
ความกลัวในใจตัวเอง
แต่อยู่ที่การบรรเทา
ความหวาดกลัวในสังคม ...

(ด้านในของปกหน้า)

... การมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ สิ่งมีค่าและงดงามที่สุด คือ ความรัก
ความรัก ไม่ใช่ ความปรารถนาที่จะครอบครอง และได้จากผู้อื่น
แต่ความรัก คือ ความรู้สึกเป็นสุขที่ได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข ...

(ด้านในของปกหน้า)

... เพราะเรามีความรักต่อกันและกัน ชีวิตคู่จึงเป็นชีวิตที่งดงาม
เพราะเรารักเพื่อนมนุษย์ มนุษย์จึงเป็นสภาวะงดงาม
เพราะเรารักโลกใบนี้ โลกนี้จึงงดงาม ...

(ด้านของปกหน้า)

ความแก่เป็นสภาวะธรรมดาที่ใคร ๆ ก็จะต้องแก่
แต่จะทำอย่างไรให้ความแก่เป็นความสงบเย็น

ความเจ็บเป็นสภาวะธรรมดาที่ใคร ๆ ก็จะต้องเจ็บ
แต่จะทำอย่างไรให้ความเจ็บเป็นความเบิกบาน

ความตายเป็นสภาวะธรรมดาที่ใคร ๆ ก็จะต้องตาย
แต่จะทำอย่างไรให้ความตายเป็นความงดงามที่จะได้ตระหนักรู้

(หน้า ๑๑๗) ... อันวลีนี้ ทำให้นึกถึงชีวิตของพี่ที่เป็นเพื่อนร่วมงานท่านหนึ่งในการสูญเสียคุณพ่อ อีกไม่กี่วันต่อมา ก็เสียน้องชายด้วยอุบัติเหตุ ซึ่งเผาศพในวันนี้ ... ชีวิตไม่มีอะไรแน่นอนจริง ๆ

ในปกหลัง มีคำนิยมจากปราชญ์หลาย ๆ ท่าน

"การใช้เหตุผลไม่มีพลังอำนาจพอที่จะต่อสู้กับกิเลสในตัว ... ที่อาจารย์พูดว่า มันเกิดการเปลี่ยนแปลง เพราะก่อนหน้านี้จะใช้เหตุผลนำ แต่ตอนหลังอาจารย์ใช้ใจนำ การมีเมตตา การอยู่ร่วมกัน ผมคิดว่า จุดสำคัญของโลกนี่จะอยู่ตรงนี้"

ศ.นพ.ประเวศ วะสี
การประชุมจิตวิวัฒน์ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๔๙

"...เป็นการเดินทางเพื่อค้นพบสัจธรรมทางจิตวิญญาณโดยแท้จริง... ความหมายแท้จริงอยู่ที่เราเห็นคุณค่าของชีวิต สัมผัสด้วยความอ่อนโยนจนเข้าถึงความจริง ... ที่คนธรรมดาสามัญทั่วไปไม่สามารถเข้าถึงได้"

ดร.เอกวิทย์ ณ ถลาง
การประชุมจิตวิวัฒน์ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๔๙

:) .............................................................................................................................. (:

นี่เป็นวลีแค่เพียงเศษเสี้ยวของหนังสือเล่มนี้ ... ผมเขียนไม่หมด

ท่านลองเปิดอ่านดูนะครับ ท่านอาจจะค้นพบบางสิ่งบางอย่าง ซึ่งไม่เหมือนกับสิ่งที่ผมพบก็เป็นได้

บุญรักษา ทุกท่าน ครับ :)

แหล่งอ้างอิง

ประมวล เพ็งจันทร์. เดินสู่อิสรภาพ. พิมพ์ครั้งที่ 7. กรุงเทพฯ: สุขภาพใจ, 2550.

เขียนใน GotoKnow โดย Wasawat Deemarn
ใน หอมกลิ่นหนังสือ

คำสำคัญ (Tags): #การดำเนินชีวิต#กำลังใจ#ประมวล#ประมวล เพ็งจันทร์#ประเวศ#ปรัชญา#วสวัตดีมาร#อิสรภาพ#เดินสู่อิสรภาพ#เอกวิทย์

หมายเลขบันทึก: 199542เขียนเมื่อ 8 สิงหาคม 2008 13:59 น. ()แก้ไขเมื่อ 6 กันยายน 2013 19:24 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (35)

KitTyjump

เขียนเมื่อ 8 สิงหาคม 2008 14:04 น. ()

สวัสดีค่ะ คุณWasawat Deemarn

ชอบท่อนนี้ค่ะ

การมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ สิ่งมีค่าและงดงามที่สุด คือ ความรัก ความรัก ไม่ใช่ ความปรารถนาที่จะครอบครอง และได้จากผู้อื่น แต่ความรัก คือ ความรู้สึกเป็นสุขที่ได้ทำให้คนที่เรารักมีความสุข ...

ขอบคุณนะค่ะที่นำเรื่องราวดีๆๆมาแบ่งปัน

มีความสุขมากๆค่ะ

kittyjump

Wasawat Deemarn