เขียนกลอนอ่อนใจ
ยามอยู่ว่างหรือวุ่นเฝ้าครุ่นคิด
บางครั้งจิตสับสนทนทุกข์เหลือ
งานรุมเร้าเหนื่อยจริงมากเป็นเบือ
แต่เหลือเชื่อทำไปคล้ายจักรกล
ยังผู้คนรอบตัวน่ากลัวอีก
อยากหลบหลีกหนีไกลคล้ายล่องหน
เจอคดีบ้าใบ้ให้กังวล
อยากให้พ้นผ่านไปทำไงดี
ยังมีห่วงให้พะวงคงต้องอยู่
จำต้องสู้ฝืนทนสู้เต็มที่
ขอแค่บ่นระบายในบางที
หวังพวกพี่เพื่อนพ้องไม่ข้องใจ
ด้วยอึดอัดเต็มทีกับภาระ
ไม่รู้จะบอกกล่าวเล่าตรงไหน
เขียนกลอนมาตรงนี้ระบายไป
หันหน้าใหม่สู้ต่อพอมีแรง
มาตรงนี้ดังร่มเงาแก้เหงาง่วง
ทุกข์ทั้งปวงปลดไว้ได้พบแสง
เขียนบทกลอนร่ายคำเรื่องดำแดง
มาเล่าแจ้งสู่กันสร้างสรรจินต์
ได้ปลดเปลื้องคลายอารมณ์ที่ขมขื่น
แล้วเริงรื่นทำใจให้เป็นหิน
จะแข็งแกร่งหนักแน่นเป็นแผ่นดิน
แล้วไหลรินเย็นใสเช่นสายธาร
ขอขอบคุณบ้านกลอนที่แสนรัก
ที่พำนักพักใจยามพลุ่งพล่าน
รักชอบชังบู๊เศร้าเกลาจดจาร
เขียนลงบ้านกลอนไทยให้คลายปม
ขอขอบคุณมิตรรักพักบ้านนี้
ต่างก็มีน้ำใจให้เหมาะสม
ทักทายกันเมนท์ให้บ้างชอบชม
ฟังคารมเขียนกลอนก็ผ่อนคลาย......
ความเห็น (6)
กลอนสบาย เขียนแล้วหาย ความกังวล
อ่านอีกที ใจคลายหม่น เกิดเป็นคน ต้องทนสู้
หนทางไกล ใช่อยู่ใกล้ เร่งเคลียร์ใจไปถูกทาง
ไม่รู้ออกทะเลไปหรือเปล่า อิอิ...
- นึกว่าหายไปไหน
- แอบมาเขียนกลอนนี้เอง
- รออ่านอีก
- ชอบๆๆๆ
- อาจารย์เก่งจริงๆๆ
-ชอบค่ะ เขียนอีกนะคะ
-เป็นคนชอบบทกลอนเหมือนกัน
ฝนซา ฟ้าใส
เก่าไป ใหม่มา
ตะวัน จันทรา
เยือนหล้า หมุนเวียน
ยามทุกข์ ถามหา
ชะตา ผันเปลี่ยน
อดทน พากเพียร
แก้ไข ไม่ท้อ
เหนื่อยนัก พักหน่อย
แล้วค่อย สู้ต่อ
ความหวัง ยังรอ
รอยยิ้ม ยังมี
คนจริง หยิ่งทนง
มั่นคง ศักดิ์ศรี
ศรัทธา ความดี
ไม่หนี ความจริง!
ขอจงมีพลังสร้างทางฝัน
ในคืนวันพวักพะวงเดินหลงป่า
ปลดภาระลงบ้างที่ค้างคา
ดื่มน้ำเย็นเยียวยารักษาใจ
สักวา คราอ่าน ที่จารไว้
มันโดนใจ เสียยิ่ง จริงจริงหนอ
งานก็ล้น คนก็ยุ่ง นุงนังนอ
แถมไม่พอ รอช้า นายด่าเอา
นั่นก็ครอบ นี่ก็ครัว ตัวเราเอ๋ย
นั่นก็เลย นี่ก็ล่า ช้ากว่าเขา
คนหรืองาน มันมั่ว หรือตัวเรา
คงต้องเอา ใจจ่อ ต่องานเอย.