“เป็นประชาสัมพันธ์” กับ “ประชาสัมพันธ์เป็น”....คนละเวอร์ชั่นเลยนะครับ....ขอบอกๆ
“ประชาสัมพันธ์” (Public Relation)ในยุคสมัยที่มีเครื่องมือสื่อสารเทคโนโลยีไหลมาเทมาอย่างมโหฬารบานบุรีทั้งระบบฮาร์ดแวร์ ซอล์ฟแวร์ เทคนิค เอฟเฟ็ค เทคนิคเชี่ยล โปรแกรม ฯลฯ ปฏิกริยาและวัฒนธรรมกระบวนการประชาสัมพันธ์ที่มีประสิทธิภาพน่าจะอยู่ที่การบริหารจัดการเพื่อให้เป้าหมายของหน่วยงานหรือองค์กรบรรลุตามเจตนารมณ์และต่อยอดหรือเติมเต็มได้อย่าง “ถมไม่เต็ม” ด้วยกระบวนการ P D C A ซึ่งน่าจะสอดรับกับยุคสมัยแห่งการไล่ล่าหาองค์ความรู้สู่ความเป็น Knowledge Worker มากกว่าที่จะเป็นเพียงแค่ INFORMATION หรือผู้ให้ข้อมูลข่าวสารเท่านั้น....
การที่ครูจะ “เป็นประชาสัมพันธ์” จึงต้องถามก่อนว่า แล้วครูจะได้ประโยชน์อะไร ?
หากตอบว่า ครูก็จะเขียนข่าว เขียนบทความได้ พรีเซ็นท์ตนเองเป็น ถ่ายรูป ถ่ายวีดีโอ เป็นพิธีกร ทำบอร์ด ทำเว็บไซต์ ทำวีดีทัศน์ จัดรายการวิทยุ...ฯลฯ หากตอบอย่างนี้ก็คงจะบอกได้ว่าไม่ผิดแต่ก็ไม่น่าจะใช่แก่นและกระพี้ของนักประชาสัมพันธ์ยุคใหม่ที่ต้องเป็น “วิชาชีพ”และ “รับใช้สังคมประเทศชาติ”.....
ประโยชน์ที่ครูจะได้รับ น่าจะเป็นการพัฒนาศักยภาพและบุคลิกภาพในเชิงสร้างสรรค์ การรู้จักวางแผนใช้สื่อ การสั่งสมวิวัฒนาการ ฐานความรู้ แสวงหาข้อมูลโดยการอ่าน เซิร์ส กูเกิ้ล พูดคุย แลกเปลี่ยน การบ่มเพาะท่าทีการเรียนรู้กับสื่อวัสดุ ตาดู หูฟัง ไปจนถึงการแลกเปลี่ยนเสวนา เป็นทั้งนักประสานสัมพันธ์ มนุษย์สัมพันธ์ ด้วยศาสตร์และศิลป์ จิตวิทยา ปรัชญา รู้เท่า รู้ทัน ฯลฯ เป็นต้น นานัปการแห่งตัวอย่างองค์ประกอบเหล่านี้ แม้จะทำมิได้ทั้งหมด....
แต่เพียงแค่คิดอยาก “เรียนรู้แล้วนำไปบอกต่อ” คุณครูก็เริ่ม “ประชาสัมพันธ์เป็น” แล้วล่ะครับ.....ส่วนจะประชาสัมพันธ์รูปแบบใด วิธีการไหนนั้น...ไปว่ากันอีกช็อทหนึ่ง...!!
โปรดติดตาม....
ดอกไม้สวยๆจากดอยตุงค่ะ