ให้เดือนนี้ทั้งเดือนอุ่นงามไปด้วยจดหมายรัก.

บางทีเราอาจได้สัมผัสความรักที่ไม่เคยได้พบพานมาก่อน หรือบางครั้ง เราอาจจำต้องซึมหม่นไปกับจดหมายของใครสักคนก็ได้ ...

วันนี้ ผมและน้อง ๆ รวมถึงเพื่อนชีวิต มีโอกาสไปทานมื้อเที่ยงกับท่าน อ.มงคล คาร์น

ในโต๊ะอาหารนั้น เราพูดคุยกันหลายเรื่อง และแต่ละเรื่องก็ดูเหมือนจะเป็น เรื่องงานล้วน ๆ ไม่ว่าจะเป็นความฝันที่ค้างคาของผม อันได้แก่ การจัดนิทรรศการภาพถ่ายชีวิตของนิสิต มมส ภาพกิจกรรมต่าง ๆ -

สิ่งเหล่านี้ ผมเฝ้าฝันมานานแล้ว และบางอย่างก็เริ่มปรากฏรูปรอยแล้วบ้างเหมือนกัน ซึ่งโชคดีที่ความฝันของผมไปสอดรับกับความฝันของใครอีกหลายคน รวมถึงเป็นความโชคดีที่ผมพอจะมีทีมทำงาน (ทำใจ) ที่จะมาร่วมปั้นแต่งความฝันร่วมกันอย่างไม่ขาดเขินนัก ก็ว่าได้

ผมเป็นประเภทนักฝันและช่างฝัน...
ผมหลงรักความฝันของตนเองเสมอ และไม่เคยสิ้นหวังที่จะทำความฝันของตนเองให้เป็นจริง และไม่เคยรีรอที่จะลงมือทำ เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมมักเตือนตนเองเสมอว่า ความฝันของคนเราจะถูกค้นพบด้วยการลงมือทำ

บนโต๊ะอาหารของวันนี้ เราพูดคุยกันอย่างเข้มข้นในบางเรื่อง ขณะที่บางเรื่องก็เบาสบายอย่างคุ้นชิน
จนกระทั่งน้องนุชสุดท้องอย่าง “เจ้านุ” เปิดประเด็นขึ้นมาว่า “เรามาประกวดภาพที่เกี่ยวกับแม่กันเถอะ...”

ทันทีที่ประเด็นเหล่านี้ถูกหยิบขึ้นมาวางบนโต๊ะอาหาร ทุกคนก็เพ่งมองลงมาในจุดเดียวกันอย่างคึกคัก เพราะช่วงเช้าที่ผ่านมา ผมเองก็เพิ่งชวนน้อง ๆ ให้จัดเวทีเนื่องในวันแม่ขึ้นมาสักครั้ง โดยให้เราชวนนิสิตมาร้องเพลงลูกทุ่งเกี่ยวกับ “แม่” ... ใครอยากบอกรักแม่ด้วยถ้อยคำใดก็ขึ้นมาบอกกล่าวได้เลย รวมถึงการขึ้นมาบอกเล่าเรื่องราวของแม่ให้ใคร ๆ ได้ร่วมซึมซับ พร้อม ๆ กับผูกผ้าขาวผืนยาวให้ใคร ๆ มาเขียนคำรักถึงแม้ร่วมกัน -

ด้วยเหตุนี้, ประเด็นของการประกวดภาพถ่ายที่เกี่ยวกับแม่ที่จุดประกายขึ้นมานั้น กลายเป็นองค์ประกอบและสีสันชีวิตในเวทีที่เราจะจัดขึ้น แต่นั้นก็ยังไม่จบ เพราะยังมีการขยายต่อยอดกันอีกว่า “มาประกวดเขียนจดหมายถึงแม่..กันเถอะ..”

คราวนี้... แววตาทุกคนทอประกายความมีชีวิตขึ้นมาอย่างน่าประทับใจ เราต่างเห็นด้วย และถกคิดกันว่าจะออกมาในรูปแบบใดบ้าง ซึ่งมันเป็นสิ่งที่เรามองข้ามกันมานาน เราคุยกับแม่ทางโทรศัพท์มาก็หลายปี - ปีนี้ลองเขียนจดหมายถึงแม่บ้างก็น่าจะไม่เลวเหมือนกัน

เราคุยกันอย่างออกรสออกชาติ
เราเห็นด้วยกับกิจกรรมนี้มาก และเราก็ปลงใจร่วมกันว่า เป็นตายไร้ดีเราก็จะทำให้กิจกรรมนี้เกิดขึ้นให้จงได้ ... ซึ่งเราคิดคร่าว ๆ ว่า นิสิตและบุคลากรต้องเขียนจดหมายด้วยลายมือของตนเอง..(ใช้หัวใจเขียน) ..เขียนเสร็จแล้วบรรจุซองจดหมาย จ่ายหน้าซองถึงแม่พร้อมที่อยู่อย่างครบถ้วน แล้วนำมาหย่อนที่ตู้ไปรษณีย์ที่เรากำหนดให้ ซึ่งตู้นี้เราจะทำขึ้นเอง –

ผมไม่ลังเลกับเรื่องนี้. พร้อม ๆ กับใช้มือตบไหล่ “เจ้าจุ” เบา ๆ แต่จริงจัง เป็นการส่งสัญญาณให้รู้ว่า บัดนี้ผมได้มอบหมายภารกิจแห่งใจนี้แก่เขาแล้ว และย้ำนักย้ำหนาว่า ไม่เพียงให้ทำกล่องไปรษณีย์สีแดงโต ๆ เท่านั้น แต่ต้องจำลองภาพบุรุษไปรษณีย์เท่ ๆ ขำ ๆ ยืนเป็นหุ่นประกบอยู่ข้าง ๆ ตู้ไปรษณีย์ด้วยเหมือนกัน

เราตั้งใจว่า จดหมายทุกฉบับเราจะเป็นผู้ส่งไปยังปลายทางแห่งความรักนั้นด้วยตนเอง และจะเชิญแต่ละคนมาร่วมอ่านจดหมายแห่งความรักนี้ในเวทีที่เรากำลังจะเนรมิตขึ้น –

นี่เป็นกิจกรรมที่เราชวนคิดชวนฝันกลางโต๊ะอาหารของมื้อเที่ยงในวันนี้ ...
ฟังดูราวกับเป็นกิจกรรมของเด็กตัวเล็ก ๆ ที่คิดและลงมือทำ แต่สำหรับผมกลับมองตรงกันข้ามว่า นี่แหละคือกิจกรรมง่าย ๆ ที่จะสื่อสารเรื่องราวอันดีงามให้กันและกันได้รับรู้ บางทีเราอาจได้สัมผัสความรักที่ไม่เคยได้พบพานมาก่อน หรือบางครั้ง เราอาจจำต้องซึมหม่นไปกับจดหมายของใครสักคนก็ได้ ... (ใครจะไปรู้ ?)

ท้ายที่สุด ...
ก่อนเรื่องนี้ยุติลง เจ้านุ้ย ก็เปรยขึ้นว่า บางทีคนที่ไม่เคยบอกรักแม่ อาจจะใช้จดหมายนี่แหละเป็นสื่อส่งไปก่อน จากนั้น.. อะไร ๆ ที่ไม่เคยทำกับแม่ก็อาจจะเริ่มทยอย ๆ สื่อสารออกมาในที่สุด หากแต่เป็นการสื่อสารด้วยคำพูดและการกระทำอื่น ๆ ที่ไม่ใช่การเขียนด้วยจดหมายเหมือนคราวนี้

....

แล้วชาว G2K เราล่ะครับ ไม่คิดที่จะเขียนจดหมายสักฉบับว่าด้วยความรักในวันแม่กันบ้างเหรอ แต่ผมก็เข้าใจนะครับว่า มีหลายท่านนำเสนอบันทึกในทำนองนี้ไปแล้ว แต่ถ้าใครยังไม่เขียน ก็ลอง ๆ เขียนกันคนละฉบับ และ tag ไปถึงกันและกัน ให้เดือนนี้ทั้งเดือนอุ่นงามไปด้วยจดหมายรัก....ของเรากันทุกคน

มีใครจะร่วมคิดร่วมฝันกับผมบ้าง...
บางที ผมอาจจะนำไปผลิตเป็นหนังสือทำมือสักเล่ม และส่งกลับไปยังเจ้าของจดหมายก็เป็นได้ และนั่นก็รวมถึงการส่งไปยัง “แม่...ของแต่ละคน” (ด้วย)

เขียนใน GotoKnow โดย แผ่นดิน
ใน pandin

คำสำคัญ (Tags): #ความรัก#จดหมาย#วันแม่#แม่#โลกและชีวิต

หมายเลขบันทึก: 198108เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2008 16:50 น. ()แก้ไขเมื่อ 13 มิถุนายน 2012 21:51 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (30)

ดาวลูกไก่ ชื่นชมยินดี

เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2008 17:00 น. ()

สวัสดีค่ะ

เป็นแนวคิดที่ดีจังเลยค่ะ
เมื่อวานค้นเจอการ์ด(หลายใบก็หลายปี) ที่ลูกสาวประดิษฐ์เอง (ในแต่ละปี) ตามที่คุณครูมอบหมายให้เด็กนักเรียนทำนั่นเลยค่ะ เอาออกมาพลิกๆ ดู
คนเป็นแม่ก็ปลื้มนะคะ ถึงจะมีคะแนนติดไว้ในการ์ดด้วยก็ตามเถอะค่ะ (เอ...เราก็รู้จักเก็บเอาไว้อย่างดีเลยนะ)
คิดกลับกัน ถ้าเราทำให้แม่ตอนนี้บ้าง...
ตกลงเข้าร่วมวงฝันด้วยคนค่ะ