ลำคอของหญิงสาว
|
ลำคอของหญิงสาว
อ้างอิง - ภาพ http://www.oknation.net/blog/DECHARIN
ผมเคยคิดว่า คำตอบของข่าวสาร จะไม่ทำให้เราต้องหม่นหมองเศร้า หากข่าวสารวันนี้วันไหน ที่บอกกล่าวอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั้น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับชีวิตของเรา หรือกระทั่งว่า เมื่อไม่ใช่เรื่องของเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องคิดมากคิดมายไปกับข่าวสารอันมากมาย แต่หลายปีสำหรับชีวิตในเมืองใหญ่ นับตั้งแต่เกิดจนกระทั่งที่กำลังขยับขยายชีวิตออกนอกเมือง
ผมคิดถึงคำตอบเหล่านี้ในวัยเด็ก จนกระทั่งเติบโตขึ้นมา เพื่อเรียนรู้ชีวิต ผมจึงเรียนรู้ว่าคำตอบเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่สมควรอย่างยิ่งสำหรับชีวิต สำหรับมนุษย์ทั่วไปที่สามารถร้องไห้ให้กับความทุกข์ยากของผู้คน แม้เพียงดูภาพ รับรู้ข่าวสารเรื่องราวความสะเทือนใจจากละคร หรือกระทั่งรับชมโศกนาฎกรรมทั้งหลาย แม้สิ่งเหล่านี้ที่เราได้ร่วมรับรู้ จะไม่อาจแก้ปัญหาได้
แต่สำหรับชีวิต คำตอบในการเห็นคุณค่า รับรู้และตระหนักต่อความทุกข์ยาก คือความจริงในน้ำซึ่งชุบชูใจของเรา และคือความหมายที่โอบอุ้มให้ใจของเรา ได้เรียนรู้คุณค่าในความเป็นคน มากมายกว่าความจริงข้อใด ในแต่ละบัญญัติคำเตือน จนเมื่อหัวใจของเราได้ร้องไห้ และร่วมรับรู้ในแต่ละความจริงเหล่านั้น เมื่อนั่นใจของเรา จะถูกชะล้างจนบริสุทธิ์
วันวานในระหว่างการสนทนา มีคำตอบหนึ่งเกิดขึ้นในใจ ระหว่างนั่งฟังเรื่องราว ผมฟังเรื่องราวคำบอกเล่า จากรุ่นน้องเจ้าของร้านหนังสือ กับข่าวที่ตัวเองได้รับรู้เรื่องราวของ หญิงสาวคนหนึ่งที่เดินทางมาจากต่างจังหวัด หนึ่งวันก่อนเกิดเรื่องราว มีข่าวว่าเธอเสียชีวิต ด้วยการปาดคอตัวเองในห้องน้ำ สวนสาธารณะสวนลุมพินี ในวันที่รุ่นน้องฯ ไปวิ่งออกกำลังกาย
เขาเล่าให้ผมฟังว่า ไปยืนรับรู้เรื่องราวหลังเข้าห้องน้ำ หลังยามประจำสวนสาธารณะปิดห้องน้ำ ยืนขวางทุกคน ไม่ให้เข้าห้องน้ำผู้หญิง หลังมีเสียงพูดคุยกระซิบกระซาบกันว่า ยามบอกว่า มีผู้หญิงตกเลือดอยู่ในห้องน้ำ แล้วเขาได้โทรเรียกหน่วยกู้ภัยกู้ชีพมาแล้ว เขาบอกว่าเขาโทรเรียกปอเต็กตึ๊ง กับ ร่วมกตัญญู ให้มาแล้ว กระทั่งผ่านไปนับหลายสิบนาที จึงมีคนเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ก่อนจะออกมาบอกว่าคงไม่ใช่คนตกเลือด เพราะเริ่มเห็นเลือดไหลเจิ่งนอง พร้อมประตูห้องน้ำปิดสนิท หลายคนออกความเห็น และให้คำตอบบอกวิ่งไปที่ศูนย์ประชาสัมพันธ์ เพื่อให้แจ้งว่า มีแพทย์หรือพยาบาลท่านใด บริเวณสวนลุมพินีบ้าง จนกระทั่งมีแพทย์คนหนึ่งที่ออกกำลังกายในบริเวณนั้นวิ่งมา พร้อมหน่วยกู้ภัยที่เอารถเข้ามา ทุกอย่างจบลงที่การห่อร่างหญิงสาวออกจากห้องน้ำ ด้วยเจ้าหน้าที่หน่วยกู้ภัย ตำรวจ พร้อมนักข่าว และผ้าห่อร่างสีขาว
นานหลายสิบนาที สำหรับการรอคอยอันยาวนาน นานหลายสิบนาทีสำหรับคำถามมากมาย มีคนถามยามว่า ทำไมไม่เรียกรถพยาบาล ทั้งที่อยู่ใกล้โรงพยายามจุฬาลงกรณ์ ทำไมจึงเรียกรถกู้ภัยกู้ชีพ ทั้งที่อยู่ไกลกว่าโรงพยาบาล พร้อมกับเสียงตอบของยามที่ไม่ออกมา พร้อมเสียงตอบของยาม ที่พูดเพียงว่า แล้วจะให้ผมทำอย่างไร ถ้าผมต้องกลายเป็นคนรับผิดชอบ
นานหลายสิบนาทีสำหรับคำตอบ และภาพข่าวหน้าหนึ่ง ในวันรุ่งขึ้น สำหรับลำคอของหญิงสาว ซึ่งถูกตีความตามเนื้อข่าว หลายข่าวบอกว่าเธออกหัก หลายข่าวบอกว่า เธอท้อแท้ในชีวิต หางานไม่ได้เศร้าเสียใจ หลายข่าวบอกว่าเธอมีปัญหาทางจิต หลายข่าวลงคำสัมภาษณ์ของพ่อ ว่าลูกไม่ได้เป็นปัญหาใดใด เพราะก่อนออกจากบ้านก็ปกติดี
คำตอบของแพทย์ ที่วิ่งเข้าไปช่วยเหลือในวันนั้น พูดเปรยขึ้นแบบเงียบเงียบในท่ามกลางผู้คน ว่าต่อให้ผู้บาดเจ็บจะร้องขอความช่วยเหลือ หรือไม่ร้องขอความช่วยเหลือ เราก็ต้องช่วยให้เขารอดจากวิกฤติความตาย ในเวลานั้นผมไม่ได้ถามรุ่นน้อง ที่ยืนมองเรื่องราวของชีวิตว่า หมอพูดกับยาม พูดกับคนทั่วไป หรือหมอกำลังพูดกับสังคมที่ยืนมองความตายในวันนั้นกลางกรุงฯ
รุ่นน้องคนนี้ยังเคยได้ยินเรื่องราวของผู้คน ซึ่งผิดหวังและท้อแท้ใจในชีวิต ท่ามกลางสวนลุมฯ จะมีที่แห่งใดเหมาะสม สำหรับสถานที่ท่ามกลางธรรมชาติ ท่ามกลางสวน น้ำ ฟ้า ต้นไม้ ผู้คน และความสงบ ที่ไม่ต้องเสียเงินในย่านสีลม หลังสวน มีที่ใดในย่านนั้นบ้างที่คนทั่วไป จะสามารถนั่งได้โดยไม่ต้องเสียเงิน สำหรับความจริงที่เกิดขึ้นหากใครรับผลตรวจเลือดจากโรงพยาบาล
หากใครสักคน เดินอกหักออกจากพัฒน์พงษ์ หรือใครสักคนที่ท้อแท้ชีวิตจนไม่มีที่ไป ใครหลายคนคงเคยหมดกำลังใจ แล้วนั่งอยู่ในสวนลุมพินี หรือใครหลายคนคงกำลังถามหาหนทางต่อไปของชีวิต ท่ามกลางเรื่องราววิกฤติของผู้คน เพียงชั่วแล่นและชั่วขณะของความคิด ท่ามกลางผู้คนมากมาย ท่ามกลางสิ่งที่เรียกว่า การรักษาความปลอดภัย และการพักผ่อน
ในท่ามกลางเรื่องราวลำคอหญิงสาวคนหนึ่ง ในวาระสุดท้ายของชีวิตเธอมีเรื่องเล่า และความตายของเธอถูกตีความ ด้วยเวลานานนับสิบนาที
|
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น