"วิสาหกิจชุมชน"ท่ามกลางทุนนิยม ทุนน้อยล้มทุนใหญ่ได้
จากความเดิมตอนที่แล้ว ผมได้กล่าวถึง"วิสาหกิจชุมชน" เกิดขึ้นในยุคโลกาภิวัฒน์ และทุนนิยมกำลังแรง เพื่อลดทอนความรุนแรงของกระแสทุนใหญ่ แต่กระแสทุนภายในประเทศก็ยังไม่ขยับ เพราะมองว่า สิ่งที่เป็นยุทธศาสตร์หลักของทุนภายในประเทศไทย มีพร้อมแล้ว ...ไม่ว่า ห้างใหญ่รุกเข้าทุกสี่มมเมือง หรือยุทธการน่านน้ำสีคราม จนกลายเป็น วิกฤต ปี 2553 หรือไม่นั้น ผมยังไม่รับรอง...เพราะเห็นทุนนิยมภายในประเทศยึดหัวหาดไว้ แถบทุกจังหวัด แถบทุกซอยของกรุงเทพฯ และทุกคนยินดีเป็นแฟรนด์ชายของเขา เพียงแค่มีทุน (3 ล้านสำหรับกรุงเทพฯ 1ล้านสำหรับต่างจังหวัดก็ดำเนินงานได้แล้ว) ...
..ซึ่งที่ผ่านมากระแสทุนนิยมใหญ่ ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อชาวบ้านร้านช่อง เท่ากับทุนนิยมภายในประเทศ....
ทุนนิยมภายในประเทศฝั่งรากลึกมายาวนาน ได้เข้าทำลายทรัพยากรในภาคชนบท (เหมือนกับพยากรณ์อากาศ คือธรรมชาติถูกกระทำเป็นแห่ง ๆ)ไม่ว่าเรื่องสัตว์ปีก หรือสัตว์น้ำ และขยายฐานต่อไปในประเทศใกล้เคียง(เช่นจีน ,อินโดนิเชีย เป็นต้น)
....และที่ผ่านมาไม่เคยเห็นเขาออกมาประท้วงหรือปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ไป ...ทุกวันนี้เขาก็มีสถาบันการศึกษาเพื่อผลิตนักศึกษามาเป็นพนักงานของเขา ให้การศึกษาสูงถึงระดับปริญญาเอก.. และที่สำคัญ เมื่อไม่นานมานี้ทุนนิยมภายในประเทศยังเสนอทางออก ทางเลือกสำหรับประเทศไทย ว่าควรจะเป็นอย่างไร?.....
ทุกวันนี้ เราพยายามเฝ้ามอง "วิสาหกิจชุมชน" ทุนเล็กของชนบทที่เกิดจากการรวมตัวกันคิด ,วิเคราะห์,สถานการณ์เศรษฐกิจตั้งแต่ระดับโลก ,ประเทศ,ชนบท ว่าเราจะมีทางออกใด....?
..เพราะที่ผ่านมานั้น ชนบทอยู่ในสภาพที่อ่อนแอแปลว่าไม่สามารถคิดแก้ปัญหาตัวเองได้...เพราะหนึ่ง คิดแต่จะพึ่งพาคนอื่น ,รัฐ ไม่พึ่งพาตนเอง ..สองเพราะไม่สามารถผลิตหรือทำธุรกิจของชุมชนเองได้ ต้องอาศัยการคิดมาจากภายนอก การเสนอโครงการจากรัฐเป็นตัวตั้ง ...สาม..พึ่งพาทรัพยากรจากภายนอกมากกว่าคิดถึงทุนของตนเอง,ทุนทางปัญญา,ทุนทางสังคม...
สิ่งเหล่านี้ที่กล่าวมาข้างต้น....ชาวบ้าน/เกษตรกรจะไม่รู้เลย เพราะขาดข้อมูล เนื่องจากไม่เคยทำประชาพิจัยและพัฒนา(PR&D)อาจจะเคยทำแต่ผู้ที่ทำก็เป็นคนนอกชุมชน ไม่เคยได้นำเอาข้อมูลที่มีประโยชน์เหล่านี้มาตอบคำถามในชุมชน?.....และกำหนดอนาคตของชุมชน โดยการจัดทำเป็นแผนแม่บทชุมชน....(แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมตำบล...ฉบับที่ ๑มีระยะเวลา 5 ปี ) ต่อไปนี้เราจะเริ่มจากการทำกิจกรรมอะไร? เพื่อแก้ปัญหาอะไร หรือเพื่อตอบสนองความต้องการของชุมชนอย่างไร?
...เราไม่เคยทำเป็นจริง เป็นจังเสียที รอแต่ว่า ถึงวันนี้เราจะมีจุดจบเช่นไร?หรือครับ พอวันนี้ มีคำทำนายว่า " ปี 2553 จุดจบประเทศไทย" โดย ดร.นิติภูมิ ผมจึงไม่เชื่อว่าจะเป็นอย่างนั้นทั้ง 100 % เพราะเราทำแผนแม่บทชุมชนกันมา หลายปี ถึงแม้จะได้น้อย เกิดวิสาหกิจชุมชนเพียงเล็กน้อย แต่ก็ทำให้ทุนนิยมใหญ่ และทุนนิยมภายในประเทศหวั่นไหวได้เหมือนกันครับ....
ความเห็น (4)
sanoa yimsabai
ยินดีร่วมแสดงความคิดเห็นครับ เห็นด้วย แต่เราจะหาวิธีการแก้ไขอย่างนี่สิ ผมทำงานในชุมชนชนบท และสัมผัสกับรากหญ้ามา กว่า 26 ปี วิสาหกิจชุมชน มี พรบ แล้ว เราจะต้องขับเคลื่อน ให้ได้ โดยชุมชนเอง ไม่งั้นแล้ว เข้าสูตรที่ว่าเป๊ะเลย และเราจะให้ชุมชนที่มีจิตสำนึกในงานของชุมชนดำเนินการเอง จึงจะเข้มแข็ง หากทำไม่ได้ อ่อนแอแน่นอน แล้วเราจะนำกรณี ที่ทำ สำเร็จ และล้มเหลว มาให้ในครั้งหน้านะครับ
ขอบคุณครับ คุณสะเนาว์ครับ ต้องช่วยกันครับ เพราะถ้าเรามองว่า ประเทศเราจบแน่ เพราะเศรษฐกิจกระแสหลักเข้าถาโทม เมื่อไหร่เขาถอนทุนเราก็จะตายเพราะถูกสูบเลือดไปหมดตัว....เหมือนอาร์เจนติน่า ....แต่ประเทศที่ตระหนักอย่าง เปรู (ประเทศที่ฟื้นจาก IMF หรือภาวะฟองสบู่แตกนั้น)เขาปรับทิศทางเรื่องการบริโภคข้าว/ขนมปัง เป็นมันฝรั่ง สินค้าที่เปรูผลิตได้มากเป็นอันดับหนึ่งของประเทศ มีการเคลื่อนไหวตั้งแต่ระดับนโยบาย ถึงจนถึงรากหญ้า ... ...คงต้องติดตามดูว่าเขาทำสำเร็จหรือไม่? น่าสนใจครับไทยเราก็สู้ไปอย่างที่เราทำได้ครับ .....
ยินดีรับความเห็นและตัวอย่าง/บทเรียนที่นำมาให้และต่อ ๆ ไปครับ
ยินดีครับ
ผมมีความสนใจเกี่ยวกับการจัดการมาตรฐานวิสาหกิจชุมชน คุณสมพงษ์ พอมีข้อมูลไหมครับ ในภาพรวม อาจจะเป็นสถิติต่าง ๆ หรือส่วนที่คุณมี ผมสนใจยากจะทำวิจัยเรื่องนี้ เพื่อเป็นการพัฒนาผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน ให้ได้มาตรฐานเพื่อสู้กันกระแสทุนนิยม แต่จำเป็นต้องใช้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน เพื่อนำไปสู่การพัฒนาผู้ประกอบการสู่มาตรฐานการจัดการวิสาหกิจชุมชนของประเทศไทย ขอบคุณล่วงหน้าคับ
สวัสดีครับ คุณพิสิษฐ์ ครับ
ขอบคุณครับที่อย่างน้อย ยังมีคนสนใจ เพราะวิสาหกิจชุมชนเป็นส่วนหนึ่งของระบบเศรษฐกิจท้องถิ่นที่พึ่งตนเอง ตามแนวปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ของเราครับ
สิ่งที่ในหลวงพระองค์ท่านได้ตรัสไว้หลายเรื่อง หลายประเด็นนั้น มีความสำคัญมากครับ เพราะนอกเหนือจากที่พระองค์ท่านได้ทรงเห็นชัดเจนว่า ถ้าเรายังเดินตาม ระบบเศรษฐกิจกระแสหลัก(ทุนนิยม)จะมีจิตสำนึก หรือไร้จิตสำนึกก็ตาม กำลังเดินไปสู่ทางตันแล้วครับ ถ้าเราไม่คิดระบบเศรษฐกิจระบบใหม่กัน ...
วันนี้ เราจะอยู่อย่างไร เพราะ ระบบเศรษฐกิจปัจจุบัน ต้องไปเกี่ยวข้องกับ
1.สถาบันการเงิน 2.นโยบายการคลังของประเทศ 3. การเงินและการธนาคาร 4.ระบบประกันสังคม 5.ระบบการขนส่ง 6. ระบบการประกันภัย 7. สุดท้ายที่มีความสำคัญมาก คือ "ระบบการตลาดไม่แบ่งแยก (น่านน้ำสีคราม)" "ระบบบริโภคนิยม" "ระบบประชานิยม" โดยฝ่ายการเมืองที่เข้ามาแทรกแซง เพื่อกำหนดชะตากรรมของประเทศ
ถ้าการเมืองท้องถิ่น (อบต./เทศบาล/ท้องที่/ภูมิภาค)ขาดความเข้าใจว่า เราต้องพึ่งตนเองให้ได้ อย่างน้อย 1/4 ของเศรษฐกิจและสังคมในตำบลนั้น ๆ .....
อนาคต ระบบเศรษฐกิจและสังคมของตำบล จะไม่สามารถดำรงได้ เพราะเศรษฐกิจฐานรากจะพังตาม ระบบเศรษฐกิจกระแสหลัก กระแสโลกดัวย
ขอความสุขและสันติ ความเป็นอยู่ ปากท้องของชาวบ้านจะยังอยู่ได้ต่อไป ถ้าคล้อยตามกระแสหลัก กระแสโลกก็จะหลีกไม่พ้น นำไปสู่ ภาวะการตกงาน ภาวะข้าวยากหมากแพง ภาวะเงินเฟ้อ ภาวะตลาดผูกขาด ระบบการเงินที่วันหนึ่ง คำนึงแต่ผู้ที่มีรายได้สูง ไม่คำนึงถึง เกษตรกรตาสีตาสา ระบบเกษตรกรรมที่ จะพัฒนาเป็น อุตสาหกรรมการเกษตร ปลูกข้าวก็ต้องปลูก เป็นพันไร่ เลี้ยงไก่ก็เลี้ยงกัน เป็นแสนตัว เลี้ยงวัวก็เลี้ยงกันเป็นฟาร์มมากกว่าพันตัว เลี้ยงปลาก็เลี้ยงกันเป็นบ่อสิบไร่ ร้อยไร่ขึ้นไป ......
เมื่อถึงวันนั้น ระบบเศรษฐกิจท้องถิ่นที่พึ่งตนเอง เท่านั้นจะเลี้ยงเกษตรกร ตาสีตาสายายมาได้มีอยู่ มีกิน ตลอดไปจนกระทั่งจบชีวิต ระบบสวัสดิการที่ชุมชนสร้าง เพื่อตอบสนองงานบุญงานประเพณี ความสัมพันธ์เอื้ออาทรซึ่งกันและกัน..ฯลฯ เมื่อถึงวันนั้น เราจะเห็นว่า "เมื่อ ฟ้าสีทอง ผ่องอำไพ เกษตรกรชาวบ้าน จะมีชีวิตความเป็นอยู่อย่างพอเพียง เลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว เลี้ยงชุมชนอย่างมีความมั่นคง และยั่งยืนตลอดไป"