KM01- กับการคิดแก้ไขปัญหา

KM01 – กับการคิดแก้ไขปัญหา

ภายหลังจากสุนัขที่บ้านผมรวมทั้งของบ้านญาติที่อยู่ติดกันถูกคนวางยาตายนับสิบตัว (สงสัยจะไม่อยากถือยาไว้เลยนำมาวาง) ไม่นานนักผมก็ได้รับสมาชิกใหม่มาเป็นสุนัขบุญธรรม 2 ตัว โดยตั้งชื่อเพื่อให้สอดคล้องกับสีของแต่ละตัว ว่า โอเลี้ยง กับ นมสด

ทุกวันในตอนค่ำผมจะทำหน้าที่ให้มันเข้ามานอนในรั้วบ้านไม่ให้ออกไปไหนเพราะเกรงว่าจะเกิดเหตุการณ์เช่นเดิมอีก โดยผมต้องคอยจุดยากันยุงพร้อมทั้งทาโลชั่นกันยุงเพื่อไม่ให้ยุงรบกวนมันมากนัก แต่ก็คงได้ไม่ตลอดคืน เพราะหลังจากที่ยากันยุงทุกประเภทหมดฤทธิ์ ทั้งสองตัวก็เริ่มอยู่ไม่สงบสุข โดยเฉพาะ “นังนมสด”สุนัขสตรีประจำบ้านที่มีแนวทางแก้ไขปัญหาและพัฒนาการหลบหลีกการถูกยุงรบกวนอย่างต่อเนื่อง

นังนมสด ลองผิดลองถูกจนรู้ว่า หากอยู่ใกล้ของสีดำ ซึ่งรวมถึงเจ้าโอเลี้ยงสุนัขเพศบุรุษซึ่งตัวสีดำ ยุงจะชอบมารบกวน มันจะพยายามไม่อยู่ใกล้อาจกล่าวได้ว่าค่ำเมื่อใด มีโอเลี้ยงไม่มีนมสด

 

ความรู้บางครั้งก็หามิได้จากตำราหรือการบอกเล่า เพราะนังนมสด คงไม่รู้จะไปอ่านตำราการหลบยุงสำหรับสุนัขที่ไหน สุนัขตัวใดเล่าจะมาบอกได้

แต่กลับมาจากการพบปัญหาและพยายามหาวิธีการแก้ไขด้วยตัวเอง ลองผิดลองถูก โดยไม่รอการช่วยเหลือจากคนอื่นอย่างเดียว หรือโยนปัญหานั้นให้คนอื่น

ฝ่ายเจ้าโอเลี้ยงเองนั้นก็กลับไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำ ว่าได้เป็นส่วนหนึ่งในการสร้างปัญหาให้กับนังนมสด มันก็พยายามมานอนใกล้ ๆนังนมสดเช่นเคยปฏิบัติ ปล่อยให้สาวเจ้าลุกหนีทุกครั้ง

ปัญหาบางอย่างก็ไม่สามารถแก้ไขที่ตัวปัญหาได้และหากเราคือตัวสร้างปัญหา เป็นปัญหา เราต้องปรับพฤติกรรมตัวเรา ไม่ควรให้คนอื่นต้องพยายามปรับทุกอย่างเพื่อเรา สังคมจะวุ่นวาย

ถึงอย่างไร นังนมสด ก็ยังคงคิดที่จะหาทางหลบหลีกการรบกวนของฝูงยุง มันคงหาที่นอนไปทั่ว ตามแต่ที่มันจะสรรหาได้ ไม่ว่าจะเป็น บนพื้น ที่นั่งที่อยู่สูง ในกะละมังสีฟ้า (สีดำไม่ยักกะนอน) ใต้ท้องรถ บนเบาะมอเตอร์ไซต์ และล่าสุด คือบนฝากระโปรงรถเก๋งคันหรูของผม(อิอิ) ซึ่งทำให้ผมโมโหถึงกลับเกือบขาดสติ ตีนังนมสดซึ่งเลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอยตาย แต่ในขณะที่เงื้อไม้อันเขื่องหวังตีเต็มแรง กลับเปลี่ยนใจ เนื่องจากนังนมสดนอนหงายปัสวะกระปริบ กับแววตาแห่งความหวาดกลัวและสงสัย “หนูผิดอะไร”

จริง ๆแล้วผมก็ไม่ได้เห็นว่านังนมสดมันนอนบนกระโปรงรถด้วยตาตนเองหรอกนะ แต่ด้วยพฤติกรรมของนังนมสดทำให้เชื่อได้ว่า ต้องเป็นมันแน่ ๆ (ทำแบบหลาย ๆท่านถนัดนัก)               

ทีนี้ก็ถึงคราวผมแก้ปัญหาบ้าง หลังจากที่ล้างดินทรายที่ฝากระโปรงรถเสร็จล้างไปบ่นไป(เลียนแบบท่านนายก) ก็ได้เวลาขัดสี ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ใช้สมาธิที่สุดทำให้ผมได้หวนคิดทบทวนสิ่งต่าง ๆที่เกิดขึ้น เลยนึกลองคิดเล่น ๆว่า เอ...หากเราเป็นนังนมสด..เราจะทำอย่างไร และการที่ผมนำนังนมสดมาเลี้ยงและปล่อยให้มันหาวิธีการแก้ไขปัญหาด้วยตัวมันเอง ผมเองมีส่วนผิดไหม ?

หลายครั้งที่เราตัดสินคนอื่น โดยเอาความคิด ความรู้ ความสามารถและสติปัญญาของเราที่คิดว่าเหนือกว่า    ไปตัดสินการกระทำของเขา โดยไม่เคยคิดถึงความแตกต่างระหว่างบุคคลซึ่งมีมากมาย

และการกระทำบางอย่างก็ขึ้นกับสถานะการณ์และข้อจำกัด  และตัวเราเองก็ไม่ได้ทำตัวเอื้อหรือส่งเสริมสนับสนุนเพื่อให้อะไรมันดีขึ้น

นังนมสดคงคิดไม่ได้แน่ว่า หากขึ้นไปนอน รถคันหรูจะเป็นรอย

หากวันนั้นผมลงมือตีนังนมสดไป ผมคงรู้สึกผิดไปทั้งชีวิต เพราะผมเองเป็นเจ้านายของมัน เมื่อมันมีปัญหาผมต้องช่วยมันดูแลและแก้ไข

แก้ไขคือการลงมือช่วยแก้ไขมิใช่การให้แค่คำแนะนำ เพราะบางครั้งการให้คำแนะนำก็คงใช้แทบไม่ได้ โดยเฉพาะกับ “นังนมสด”

ปล.ทุกวันนี้ผมเลยใช้วิธีเปิดกระโปรงรถค้างไว้ ก็ได้ผลดี

[@..สายธาร..@]

ขอบคุณข้อคิดดีๆ

เสียใจด้วยนะคะ  ที่น้องหมาถูกวางยา

แวะมาทักทาย

มีความสุข  มีสิ่งดีๆในทุกๆวัน นะคะ

ขอบคุณค่ะ