บันทึกเรื่องราวชีวิต : หลากหลาย "บริบท"
วันนี้ฝนตกแดดออกแต่เช้า แต่รถไม่ติดผู้เขียนใช้บริการรถโดยสาร เตรียมเงินเท่าจำนวนระยะทาง คือ 14 บาท เมื่อถึงที่หมายผู้เขียนก็ยื่นเงินให้ และถามว่า "14 บาทใช่มั๊ยค๊ะ" พี่เขาบอกว่า "15 บาทแล้วครับ" ผู้เขียนพยายามจะหาเหรียญมาเพิ่ม แต่พี่เขาบอกว่า "ไม่เป็นไร" เอาไว้คราวหน้า แล้วพี่เขาก็ออกรถไป (^____^)
ครั้งก่อนตอนที่ไปประชุมที่กรุงเทพฯ ผู้เขียนนั่งรถ Taxi ไปขึ้นเครื่องที่ดอนเมือง มิเตอร์บอกราคา 51 บาท ผู้เขียนมีใบ 50 และพยายามจะหาเหรียญเพิ่มตามจำนวน แต่พี่เขาบอกว่า "ไม่เป็นไร" แต่ผู้เขียนรีบควานเจอเหรียญ 5 บาทก็ให้พี่เขาไปทั้งหมด บอกพี่เขาว่า "ไม่ต้องทอน" (^____^)
แต่ครั้งที่ประทับใจมากที่สุดก็ตอนที่ขึ้นรถ Taxi ไปประชุมที่โรงแรมมิราเคิลแกรนด์ โชคดีว่าแม้ระยะทางจากที่พักและโรงแรมจะใกล้ แต่รถติดมั่กมาก ทำให้พวกเราสามคน (ตัวเอง พี่ตา พี่หล้า) ได้มีโอกาสคุยกับคุณลุง Taxi ได้ข้อคิดและเรื่องราวดี ๆ มากมาย ตอนแรกที่ได้ฟังน้ำเสียงคุณลุงคิดว่าโกรธพวกเราซะอีก เพราะเราถามเรื่องแก๊ส เรื่องก๊าซ ที่กำลัง Hot & Hit แต่ฟังไปฟังมาคงเพราะน้ำเสียงคุณลุงเป็นอย่างนั้นเอง ท่านเล่าวิจารณ์เรื่องราวอย่างตรงไปตรงมา...
คุณลุงบอกว่า...ทางแก้ที่ดีก็ประมาณว่าต้องเริ่มจากตัวเรา เหมือนอย่างรถติด น้ำมันแพง เราก็ต้องตื่นเช้าหน่อย เช้า ๆ รถจะไม่ติด เตี่ยคุณลุงสอนว่า "ตื่นพร้อมนกไม่อดตาย" นกเป็นสัตว์ที่หากินตอนเช้า คุณลุงบอกว่า...ปัจจุบันคุณลุงตื่นตี 3 ทุกวัน (เราแซวว่า...ตื่นก่อนนกซะอีก) เราได้ข้อคิดอะไรอีกมากมายเป็นต้นว่า...."บ้านคือวิมานของเรา" "เรามีทางออกเสมอ ไม่เชื่อว่าคนถึงทางตัน" "หน้าตาเลือกไม่ได้ แต่เลือกการดำเนินชีวิตได้ เลือกอะไรก็ได้" "ชัยชนะบนซากปรักหักพัง" "ประเทศเป็นสมบัติ ผลัดกันโกง" (อันนี้พูดถึงนักการเมือง(บางคน)ในบ้านเรา ไม่รู้ว่าคนไหนเหมือนกัน) "หลักการของการให้บริการ ไม่หวังผลประกอบการ(กำไร)" แต่มีเรื่องเล่าอยู่ 2 เรื่องที่ประทับใจ
เรื่องแรก คุณลุงบอกว่ามีป้ายอยู่ป้ายหนึ่ง ในรูปเป็นเด็กน้อย(ลูกครึ่ง ถ้าจำไม่ผิด) กำลังเก็บเม็ดข้าวที่เกลื่อนกระจายอยู่บนถนน โดยมีสุนัขกำลังจ้องรออยู่ แต่มีอีกหลายคนที่กินทิ้งกินขว้างตักข้าวมาก็กินไม่หมด คุณลุงสอนว่า "ตักข้าวแต่น้อย ๆ ไม่อิ่มก็ตักใหม่ได้"
เรื่องที่ประทับใจมาก ๆ ก็เป็นเรื่องเล่าว่า....วันหนึ่งมีลูกค้าขึ้นรถ Taxi ของลุง แต่รถติดมาก ๆ ลูกค้าคนนี้ก็คร่ำครวญว่า "พังแน่ งานนี้ผมพังแน่ ๆ " คุณลุงสอบถามถึงได้ความว่า ลูกค้าคนนี้เป็นตัวแทนบริษัทไปตกลงเจรจาที่ต่างประเทศ(ไม่สิงคโปร์ก็มาเล นี่แหละ) เหลือเวลาอีกไม่นานคาดว่าถ้ารถติดแบบนี้ยังไงก็ไม่ทันแน่ ๆ คุณลุงสอบถามเวลา ก็คิดว่าไม่ทันเช่นกัน คุณลุงจึงตัดสินใจ ไล่ลูกค้าคนนี้ลงจากรถ และให้เอากระเป๋า 3 ใบ (ใหญ่ ) ลงออกมาด้วย แล้วคุณลุงก็ล็อกประตูรถ แล้วลงจากสะพานที่รถจอดติดอยู่ไปตามมอเตอร์ไซด์มา 3 คัน พาลูกค้าและกระเป๋าไปส่งที่สนามบิน..คุณลุงเล่าให้ฟังว่า..ครั้งนั้นส่งผลดีมาก ๆ เพราะหลังจากนั้นหลายเดือนผ่านไปฝนตกน้ำท่วมขังถนน รถก็ติดเวลาใกล้มืด คุณลุงขับรถไปเจอคนคนนี้ อีกครั้ง ลูกค้าคนนี้ดีใจมากถามว่า "จำผมได้ไหม ครั้งนั้นถ้าไม่ได้พี่ผมแย่แน่ ๆ วันนี้พี่ไม่ต้องหาลูกค้า พาผมไปร้านอาหารที่ดังที่สุด ผมเลี้ยงพี่เอง" พร้อมแถมเงินให้อีก 3000 บาท.... ประมาณนี้
คุณลุงถามว่า...."รู้มั๊ยว่า..ไฟแดงหมายถึงอะไร" "มันหมายถึง "ไฟอำนาจ" สั่งให้รถทุกคันต้อง "หยุด" (ผู้เขียนแซวในใจว่า..ก็มีพวกฝ่าไฟแดงน๊ะลุง) แล้วยังถามอีกต่ออีกแน่ะ "ไฟเขียวหมายถึงอะไร??" คุณลุงเฉลยว่า เป็นไฟแห่ง "เสรีภาพ" "ห้องสูติกรรม" เปรียบเป็น "ห้องมรสุมชีวิต"
ฯ
ครั้งนั้นมิเตอร์บอกราคา 91 บาท ผู้เขียนจ่ายไป 100 บาท บอกพี่เขาไม่ต้องทอน พี่เขาบอกว่า "ได้ทิปตั้ง 9 บาทแน่ะ" แต่สำหรับผู้เขียนเป็น 100 บ.ที่คุ้มค่ามาก(^____^)
ปล. การเขียนบันทึกสำหรับผู้เขียนไม่ยากสส์เท่ากับการตั้งชื่อบันทึกเลย ใครจะเป็นอย่างผู้เขียนบ้างมั๊ยเนี่ย!!!
ความเห็น (2)
สวัสดีค่ะ
* เข้ามาอ่านเรื่องเล่าเร้าพลังค่ะ
* ทุกชีวิตมีหนทางไป...หากพึ่งพากันหนทางก็สะดวกมากขึ้น
* เป็นกำลังใจให้นะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะ...
เรื่องนี้ได้ข้อคิดดีดี...มากเลยค่ะ...สิ่งเล็กๆ น้อยอันเป็นมิตรภาพที่ดีงามนี้ เสมือนเป็นการเยียวยาจิตใจท่ามกลางความบีบคั้นอันมาจากสิ่งต่างๆ ภายนอก...
ความนอบน้อมมักทำให้ผู้ที่อยู่เบื้องหน้าเราเป็นสุข มากกว่าสภาวะคุกคาม...ที่ต่างสาดออกมาคุกคามกันและกัน...
(^____^)